Moonspell - Hermitage

Τα τριάντα πλησιάζουν οι λατρεμένοι μας, με τους γερούς δεσμούς με την χώρα μας, Πορτογάλοι Moonspell. Το ‘’Hermitage’’ είναι απλά το δέκατο τρίτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ και το κυκλοφορούν μέσω της Napalm Records. Μια μεγάλη αλλαγή στους Moonspell, από αυτές που δεν μας έχουν συνηθίσει είναι ότι στην θέση του Miguel Gaspar έχουν νέο τυμπανιστή τον Hugo Ribeiro.

Σε άλλες αλλαγές, από αυτές που μας έχουν συνηθίσει οι Πορτογάλοι, είναι το ευμετάβλητο καλλιτεχνικό τους πρόσωπο. Οι Moonspell σε κάθε δίσκο, μας δίνουν και κάτι διαφορετικό και κρατώντας τον Moonspell χαραχτήρα, δεν επαναλαμβάνονται. Ζωγραφίζουν με διαφορετικά χρώματα, αλλά στον ίδιο γκρίζο καμβά. Αυτό συμβαίνει και εδώ στο ‘’Hermitage’’, που διαδέχεται το προ τριών ετών ‘’1755’’, με την μπάντα να είναι πάλι σε φόρμα και να δίνει τον καλύτερο εαυτό της. Και το εξώφυλλο είναι διαφορετικό και δείχνει άκρως εκφραστικό, σε αυτό που θέλουν να μας μεταδώσουν. Το ‘’The Greater God’’ μας βάζει στην γκρίζα αυτή ατμόσφαιρα τους με έναν heavy/blues ήχο, που πηγάζει από την κιθάρα του Ricardo Amorim. Κάτι που δείχνει πιο έντονο στο ‘’Common Prayers’’. Τα πλήκτρα του Pedro Paixão βάζουν τις gothic πινελιές, που υπάρχουν διάχυτες σε όλο τον δίσκο, με το ‘’All or Nothing’’ να είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, με την κιθάρα να προσθέτει blues ήχο. Η ΦΩΝΗ και η ΠΑΡΟΥΣΙΑ του Fernando Ribeiro είναι γνωστή από όλη τους την μέχρι τώρα πορεία. Εδώ μου δίνει την εντύπωση ότι θέλει και σε μεγάλο ποσοστό το κατορθώνει, να μας δώσει τις πιο προσωπικές του ερμηνείες. Πιο επιθετικά μπαίνει το ‘’Hermitage’’ θυμίζοντας το προ προηγούμενο δίσκο ‘’Extinct’’ με μια πιο heavy προσέγγιση. Τα τύμπανα με τον νέο Hugo Ribeiro και το μπάσο με τον παλαιότερο Aires Pereira δίνουν τον όγκο, την στιβαρότητα αλλά και μια άγρια ομορφιά στα κομμάτια. Στο ‘’Entitlement’’ υπάρχουν όλα τα παραπάνω στοιχεία, μέσα σε μια σούπερ σύνθεση, που πιστεύω ότι θα γίνει πολύ αγαπητό. Οι Moonspell κατορθώνουν να αφομοιώσουν παλιά και νέα στοιχεία, χωρίς να φορτώνουν τον ήχο τους, κρατώντας τις συνθέσεις απλές, οικίες στο αυτί, αλλά και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Έτσι ακούγεται το ‘’Solitarian’’ ή το πιο παθιασμένο ‘’The Hermit Saints’’. Τα μελωδικά ‘’Apophthegmata’’ με τα πλήκτρα και την κιθάρα να συνομιλούν δίνουν την σκυτάλη σε ένα πιο ηλεκτρικό ‘’Without Rule’’ ενώ το ‘’City Quitter’’ είναι ένα ασυνήθιστα καλό outro. Και το ‘’Darkness in Paradise’’ είναι η ευχάριστη bonus έκπληξη ως διασκευή στους Candlemass.

‘Έχουμε ένα δίσκο ‘’Hermitage’’ που μπορεί και εκφράζει πολλά με λίγα και απλά λόγια και τους Moonspell που σε ότι και να κάνουν, είτε μας αρέσει είτε όχι, μας δείχνουν πάντα ότι είναι καλλιτέχνες που πάντα μας δίνουν την αλήθεια τους με τον πιο όμορφο και λυρικό τρόπο.