Lorna Shore ‎ - ...And I Return To Nothingness

Οι Lorna Shore είναι μια deathcore μπάντα από το New Jersey που δημιουργήθηκε το 2010. Η ταμπέλα deathcore μάλλον τους αδικεί μιας και στο καινούριο τους ep βρήκα πολλά περισσότερα στοιχεία και επιρροές, όλες από τον ακραίο ήχο βέβαια. Ίσως να ίσχυε στις πρώτες του μέρες, μιας και στην δεκαετία που προσπεράσαμε κυκλοφόρησαν τρεις ολοκληρωμένους δίσκους  με τελευταίο το ‘’Immortal’’ (2020) από τη Century Media. Επίσης συνηθίζουνε να κυκλοφορούν eps ανάμεσα σε δίσκους άρα δεν προκαλεί σοκ  η κυκλοφορία ενός ακόμα. Το ‘’ ..And I Return To Nothingness’’, σε παραγωγή του  Josh Schroeder στα  Random Awesome Studios στα Midland του Michigan μόλις κυκλοφόρησε και το βρίσκουμε σε έκδοση 7’’ βινυλίου μαζί με το cd, πάντοτε από τη Century Media.

Να σημειωθεί είναι το πρώτο υλικό που ακούμε από τη μπάντα με το νέο της τραγουδιστή (και παλιό τους φίλο) Will Ramos ενώ μόλις προ διετίας και κυκλοφορίας του ‘’Immortal’’, είχαν αλλάξει και ρυθμικό κιθαρίστα. Άρα μιλάμε για 50% αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας, λογικό δηλαδή να άλλαξε και ο ήχος της. Τα συμφωνικά σημεία έχουν αυξηθεί, το black metal ιδίωμα έχει συζευξεί με τον δικό τους μουσικό χαρακτήρα. Μόνο το (καταπληκτικό) εξώφυλλο να δείτε {(από τον Πολωνό καλλιτέχνη Mariusz Lewandowski (Bell Witch, Fuming Mouth)}, έχετε μπερδευτεί σίγουρα ότι θα ακούσετε black metal. Βασικά κάπου εκεί κυμαίνονται,μιας και η περίοδος COVID-19 τους βρήκε και πάλι παραγωγικούς αλλά στην πιο σκοτεινή μορφή τους. Το νέο ep περιλαμβάνει τρια νέα τραγούδια συνολικής διάρκειας λίγο κάτω του εικοσάλεπτου.

Ατμοσφαιρική εισαγωγή με πλήκτρα, συμφωνικές μελωδίες, cradle of filth φάση. Το ίδιο και τα φωνητικά χωρίς να είναι τόσο τσιριχτα. Blastbeatίδια σε πρίμα έκδοση, ταχύτητα και riffs, όλα υπό λειτουργική ενορχήστρωση. Όλα αυτά για το ‘’ To The Hellfire’’ που ξεκινά το ep και μας συστήνει το νέο πρόσωπο των Lorna Shore (το οποίο προτιμώ από το αρχαίο παρελθόν τους). Ένα πανέμορφο σόλο προσθέτει στη σύνθεση ενώ η επανάληψη του αρχικού μέρους του τραγουδιού το κάνει ακόμα πιο εθιστικό. Τους ταιριάζει αυτός ο συμφωνικός, μουσικός χαρακτήρας. Το ‘’ Of The Abyss’’ έχει λίγο από Behemoth και SepticFlesh αλλά οι ταχύτητες και τα φωνητικά φέρνουν και πάλι στο πασίγνωστο δρακουλιάρικο αγγλικό συγκρότημα που προαναφέρθηκε. Στο κομμάτι της τεχνικής πρέπει να συμφωνήσουμε ότι τα πάνε πολύ καλά, ακόμα πιο βελτιωμένοι από το παρελθόν με τον drummer να παίζει πιο εντατικά και από μηχάνημα. Τρίτο και τελευταίο, το ομώνυμο που και αυτό κυμαίνεται στο ίδιο μήκος κύματος γεμάτο ατμοσφαιρικά πλήκτρα που κάνουν αντίθεση στη ηχητική τους καφρίλα αλλά νομίζω ότι είναι η πιο αδύναμη σύνθεση από τις τρεις. Προχωράτε με προσοχή οι παλιοί οπαδοί, τσεκάρουν με μέτρο σύγκρισης οι νεότεροι. Νέα γενιά, εμπλουτισμένο deathcore (;)/