THE SILENT WEDDING - Ego Path

Τους THE SILENT WEDDING τους πρωτογνώρισα μέσω της συλλογής «Greek Defenders of the Faith: A Tribute To Judas Priest» του Ελληνικού περιοδικού Metal Hammer. Ήταν μια συλλογή που όπως καταδεικνύει και το όνομά της ελληνικά συγκροτήματα διασκεύαζαν τραγούδια του τεράστιου αυτού συγκροτήματος. Μάλιστα από όλες τις μπάντες που συμμετείχαν εκεί, οι THE SILENT WEDDING ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που ξεχώρισα για 2 λόγους κυρίως: 1) διότι επέλεξαν να διασκευάσουν ένα τραγούδι που και οι ίδιοι οι JUDAS PRIEST είχαν διασκευάσει εξαιρετικά (σημ. το τραγούδι αρχικά έχει ερμηνεύσει η Joan Baez) και 2) διότι το απέδωσαν εξαιρετικά και κατάφεραν να το προσαρμόσουν στο δικό τους ύφος. Μάλιστα αυτή η διασκευή υπήρξε για μένα το κίνητρο να ασχοληθώ με την μπάντα λίγο περισσότερο και μάλιστα να αποκτήσω την  προηγούμενη κυκλοφορία τους με τίτλο «Enigma Eternal».

Το να προσδιορίσεις τον ήχο του συγκροτήματος και να το εντάξεις σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό ύφος της metal μουσικής δεν είναι κάτι το απλό κι εύκολο. Οι THE SILENT WEDDING κινούνται με άνεση μεταξύ διαφόρων ειδών με κύριο στόχο να δημιουργήσουν μουσική που χαρακτηρίζεται από έντονη ατμοσφαιρικότητα  και δραματική διάθεση. Η μουσική τους έχει μια έντονα αφηγηματική διάθεση που σε παρασύρει να την ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος της. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μελωδία της, ενίοτε η progressive διάθεση της και σε σημεία προσεγγίζει και την μελαγχολία της gothic metal μουσικής. Όλα αυτά τα στοιχεία ενσωματώνονται στον ήχο του συγκροτήματος με μεγάλη φυσικότητα και το κυριότερο δίνονται με αμεσότητα στον ακροατή. Στα συν και η πολύ όμορφη ερμηνεία του τραγουδιστή Marios Karanastasis όπου δίνει την θεατρικότητα που χαρακτηρίζει εν πολλοίς τις συνθέσεις του συγκροτήματος.

Πέραν των παραπάνω, αυτό που εμένα με εντυπωσιάζει στο εν λόγω συγκρότημα είναι ότι ο ήχος τους έχει έντονη προσωπικότητα, χωρίς να μπορώ να πω ότι μου θυμίζουν κάποια γνωστή μπάντα έντονα. Ίσως, και με κάθε επιφύλαξη, θα έλεγα ότι ηχητικά συγγενεύουν με συγκροτήματα όπως τους πρώιμους HORIZON’S END, τους EVERGREY και τους PARADISE LOST (εποχή “Draconian Times”).

Θέλω να σταθώ για λίγο και στο εξαιρετικό εξώφυλλο της κυκλοφορίας αυτής που περιγράφει με το καλύτερο δυνατό τρόπο την σύγχρονη δυτική κοινωνία όπου επιλέγει να στρουθοκαμηλίσει μπροστά στα προβλήματα που δημιουργεί. Νομίζω ότι είναι μια ζωγραφιά που δένει πολύ καλά κι αποτυπώνει τον τίτλο της νέας κυκλοφορίας του συγκροτήματος.

Έχοντας ακούσει και την προηγούμενη κυκλοφορία του συγκροτήματος που επίσης είναι πολύ ποιοτική, μπορώ να πω ότι η καινούρια κυκλοφορία τους είναι ίσως ένα σκαλοπάτι πιο πάνω κι ότι είναι γεμάτη όμορφες μελωδίες και ποικιλία που κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο σε όλη τη διάρκεια της. Πρόκειται για μια καλοδουλεμένη και ποιοτική δουλειά άξια προσοχής από όλους μας και πάνω από όλα είναι ένας δίσκος που όσο χρόνο του αφιερώσετε τόσο περισσότερο θα σας αποζημιώσει.