Sorrowful Angels - REMEDIE

Παρακολουθώ τους Sorrowful Angels από την αρχή, και είναι κατι παραπάνω απο εμφανές οτι η μπαντα εξελίσσεται με καθε κυκλοφορία. Το Remedie τους βγάζει οριστικά πλέον από τα όρια του “gothic” που όριζε τη μπάντα στην πρώτη της κυκλοφορία ως «κλώνο» Paradise Lost, έχει πιο πολλά progressive στοιχεία και είναι λιγότερο «φλύαρο» από το Omens, και εν τέλει έχει μια έντονη ατμόσφαιρα που δεν μπορείς με τη μια να κατατάξεις σε κάποιο «στενό» μουσικό υποείδος... Προσωπικά θεωρώ ότι συνεχίζουν την παράδοση -την όχι και τόσο γνωστή- του ελληνικού new wave/goth ήχου των 80s, σε πιο μοντέρνο και metal πλαίσιο φυσικά.

\r\n\r\n

Mε βοηθό τον καταπληκτικό ήχο που έχουν βγάλει, οι Sorrowful Angels ανεβοκατεβάζουν  τη διάθεση του ακροατή και σε βάζουν στη φάση τους πολύ εύκολα και γρήγορα. Από το πολύ δυνατό «Witch Hunt» που ανοίγει το δίσκο, το speedατο «Ghosts of Concrete», τη μπαλάντα με το ιδιαιτέρως εθιστικό ρεφρέν «Resonate my Senses»,  το σκάλωμα του Remedie “Dream in Black” ως το επικό κλείσιμο των «Against the Dying of the Light», «Question of Pride», οι Sorrowful Angels παραδίδουν την καλύτερη δουλειά τους μέχρι τώρα, σε όλα τα επίπεδα.

\r\n\r\n

Παρά το ότι συνεχίζω και επιμένω να ΜΗΝ είμαι φαν των φωνητικών του Χριστοδουλάτου, στο Remedie βγάζει συναίσθημα και ίσως αυτό να μετράει καμιά φορά πιο πολύ κ από τα «τεχνικά» της υπόθεσης.

\r\n\r\n

Δυνατότερες στιγμές του δίσκου για μένα σαφώς το «Dream in Black», και το «Against the dying of the light», αντικειμενικά... Προσωπικά μιλώντας συγκινήθηκα όταν είδα στο Τracklist το «Question of Pride» και με πήγε αρκετά πίσω.

\r\n\r\n

Κάντε τον κόπο και αναζητήστε αυτήν την κυκλοφορία, πραγματικά τα παιδιά το αξίζουν.

\r\n\r\n

Τάσος Πλουμής

\r\n