Michael Fury - Affairs In Babylon

Το ενδιαφέρον στο να γράφεις σε ένα ‘zine είναι ότι έρχεται υλικό προς άκουσμα από διαφορετικά είδη, χρονολογίες, εποχές και γενικότερα γούστα και έρχεσαι ενώ κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε από επιλογή. Κάπως έτσι γνώρισα τους AORάδες Michael Fury. Οι Καναδοί Myles Hunter (γνωστός από την μπάντα AVALON) ,ο μπασίστας Martyn Jones  και ο κιθαρίστας  Rob Kennedy δημιούργησαν τους Michael Fury το 1979. Το όνομα παρμένο από τον χαρακτήρα της μικρής ταινίας “The Dead” του James Joyce. Μετά από μια σειρά συναυλιών στη χώρα τους, διαλύθηκαν το 1983. Ένα χρόνο αργότερα, ο Michael γνωρίζει τον πληκτρά Howard Helm (ex ZON) και ξαναβάζει μπροστά τη μπάντα. Επιστρέφουν και τα δυο παλιότερα μέλη ενώ προστίθεται και ο ντράμερ Dave Mihal. Το συκρότημα υπογράφει με μια μικρή εταιρία και κυκλοφορεί το ‘’ Affairs In Babylon’’ το 1984 . Δεν άντεχε και πολύ παραπάνω η μπάντα και είναι κρίμα μιας και μιλάμε για όμορφο μελωδικό hard rock/AOR. Φέτος η AOR Heaven το επανακυκλοφορεί σε 1000 cds (πρώτη φορά σε cd) στις 28 Μαίου με σημειώσεις από τον Dave Reynolds και σε ψηφιακό ρεμάστερ από τον Anthony Panacci.

Εξώφυλλο Ρουβάς, εισαγωγή με πλήκτρα και Bon Jovi αίσθηση. Καμπανάκι κινδύνου που ευτυχώς θα σιγήσει σύντομα μιας και μιλάμε για πιασάρικο και μελωδικότατο AOR που καταφέρνει να σε πάει με τα νερά του. Το πρώτο ολοκληρωμένο τραγούδι ονομάζεται ‘’ Through The Thunder...’’ και ξεκινάει με έναν 80ς ήχο, πληκτράτο, σχεδόν disco. Ευτυχώς κιθάρες δίνουν το σκληρό έγχορδο τόνο που χρειάζεται η σύνθεση για να ΜΗΝ γίνει χορευτικό. Η φωνή του Michael είναι εκφραστικότατη. Πολλές λέξεις παρελαύνουν χωρις να ζορίζεται ή να χάνονται οι φωνητικές μελωδίες. Παίζει με την χροιά του, την μαλακώνει, την αγριεύει, την κάνει πιο ερωτιάρα. Οι ρυθμοί απλά κρατάνε το οικοδόμημα της σύνθεσης,  η κιθάρα δεν ξεχνά το ρόλο της και μάλιστα μας χαρίζει και ένα πανέμορφο σόλο που σκίζει τον αέρα. Αυτή η διαφορετικότητα 80ς πλήκτρων με κιθάρες είναι όλα τα λεφτά, όλο η ουσία. Ακούγεται μεν μαλθακή αλλά δεν παύει να είναι εθιστική και πιασάρικη. Στο ‘’ Pictures & Prints’’ ξεκινά το ίδιο μπιμπικλωτά με τη φωνή του να είναι απίστευτα εκφραστική. Ένοχες μελωδιούλες και ρυθμοί που όμως σου καρφώνονται και ανυπομονείς για την επανάληψη της ακρόασης τους. Δεν είναι όλα τα τραγούδια κορυφαία, ούτε από συνθετικής άποψης ούτε παικτικής αλλά κανένα δεν αποχωρεί από τη σειρά του αδιάφορα. Ούτε προσπερνιέται.Η μπαλάντα για όποιον την ψάχνει πάντως, βρίσκεται στη τελευταία θέση του δίσκους και κάνει σωστά τη δουλειά της. Ξεχωρίζει το παθιασμένο και ηλεκτροφόρο ‘’ Hot Words’’ με τον πολύ όμορφο ρυθμό αλλά ακόμα περισσότερο το ‘’ And We All Go  Down To The River’’ που μου θυμίζει ντισκοτέκ στην Ιρλανδία αλλά έχει ένα ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ εθιστικό ρεφραιν που το σιγοτραγουδας όπου και να βρίσκεται, ώρες αφότου έχεις σταματήσει να ακούς το δίσκο. Δίσκος που δείχνει την εποχή του μα ίσως να είναι και κάτι που πολλοί από εμάς αποζήτούν. Άξιο και ευχάριστο μέχρι τέλους. Ενέδωσα!!!