TITANS RAGE - Never Surrender

Η κυκλοφορία με τίτλο «Never Surrender» αποτελεί το ντεμπούτο της νεοεμφανιζόμενης μπάντας TITANS RAGE, η οποία κρύβει μερικές ευχάριστες εκπλήξεις για όσους ασχολούνται με την Ευρωπαϊκή underground metal σκηνή της δεκαετίας του 80. Θα τις αναφέρουμε λίγο παρακάτω αυτές.

Αυτό που μου αρέσει στα ντεμπούτα συγκροτημάτων είναι ότι βγάζουν έναν ενθουσιασμό που συνήθως υπολείπεται στις επόμενες κυκλοφορίες (χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό) κι επίσης ότι με άδολο κι οπαδικό τρόπο μας αποκαλύπτουν τις επιρροές τους. Φυσικά, ανάλογα και με την ικανότητα των μουσικών που συμμετέχουν επίσης μας φανερώνουν και το δικό τους προσωπικό στίγμα που θα εξελίξουν περαιτέρω σε επόμενες κυκλοφορίες. Όλα αυτά τα στοιχεία, λοιπόν, είναι που κάνουν την πρώτη επίσημη κυκλοφορία μας μπάντας άκρως ενδιαφέρουσα για μένα.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε συνηθίσει ως κριτικοί αλλά και φίλοι του κλασικού heavy και power metal ήχου να ανακαλύπτουμε συγκροτήματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού που είναι επηρεασμένα από την Ευρωπαϊκή σκηνή. Στην περίπτωσή μας, όμως, έχουμε ένα Ευρωπαϊκό συγκρότημα που ο ήχος του κατά τη γνώμη μου έχει έντονη 80’ς U.S. heavy/speed metal αισθητική.

Αυτή η αισθητική που αναφέρω παραπάνω για μένα είναι περισσότερο συγκυριακή παρά σκόπιμη. Πιστεύω, δηλαδή, ότι οι επιρροές των μουσικών που συμμετέχουν στους TITANS RAGE και το μουσικό ύφος που επέλεξαν να παίξουν έδωσαν αυτό το αποτέλεσμα. Πιο συγκεκριμένα στον πυρήνα των επιρροών του συγκροτήματος υπάρχει έντονο το NWOBHM και 80’s metal στοιχείο κι αυτό εξηγείται αφού η μπάντα δημιουργήθηκε από τον μπασίστα Guy Duvy, ο οποίος συμμετείχε ως μουσικός και στο δίσκο «X Rated» των Βέλγων DRAKKAR που κυκλοφόρησε το 1988 και χαίρει μεγάλη εκτιμήσεως ανάμεσα στους οπαδούς της underground 80’s metal σκηνής και τον Γάλλο τραγουδιστή Olivier Bourgeois ο οποίος στην καριέρα του συμμετείχε και σε 80’s metal συγκροτήματα. Μιλάμε, δηλαδή, για παλιές καραβάνες στον χώρο και για μουσικούς που έζησαν και δημιούργησαν στην εποχή της δεκαετίας του 80. Ήρθαν, δηλαδή, σε άμεση επαφή με τον ήχο της εποχής εκείνης.

Οι συνθέσεις που περιέχονται στην παρούσα κυκλοφορία διακρίνονται από τα στιβαρά ρυθμικά μέρη, τα riff που στην κυριολεξία ξυρίζουν και φυσικά την μελωδία και την ταχύτητα. Προσωπικά, ακούγοντας τον δίσκο το μυαλό μου έκανε παραλληλισμούς με συγκροτήματα όπως οι OMEN και οι SAVAGE GRACE, αλλά και σε κάποια σημεία διαπίστωσα ψήγματα επιρροών από συγκροτήματα όπως οι GRAVE DIGGER, RUNNING WILD και MOTORHEAD (στο δίσκο θα βρείτε και τραγούδι με τον τίτλο «Lemmy»). Επίσης μου άρεσε η φωνή του Oliver γιατί μου βγάζει ένα έντονο NWOBHM συναίσθημα.

Αρνούμαι να περιγράψω παραπάνω. Το μόνο που θα κάνω είναι να σας προτρέψω να ακούσετε την εν λόγω κυκλοφορία διότι έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπάμε στο κλασσικό heavy metal ήχο, ήτοι πάθος, δυναμισμό, μελωδία, ταχύτητα και υψηλή εκτελεστική δεινότητα. Αξίζει να τον αποκτήσετε. Ακούστε με που σας λέω, κάτι ξέρω…