LIVE DOMINATION LIVE REPORT

Τελικά θα ξεκινήσω με τη σκέψη που έκανα προς το τέλος της συναυλίας όταν είχαμε μείνει δυο χούφτες άνθρωποι να παρακολουθούμε τα τελευταία λεπτά της συναυλίας των Null O Zero στο Κύτταρο το βράδυ της Κυριακής 2 Δεκεμβρίου. Η σκέψη αυτή λοιπόν είναι ότι αν πιστεύεις στον εαυτό σου και στη δουλειά σου ρισκάρεις και το ρίσκο αυτό ή θα σου βγει και το αποτέλεσμα θα σε ανταμείψει ή όχι. Σε οποιαδήποτε περίπτωση εγώ προτιμώ και στηρίζω τους τολμηρούς γιατί πίσω από την τόλμη τους κρύβεται μια γνήσια πίστη στον εαυτό τους και αυτό είναι απαραίτητο συστατικό για να προχωρήσεις.

Για να πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Live domination με παρουσίαση δίσκου για τους Null O Zero και το Instructions To Dominate. Παρέα τους οι thrashers Memorain και οι μοντέρνοι djentίζοντες Mask Of Prospero. Με μια μικρή καθυστέρηση οι πόρτες άνοιξαν και περίπου στις 8 και μισή οι Mask Of Prospero ανέβηκαν στη σκηνή. Μπροστά σε ένα μικρό κοινο που ο μεγάλος χώρος του Κυττάρου τον έκανε να φαίνεται λιγότερος οι πολύ καλά προετοιμασμένοι Mask ξεκίνησαν το σετ τους.

Όλοι τους πολύ καλοκουρδισμένοι μπήκαν χωρίς κουβέντα κατευθείαν στη μουσική τους για να τους προδώσουν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες. Οι τεχνικές δυσκολίες ξεπεράστηκαν και οι Mask συνέχισαν το σετ τους με πάθος και επαγγελματισμό. Όλοι τους είναι πολύ καλοί παίχτες και ο τραγουδιστής τους πολύ καλός τεχνικά το μόνο που μου λείπει και τις δύο φορές που τους έχω παρακολουθήσει ζωντανά μου έλειπε λίγο περισσότερη επικοινωνία με το κοινό. Ωστόσο αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του ιδιώματος που αντιπροσωπεύουν. Πάνω στη σκηνή παρουσιάζονται με μια δυναμική εσωτερικότητα όσο οξύμωρο και αν ακούγεται και ξεσπάσματα απόγνωσης.

Δεύτεροι στη σκηνή οι Memorain. Με thrash που κινείται ανάμεσα στο θρας των Megadeth, Kreator ίσως και λίγο Sodom μπήκαν με αέρα και αυτοπεποίθηση στη σκηνή. Το κοινό που ήταν αρκετά μεγαλύτερο ανταποκρινόταν με αρκετή θέρμη στα τραγούδια τους. Δεμένοι και με εμπειρία όπως φαινόταν πάνω στη σκηνή, ίσως και με τη φόρα από την πρόσφατη περιοδεία τους στη Ρωσία είχαν άνεση και ροή. Κιθάρες που ριφάριζαν ακατάπαυστα, ντραμς με το κλασσικό ξερό θρας ταμπούρο να επιβάλλεται δόνησαν το Κύτταρο δημιουργώντας μάλλον το ιδανικό κλίμα για τους Null O Zero.

Ολοκληρώνοντας τη βραδιά ανεβαίνουν στη σκηνή οι headliners. Live domintation και με τη φόρα από την εμφάνισή τους στο φετινό Rockwave οι Null O Zero ανεβαίνουν στη σκηνή έτοιμοι να κυριαρχήσουν. Παίζουν με πολύ διάθεση και εξαιρετική επικοινωνία μεταξύ τους. Τα τύμπανα του Λεφτέρη τεράστια, οι κιθάρες προβαρισμένες στην εντέλεια και ένα μπάσο μες το χαμόγελο. Το σετ τους όπως είναι φυσικό επικεντρώθηκε στο δεύτερο άλμπουμ τους με το Γιώργο να μας δίνει λεπτομέρειες για το άλμπουμ στα διαλείματα των τραγουδιών.

Κάποια τραγούδια ήδη έχουν ξεχωρίσει στο κοινό και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι τραγουδούσε. Ανάμεσα στο υλικό τους και μια διασκευή του Balls To The Wall των Accept με guest τον Μανώλη Τσίγκο των Innerwish στην κιθάρα και τον Θανάση Μπερτσάτο των Power Crue στα φωνητικά. Στα πολύ θετικά της εμφάνισής τους το γεγονός ότι τα τραγούδια ακούγονται εξίσου καλά live.

Στα αρνητικά η αντοχή του Γιώργου που θεωρώ ότι πρέπει να εξασκήσει τις ανάσες του – αντοχές του. Μην μπερδευτείτε ο Πατσούρης είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χροιές της σκηνής και έχουν πάντα ενδιαφέρον οι μελωδικές γραμμές που τοποθετεί στα τραγούδια των Null O Zero απλά νιώθω ότι με την κατάλληλη εξασκήση θα "βασανίζεται" λιγότερο επι σκηνής και θα έχει περισσότερη ανάσα.

Και επανερχόμαστε στη σκέψη με την οποία ξεκινήσαμε. Πολλά αξιομνημόνευτα μέλη της σκηνής τίμησαν τη μπάντα με την παρουσία τους αλλά η εν γένει προσέλευση ήταν μέτρια. Αν οι Null O Zero είχαν επιλέξει να παρουσιάσουν το άλμπουμ τους σε ένα μικρότερο χώρο μπορεί και να τον γέμιζαν ασφυκτικά. Επέλεξαν όμως ένα χώρο αρκετά μεγάλο πιστεύοντας στον εαυτό τους, στο υλικό τους, στη δουλειά που έχουν κάνει και στο feedback που έχουν πάρει από φίλους της μπάντας.

Και αν με ρωτήσεις τη γνώμη μου καλά έκαναν. Όμως και πάλι η προσέλευση ήταν χλιαρή και στο τέλος της συναυλίας πολλοί από τους παρευρισκόμενους είχαν φύγει. Τι έφταιξε; Η κλασσική ελληνική νοοτροπία; Η Κυριακή; Δεν το γνωρίζω! Το σίγουρο είναι ότι όποιος δεν ήρθε έχασε την ευκαιρία να απολαύσει ένα πολύ καλό Live.

Live Report Έλενα Μιχαηλίδου

Photoreport Βασίλης Μισιρλής