Πάλι θα γκρινιάζω…Από τη μία είναι όμορφο που στην εποχή μας όλοι έχουν την ευκαιρία τους να κάνουν ένα συμβόλαιο και πόσο μάλλον με μεγάλη εταιρία σαν τη Massacre και να βγάλουν ένα δίσκο. Από την άλλη αυτό δυστυχώς οδηγεί σε ένα μεγάλο αριθμό όχι κατ’ ανάγκην κακών, αλλά τουλάχιστον μέτριων κυκλοφοριών.
\r\n\r\n
Έχω εδώ και 3-4 μέρες που ακούω το τρίτο album των Voices OF Destiny. Συμπαθέστατα τα παιδιά, επαγγελματική δουλειά, άλλαξαν και τραγουδίστρια, συνεχίζουν να δισκογραφούν σε μεγάλη εταιρία, αλλά ρε σεις τι να το κάνω όταν δίνουν ότι μας έδωσαν οι Epica και μάλιστα με πολύ καλύτερο τρόπο πριν 10-15 χρόνια. Μια καλή φωνή (τίποτα ιδιαίτερο), τα κλασσικά αντρικά growls, πάλι η γυναικεία φωνή για να μας δώσει το ρεφραίν του τραγουδιού, πολυφωνικά σημεία, προσπάθεια για concept κτλ κτλ. Ότι έχουμε ακούσει και ξανακούσει δηλαδή από άπειρα συγκροτήματα την 15ετία που το female-fronted metal έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας.
\r\n\r\n
Ρε γαμώτο δε μου αρέσει να μιλάω υποτιμητικά για δουλειές που είναι επαγγελματικές και που άνθρωποι έχουν βάλει προσωπικό κόστος και εργασία σε αυτές, όταν εγώ ο ίδιος δε μπορώ να παίξω ούτε τα κάλαντα των Χριστουγέννων με τρίγωνο, αλλά οι Voices Of Destiny δε με πείθουν. Δεν είναι το Crisis Cult δίσκος για πέταμα. Αλλά δεν είναι και κάτι παραπάνω από μια χρυσή μετριότητα.
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
\r\n
