Maddax - Deadly Game

Άλλη μια μπάντα που ξεθάβεται από το παρελθόν και αξίζει τα μάλα. Σειρά έχουν οι Αμερικανοί Maddax που δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν παρά δυο demos με διαφορά δεκαετίας. Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το 1986 δημιουργούνται οι Maddax έχοντας τετραμελή σύνθεση. Μπαίνουν στα Natural Sound Studios στο Occocuan της Virginia ένα χρόνο αργότερα και ηχογραφούν 4 τραγούδια καθαρόαιμου Power Metal. Δίνουν κάποιες συναυλίες με την τελευταία με τη συγκεκριμένη σύνθεση να παίρνει μέρος στις 28 Φλεβάρη του 1988 στο Rosebuds στο Fort Lauderdale. Νέα σύνθεση με μοναδικό εναπομείναντα τον drummer Tomi Stotler ενώ πλέον η σύνθεση γίνεται πενταμελής, πάντοτε με δυο κιθάρες. Απρίλιος του 1995 πλέον και η νέα σύνθεση μπαίνει στο Neptune Studio στο Miami και ηχογραφεί το ντεμπούτο του ‘’Deadly Strike’’ το οποίο κυκλοφορεί μόνο σε αυτοχρηματοδοτούμενη κασέτα το 1996. Το συγκρότημα τα κατάφερε μέχρι το 2006 δίνοντας συναυλίες που και που αλλά όχι κάτι νεότερο.  Η Heaven And Hell παίρνει την ευχάριστη για εμάς απόφαση να επανακυκλοφορήσει το ντεμπούτο του, πρώτη φορά σε cd, με remaster ήχο, 8σέλιδο βιβλιαράκι με στίχους και φωτογραφίες και επιπλέον 3 ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια. Όλα αυτά σε 500 cds, διαθέσιμα ήδη από τις 26 Φλεβάρη. Προλάβετε!!!

US POWER METAL του 1995-96. Ναι,θα πάρω. Λες και οι περισσότερες τότε κυκλοφορορίες ήταν αγιασμένες. Εξαιρετικό power με διπλές κιθάρες που οργώνουν, φωνάρα από τα υψίπεδα των Ιμαλάιων και ρυθμοί που σε εξιτάρουν με τη δύναμη και την ενέργεια τους.  Σε όποια σύνθεση να δώσεις βάση, τα αποτελέσματα είναι ίδια. Ψυχωμένο metal, ταραχώδεις ρυθμοί, φανταστικά εμπνευσμένες ιδέες που μελοποιούνται. Πολλές θεματικές στις κιθάρες, άφθονα σόλος που σε ξεσηκώνουν. Για πολύ ξεσήκωμα και πόρωση όμως. Power Metal, όνομα και πράγμα. Με τις αλλαγές του και τα κοψίματα τους (πράγμα που έλειπε/λείπει αρκετές φορές από τις Ευρωπαικές περιπτώσεις), τις τσιρίδες, τις κιθάρες που σε στύβουν εσωτερικά. Ενδιαφέρουσα κυκλοφορία στο σύνολο της με τα ‘’ Love Means Money ‘’, ‘’ The Loser ‘’, ‘’ Time (Slipping Away) ‘’, ‘’ Loves No Sinner ‘’ και το ομώνυμο να είναι τα πιο παθιασμένα, αυτά που μεταμορφώνονται σε μπόμπες μεγατόνων και σε διαλύουν ολοκληρωτικά.Αν και για τη παραγωγη για ένα μεγάλος μέρος ευθύνεται η ίδια η μπάντα, τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Μάλιστα, με το νέο ρεμάστερ, ακούγεται ακόμα καλύτερα άρα μην φοβηθεί κανείς ότι θα ακούσει τίποτα επιπέδου demo. Καμιά σχέση. Μόνο στο ορχηστρικό (κιθάρες μόνο)  ‘’A Farewell‘’ ακούγεται ένας ενοχλητικός ήχος αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι παντού έτσι ή φταίει η μεταφορά των αρχείων που μας έστειλε η εταιρία.  Όμορφο εξώφυλλο από τον Chris Ferguson. Τα bonus live έρχονται από μια συναυλία του 1995, δυο από τον ίδιο τον δίσκο και ένα (Do We Know Judas Priest?) φόρο τιμής παίζοντας τα  Breaking The Law/Rapid Fire.