OMNIUM GATHERUM@ FUZZ LIVE MUSIC CLUB
Τετάρτη. Καθημερινή. Δουλειά και κούραση. Για όλους. Μοναδική ξεκούραση τέτοιες μέρες είναι η μουσική στο σπίτι. Ή σε μια συναυλία. Και έτσι, κινώντας προς το Fuzz να παρακολουθήσω τρεις μπάντες από τον Βορρά, περίμενα (αν και όχι με μεγάλες ελπίδες η αλήθεια) να δω και άλλους που θα έχουν σκεφτεί το ίδιο. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη και οι μπάντες που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πιθανότατα να είναι και η τελευταία τους. Η διοργάνωση τέλεια, τα πάντα μέσα στο χρονοδιάγραμμα και οι μπάντες σε τρελό κέφι, παρόλο τους λιγοστούς οπαδούς (μιλάμε για 3 σειρές και κάποιους ακόμα διάσπαρτους). Δεν γνωρίζω τι ακριβώς έφταιγε, αφραγκίες, το ότι ήταν καθημερινή, το ότι δεν γνώριζαν πολλοί τις συγκεκριμένες μπάντες, πάντως το αποτέλεσμα ήταν αποκαρδιωτικό.
Και όμως, οι Δανοί Heidra είχαν όρεξη και πάθος. Γεμάτοι ενέργεια, απέδιδαν το folk/Viking metal τους με τρομερή απόδοση. Η σκηνή γέμισε φαλακρούς που σε προπαγάνδιζαν με τις μελωδίες τους και τους ρυθμούς τους, προσκαλώντας σε στο ξέφρενο πάρτι που ήθελαν να δημιουργήσουν. Κρίμα, αν υπήρχε το ανάλογο κοινό από κάτω, θα γινόταν σίγουρα ψιλοχαμός. Πέντε τραγούδια επιλέξανε να παίξουμε, αφιερώνοντας μάλιστα το ένα στους Hamferd που η Ελλάδα ήταν η τελευταία τους στάση και μετά θα αποχωρούσαν, Πιθανότατα οι δυο μπάντες τα πηγαίνανε πολύ καλά μεταξύ τους. Η φωνή του Morten πολύ καλή, και στα καθαρά αλλά και στα πιο στρυφνά του. Οι ρυθμοί ήταν ότι έπρεπε για να ζεστάνουν τους σβέρκους μας (αν έβγαιναν σαν δεύτερη ή τρίτη μπάντα, θα γινόταν του κεφαλοχτυπήματος) και τα riffs μοιραζόταν σε αφθονία, ειδικά από τον πανύψηλο Martin. Μισή ώρα για αυτούς και παράδοση σκυτάλης.
Το σκηνικό στους Hamferd άλλαξε ριζικά. Μπορεί οι Heidra να έχουν κάποια ηχητικά κοινά με τους Omnium Gatherum αλλά οι Hamferd είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό. Αυτό έχει και τα καλά και τα άσχημα του. Καλά αν σου αρέσει το Doom/Death και ήθελες και κάποια ηχητική ποικιλία στην συγκεκριμένη συναυλία και άσχημα αν δεν την παλεύεις με το είδος και απλά είχες πάει για τις άλλες μπάντες. Οι Hamferd παίζουν πολύ αργά και βασανιστικά, στα όρια του funeral (όχι δεν είναι). Και ας βγήκαν και με μαύρα κουστούμια, ζωγραφίζοντας τις ψυχές μας με οτιδήποτε ζοφερό. Αν και ευχαριστιέμαι απίστευτα τα cds με εμφανέστατη την συνθετική τους βελτίωση στο δεύτερο, η αλήθεια είναι ότι ζωντανά κάπου κούρασαν το κοινό, με 2-3 μόνο από αυτούς να δείχνουν ότι έχουν μπει στην ανάλογη διάθεση. Όμως η μπάντα, έσβηνε τον ήλιο λέμε. Τα πάντα ψυχοπλακωτικά, ζοφερά και αργοκίνητα. Απίστευτη η απόδοση των καθαρών αλλά και των παραμορφωμένων φωνητικών από τον σχετικά μικροκαμωμένο Jón. Ο τύπος έχει ψυχή, όχι αστεία. Και μιας και είπα αστεία, από την αρχή ως το τέλος της παρουσίας των Hamferd, τα πάντα ήταν κρύα, επιτηδευμένα βέβαια, όπως αρμόζει στην εξαμελή μπάντα και τις αντίστοιχες της.
Και έφτασε η ώρα για τους headliners Omnium Gatherum. Άντε να είχαν έρθει 10-15 άτομα ακόμα από την έναρξη της συναυλίας. Αλλά ο βετεράνος, ο επαγγελματίας φαίνεται. Ο Jukka είναι μεγάλος performer. Κατάφερε να μας μαζέψει όλους μπροστά, να μας χειραγωγεί τα χέρια και τα κεφάλια με κάθε προσταγή του. Το άξιζε όμως, και αυτός και οι υπόλοιποι μιας και μας ταρακούνησαν με τις μελωδίες τους, τον συγχρονισμό τους, τον συναισθηματισμό τους. Το σετλιστ τους βασίζεται στους τελευταίους τέσσερις δίσκους τους (+ένα παλιότερο) και ακούμε όπως είναι φυσικό πολλά από το ‘’The Burning Cold’’ που είναι και καταπληκτικός δίσκος (για του λόγου το αληθές, διαβάστε και εδώ. Τα πάντα είναι σωστά μοιρασμένα, riffs, ρυθμοί , πλήκτρα και όλοι μαζί ξεκινούν τον ηχητικό χορό στον οποίο μας βάζουν μπροστά μπροστά. Οι τραγουδάρες αλλάζουν η μία μετά την άλλη και δεν σε σώζει τίποτα. Μεγάλη μορφή ο Markus Vanhala που βασάνιζε την κιθάρα του όσο δεν πάει και αυτή έβγαζε τους πιο γλυκούς ήχους, είτε σε σόλος είτε σε leads. Ο Jukka χτυπιόταν ασταμάτητα και έκανε το σήμα των Omnium Gatherum ( αυτό το ορθογώνιο μωρέ που έχουν σαν σύμβολο, το φορούσαν και όλοι στις μπλούζες τους) με κάθε ευκαιρία. Η μπάντα αποχωρεί για να επιστρέψει για encore. Κιθαριστικό θεματάκι για χορό τουρίστα σε Ελληνικό νησί πριν μας παίξουν άλλα δυο δικά τους τραγούδια και μας στείλουν σπίτια μας χαρούμενοι που τους απολαύσαμε και δυστυχισμένους που πιθανότατα να μην τους ξαναδούμε.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Τσαουσίδης
Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας