Eternal Champion - Ravening Iron

Αλήθεια, πόσο συχνά πλέον σας τυχαίνει να περιμένετε με ανυπομονησία τον νέο δίσκο μιας ανερχόμενης μπάντας; Το φαινόμενο αυτό έχει αρχίσει λίγο λίγο να εκλείπει στην σκηνή μας, ωστόσο πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και η νέα κυκλοφορία των Τεξανών Eternal Champion είναι μια τέτοια περίπτωση. Πριν από 4 χρόνια η μπάντα έκανε αίσθηση στο underground κύκλωμα και όχι μόνο με το ντεμπούτο της The Armor Of Ire, παραδίδοντάς μας εξαιρετικό επικό heavy metal που όμοιό του δεν ακούμε και πολύ συχνά. Ο δίσκος έφερε την μπάντα στο προσκήνιο καθώς εμφανίστηκε σε πολλά festival με αποτέλεσμα να κοινό της να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο πλέον όλη η σκηνή να περιμένει με… το μαχαίρι στα δόντια το επόμενο βήμα της.

Όπερ και εγένετο, με το Ravening Iron να ετοιμάζεται για «χτύπημα» στις 20 Νοεμβρίου και το ομώνυμο single να μας ανοίγει την όρεξη για μεγάλα πράγματα. Τα κατάφεραν λοιπόν οι Eternal Champion να σταθούν στο ύψος του πολύ καλού τους ντεμπούτου; Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ! Το Ravening Iron συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το The Armor Of Ire και μας αποδεικνύει μεμιάς ότι οι  Eternal Champion δεν ήταν τυχεροί ή πυροτέχνημα αλλά ήρθαν για να μείνουν. Αυτή τη φορά τα πράγματα φαίνεται να έχουν… σοβαρέψει και άλλο καθώς ο δίσκος είναι κάπως βαρύτερος από τον προκάτοχό του και γενικά κινείται σε πιο mid tempo ύφος. Μέσα στα μόλις 37 λεπτά του παρελαύνουν riffs, μελωδίες και ατμόσφαιρες που θα φέρουν στο νου του ακροατή όλες τις μπάντες που όρισαν τον ήχο πάνω στον οποίον δημιουργούν σήμερα οι Eternal Champion: Manowar, Candlemass, Cirith Ungol, φυσικά Manilla Road, αλλά και γιατί όχι και τους Doomsword. Τα riffs είναι ισοπεδωτικά, το rhythm section σε χτυπάει στο στομάχι και τα φωνητικά του Jason Tarpey, με τις εμφανείς επιρροές από τον Mark Shelton, μας καλούν σε μάχες και περιπέτειες σε κόσμους πέρα από την διάσταση αυτή. Μέσα σε μόλις 7 κομμάτια και ένα instrumental (The Godblade) οι Eternal Champion παραδίδουν μαθήματα για το πώς πρέπει να παίζεται εν έτει 2020 το επικό heavy metal, αντλώντας έμπνευση φυσικά από το παρελθόν αλλά φτιάχνοντας τον δικό τους κόσμο αν θέλετε και σφυρηλατώντας έναν ολοδικό τους χαρακτηριστικό ήχο που χωρίς καμία αμφιβολία δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν φίλο του κλασσικού metal ήχου, αλλά ταυτόχρονα (υποθέτω) θα πρέπει να ακούγεται περίεργα «προσβάσιμος» και σε φίλους του σκληρού ήχου των οποίων οι προτιμήσεις ξεφεύγουν από τα στενά όρια του heavy metal ήχου. Μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου είναι απλά και μόνο η σχετικά μικρή του διάρκεια, καθώς τα 37 λεπτά φαντάζουν πολύ λίγα για να χορτάσεις το epic metal μεγαλείο του δίσκου αυτού. Από την άλλη βέβαια έχουμε ένα τεράστιο bonus με το εκπληκτικό και απόλυτα ταιριαστό εξώφυλλο το οποίο είναι έργο του τεράστιου Ken Kelly, ο οποίος έχει συνεργαστεί με κάποιους… Kiss (Destroyer), Rainbow (Rising) και φυσικά Manowar (Kings Of Metal).

Κατά κάποιον τρόπο με το Ravening Iron οι Eternal Champion μοιάζουν να αγγίζουν το mainstream κοινό του σκληρού ήχου, χωρίς όμως να συμβιβάζονται στο όραμά τους, αντιστρέφοντας κατά κάποιο τρόπο τη συνήθη διαδικασία και φέρνοντας το mainstream στα… νερά τους παρά πλησιάζοντας προς αυτό. Ίσως σε κάποιους πιουρίστες να ξενίσει αλλά ναι, (και) οι Eternal Champion είναι το μέλλον αυτής της μουσικής και ίσως αποτελέσουν ένα λαμπρό παράδειγμα του πως το underground (θα) συνεχίζει να «ταΐζει» και να αναζωογονεί την αγαπημένη μας μουσική.

Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας