progressive

Δεύτερο άλμπουμ για τους Disharmony, μια μπάντα που έχει φτάσει πλέον τα είκοσι χρόνια ύπαρξης, όσο βέβαια κι αν δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι πέρασαν τόσα χρόνια από το πρώτο τους demo. Να κάνω βέβαια μια μικρή παρένθεση ότι δεν μιλάμε για τους blacksters Disharmony, οι οποίοι μαθαίνω ότι έχουν επιστρέψει στα Αθηναϊκά λημέρια, αλλά τους επίσης Αθηναίους power metalers. Παρά τα μεγάλα διαστήματα αποχής, τα τελευταία χρόνια η μπάντα δείχνει πιο συνεπής και πιο σταθερή, όχι μόνο στην παρουσία της, αλλά και στη μουσική της κατεύθυνση.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια μπάντα να ξεφύγει από τις ταμπέλες και τις συγκρίσεις, όταν, μάλιστα, αυτές έχουν τεθεί δικαιολογημένα. Ναι, Tool και Opeth. Καμία αντίρρηση. Το ντεμπούτο τους (Cognitive, 2012) δεν άφηνε περιθώρια. Κάτι τις ο Martin Lopez (drums, ex-Opeth), κάτι τις η χροιά του Joel Ekelöf (πολύ κοντά στον Mikael Åkerfeldt ) και οι φωνητικές μελωδίες του (πολύ κοντά στον Maynard James Keenan), μύριζαν πολύ από τις προανεφερθέντες μπάντες.