CAELESTIA LISTENING SESSION

Η πρόσκληση για την προακρόαση του άλμπουμ των Caelestia ήρθε στο Metalzone όπως φαντάζομαι και στα υπόλοιπα μέσα 2 εβδομάδες πριν τις 3 Νοέμβρη. Δεν γνωρίζω για τα άλλα μέσα αλλά ειδικά για το Metalzone, ξέρω οτι ειναι μια ομάδα ανρθώπων που γουστάρουν τη μουσική που ακούν και ασχολούνται ερασιτεχνικά και αφιλοκερδώς με αυτό. Πολλές φορές αν όχι όλες, αυτό σημαίνει οτι επενδύουμε σε αυτό χρόνο και κόπο προσπαθώντας να το εντάξουμε στην καθημερινότητα μας που όπως όλων είναι απαιτητική. Για αυτό το λόγο αισθάνομαι την ηθική υποχρέωση, να πω οτι θα έπρεπε το συγκρότημα να ρωτήσει τους 10 συντάκτες που είχαν προσέλθει στην ώρα τους για την ακρόαση του άλμπουμ, αν είχαν τη δυνατότητα να περιμένουν μια επιπλέον ώρα για το συντάκτη του εντύπου που άργησε. Δεν θέλω καν να σκεφτώ οτι με αυτή τους την κίνηση ακυρώνουν όλους τους υπόλοιπους και δείχνουν οτι τους εκδιαφέρει η γνώμη του συγκεκριμένου και θέλω να ελπίζω οτι το ίδιο θα έκαναν για οποιοδήποτε συντάκτη. Σε οποιαδήποτε περίπτωση το μόνο που θα θέλαμε να ζητήσουμε είναι λίγο πιο ευγενική στάση. Ποτέ δεν ξέρεις τι υποχρεώσεις μπορεί να περιμένουν τον άνθρωπο που είναι στην ώρα του για την προακρόαση του δίσκου σου. Ελπίζουμε να ήταν μια άτυχη στιγμή και ευχόμαστε καλή επιτυχία στο άλμπουμ. 

Για την ομάδα του Metalzone.gr
Έλενα Μιχαηλίδου

Caelestia – Thanatopsis

Line Up

Dimitra Vintsou – Φωνή

Nick Palyvos – Φωνή

Vassilis Thomas – Κιθάρα

Socrates Panagouleas – Drums

Stelios Varotsakis – Μπάσο

Vangelis Evangelou – Κιθάρα

Genre: Extreme Symphonic Metal

Label: ΕΜP

Release Date: 10/12/2017

Thanatopsis – Ένας δίσκος σημείο αναφοράς

            Την Παρασκευή λοιπόν που μας πέρασε, βρεθήκαμε για ένα δίωρο (μία ώρα για να ακούσουμε το τελευταίο πόνημα των Caelestia και άλλη μία γιατί καποιος «συνάδελφος» ξέχασε ότι άλλαξε η ώρα και εμφανίστηκε μία ώρα μετά) στα Underground Studios στο Περιστέρι. Η πρώτη μου επαφή με τους Caelestia δεν ήταν δισκογραφική αλλά συναυλιακή. Τους είχα δει λοιπόν στο Κύτταρο και αυτό που είχα καταλάβει ήταν ότι επρόκειτο για μία μπάντα με δυνατότητες, αλλά χωρίς καλό ήχο. Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα και άκουσα και το Beneath Abyss, την πρώτη τους δηλαδή δισκογραφική δουλειά.

            Πάμε όμως τώρα στο κυρίως πιάτο που δεν είναι άλλο από το Thanatopsis. Ας το εξετάσουμε παραγωγικά όμως, από το γενικό στο ειδικό δηλαδή. Το Thanatopsis είναι ένα album βαρύ, επιβλητικό και φορτωμένο που σε κανένα σημείο δεν σε κουράζει. Για να γίνω πιο σαφής θα σας πω το εξής, όταν ακούω για συμφωνικό metal με γυναικεία φωνητικά, αυτόματα σκέφτομαι τους Nightwish, τους οποίους Nightwish αντέχω για maximum τριάντα δευτερόλεπτα (το ίδιο και τους After Forever και όοοοοοοοοολες αυτές τις μπάντες). Το πρώτο θετικό λοιπόν που εντόπισα ήταν ότι κατά την ακρόαση σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα να φύγω άρον άρον και δεν χασμουρήθηκα. Αυτό συνέβη γιατί οι συνθέσεις δεν ήταν κουραστικές, τα τραγούδια στο album ήταν με την σωστή σειρά και είναι ένα album πραγματικά καλοπαιγμένο. Η αλλαγή προσώπου στα τύμπανα έφερε κι αλλαγή στον ήχο τους προς την σωστή κατεύθυνση, οι κιθάρες ήταν καθαρές, τεχνικές χωρίς όμως να γίνεται επιτηδευμένη επίδειξη ικανοτήτων. Όσον αφορά το μπάσο και τα γυναικεία φωνητικά θα τα πούμε στο τέλος.

            Η αυλαία σηκώνεται με το intro του δίσκου το Time for Redemption, που είναι ακριβώς αυτό που πρέπει, ατμοσφαιρκό, αγωνιώδες, επιβλητικό, επιθετικό και το βασικότερο όλων, ΔΙΑΡΚΕΙ ΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ. Ακολουθεί το Initium Vitae Et Mortis (η αρχή της ζωής και του θανάτου, αν κάνω λάθος μην βαράτε, Τεχνολογική ήμουν στο σχολείο, λατινικά έμαθα από τον Αστεριξ). Εντυπωσιακά blasts, γρήγορα, στον σωστό χρόνο και γενικά το κομματί ξεκινάει με διάθεση για «ξύλο». Οι κιθάρες κάνουν πολύ καλή δουλειά στην δημιουργία της ατμόσφαιρας, ενώ τα γυναικεία με τα brutal φωνητικά είναι ισορροπημένα. Άλλο ένα στοιχείο που αξίζει να σταθούμε, όχι μόνο στο κομμάτι, αλλά και γενικά στο album, είναι ο πλουραλισμός και οι εναλλαγές θεμάτων, όχι μόνο από κομμάτι σε κομμάτι, αλλά και μέσα στο ίδιο.

 Πράξη Τρίτη και Thanatopsis, που αρχίζει με πάρα, μα πάρα πολύ ωραία κιθαριστικά μέρη, γενικά το κομμάτι διατήρει όλα εκείνα τα στοιχεία που ανέφερα πιο πάνω, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επαναλαμβάνεται. Για να το πω πιο σώστα, τα τονίζει, μου προκάλεσε πολύ ευχάριστη έκπληξη η μετάβαση μεταξύ των θεμάτων του κομματιού, από δυνατό, σε πολύ δυνατό και με την μία σε άκρως μελωδικό, κάτι που συμβαίνει παραπάνω από μία φορά και όχι με τα ίδια θέματα. Πράξη Τέταρτη λοιπόν και Chamber of Torments, δεν θα κουράσω να πω τα ίδια πάλι, αλλά εδώ κατέστη σαφές πια, ότι η μπάντα βρήκε τον μουσικό της δρόμο, τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά. Στο Devil’s Game δεν θα σταθώ καθόλου, καθώς το έδωσε η μπάντα ήδη στην δημοσιότητα, απλά εμείς είχαμε την τύχη να το δούμε νωρίτερα. Την λέξη πράξη δεν την χρησιμοποιώ από κάποιο βίτσιο, ούτε την επέλεξα τυχαία, αλλά γιατί το album μου βγάζει μία θεατρικότητα, έιναι σαν κάποιος να μου διηγείται ένα σκοτεινό πραμύθι.

            Στην μέση του δίσκου λοιπόν έχουμε και μία μπαλάντα. Εδώ λοιπόν θα πω για τα γυναικεία φωνητικά, καθώς δεν υπάρχουν καθόλου brutal στο Dancing With The Demons. Αρχικά το ότι άκουσα εγώ τραγούδι με γυναικεία φωνητικά, που δεν ήταν της Deva ή έστω της den Abel, κάτι λέει (οι Arch Enemy δεν μετράνε). Εδώ λοιπόν συμβαίνουν τρία πράγματα, ή η τραγουδίστρια τους δούλεψε πολύ ή η μπάντα μπόρεσε να την αξιοποιήσει-αφομοιώσει καλύτερα, είτε και τα δύο μάζι. Τώρα ποιο απ’όλα ισχύει δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, αλλά ενώ στον πρώτο δίσκο φαίνεται σαν να τα έχει «κολλήσει» κάποιος πάνω στα κομμάτια, εδώ έχουμε πλήρη επιτυχία στην χρήση τους. Εύγε τους λοιπόν.

            Ο δίσκος συνεχίζει λίγο πιο χαλαρά από εδώ και πέρα, σε πιο μελωδικά μονοπάτια για να είμαι ακριβής αλλά με όλα αυτά τα στοιχεία που έχουμε ήδη τονίσει, οπότε δεν θα αναφερθώ κομμάτι κομμάτι. Αλλά θα κάνω αναφορά στο μπάσο της μπάντας, με εντυπωσίασε το πόσο «μπροστά» το έχουν φέρει και το πόσο καλοπαιγμένο είναι. Πραγματικά ξεχωρίζει από το πρώτο κομμάτι. Ξανά εύγε. Βέβαια highlight είναι το Μartyrs όπου στα drums «κάθεται» ο Jason Bittner (Overkill, Shadows Fall, ex- Flotsam and Jetsam) και κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά (ναι το ξέρω ότι δεν είναι έκπληξη, αλλά έπρεπε να το αναφέρω).

            Όπως μου είπε ο Βασιλής, αυτό το album φιλοδοξούν να είναι το στίγμα τους στην εγχώρια και όχι μόνο σκηνή, πράγμα που δείχνει ότι μπορεί να το καταφέρει. Το Thanatopsis λοιπόν δεν είναι ούτε συμφωνικό black metal, ούτε συμφωνικό death metal, αλλά αυτό ακριβώς που ήθελα η μπάντα να είναι, ακραίο συμφωνικό metal. Εδώ όμως θα εκφράσω μία επιφύλαξη, το πρώτο album σε εύρος δεν είναι ούτε το μίσο και η μπάντα είχε θέματα με τον ήχο της, είναι λοιπόν έτοιμοι να πεθάνουν στις πρόβες ώστε να το αποδώσουν όπως του αρμόζει; Είναι ένα ερώτημα που θα μας λυθεί σίγουρα στο άμεσο μέλλον.

Υγ1: Φανταστική παραγωγή από τον Fredrik Nordstom

Υγ2: Εξαιρετική ιδέα το flashακι με τον δίσκο, όπως και το τετραδιάκι με το artwork του album για να κρατάμε σημειώσεις.

Τracklist

1. Time for Redemption
2. Initium Vitae Et Mortis
3. Thanatopsis
4. Chamber of Torments
5. Devil’s Game
6. Dancing With The Demons
7. Travel to Eternity
8. Underlife
9. Martyrs
10. Lament of the Sea

Για το Metalzone Hellas,

Geørge 3Κ Xifårås