Death/Doom Metal

Η Αυστραλία έχει βγάλει σχετικά λίγες μπάντες αλλά πολλές από αυτές υπήρξαν ιδιαίτερες και με ξεχωριστό ήχο. Ή τουλάχιστον έγιναν στη συνέχεια της πορείας τους. Οι Disembowelment ξεκίνησαν με άγριο όνομα (ξεκοίλιασμα) και λογότυπο και κυμαινόταν στα όρια του brutal/grind death metal με μερικά doom στοιχεία. Εννοείται και ανάλογους στίχους. Τέτοια μουσική περιείχε και το πρώτο τους demo ‘’ Mourning September’’ του 1990, ένα χρόνο μετά την ίδρυση τους.

            Βασιλιάδες του θρόνου του Doom/Death ήταν, είναι και θα είναι οι My Dying Bride. Αδιαμφισβήτητα. Αλλά υπήρξαν και υπάρχουν και  άλλοι που αξίζουν τα εύσημα. Την ίδια εποχή που δημιουργούνταν οι M.D.B., στην μακρινή Μελβούρνη ξεκινούσαν το δικό τους δρόμο οι Paramaecium. 1990 λοιπόν, και μια τριάδα Αυστραλών παίζει Death/Doom Metal στο πρώτο τους demo που βγήκε σε κασέτα λίγο αργότερα. Αρχηγός της μπάντας ο ευφυέστατος Andrew Tompkins, αναλαμβάνει τα φωνητικά και το μπάσο. Χριστιανός σε ήθος, το περνάει στην μουσική του παρόλο που έπαιζε death metal.

Ιούνιος του 1987 και δυο εντεκάχρονοι πιτσιρικάδες, ο Janne Kosonen και ο Ville Raitio αποφασίζουν να φτιάξουν μια thrash μπάντα σαν τους  Slayer, Venom, Dark Angel και Death με το όνομα Anxiety. Πρώτο demo το 1989 με τίτλο ‘’ Mental Disturbance’’ και πλέον όνομα μπάντας το χιλιοχρησιμοποιημένο. O Janne τότε εκτός από κιθάρα, τραγουδούσε κιόλας. Στο δεύτερο ντέμο το 1990, η μπάντα γίνεται πενταμελής με νέο τραγουδιστή. Τα χρόνια περνούσαν, και άλλα demos και ο ήχος της μπάντας όλο και πιο κοντά στο death παρά στο thrash. 1991, αλλαγή τραγουδιστή και πάλι (αλλά και μπασίστα).

Γίνεται μια μπάντα να παίζει death metal και doom συνάμα; Ναι γίνεται. Αν ονομάζεσαι Αιώνια Εξουσία του Θανάτου. Sempiternal Deathreign δηλαδή. Και είναι αρκετές τέτοιες μπάντες εκεί έξω. ΟΧΙ Doom/Death σαν My Dying Bride, με αργό παίξιμο, πολύ μελωδία και παραμορφωμένα φωνητικά. Εδώ μιλάμε για υο αντίθετο, δηλαδή παλιομοδίτικο (μπάντα των 80ς) death metal που δεν  φοβάται να ρίξει ταχύτητες σε υπερβολικό βαθμό σε σημεία και να εμβολιάσει τον ήχο τους με τον ορο του όγκου.

Πολύ το χαίρομαι όταν βλέπω μπάντες που δεν έχουν αλλάξει μέλη από την ίδρυση τους. Έστω και αν έχουν μόνο έξι χρόνια μαζί όπως οι Γερμανοί Cryptic Brood. Όχι ότι είναι κακό, δεν μπορείς να είσαι μαζί με τον άλλο για πάντα μόνο και μόνο επειδή έφτιαξες μαζί μια μπάντα. Άσε που οι αλλαγές σε μέλη μπορεί να είναι και κάτι δημιουργικό. Τέλος πάντων, ξεφεύγουμε… Οι Cryptic Brood είναι τρίο και υπηρετούν το σάπιο death metal στο ύφος των Autopsy, ξέρετε, αυτό που κόβει ταχύτητες και το δίνει σε όγκο.

Πολλές φορές  μιλάμε για δίσκους-διαμάντια. Υπάρχουν και οι πανέμορφοι γαλαζοπράσινοι νεφρίτες. Οι Jade. Όνομα και πράγμα. Άγνωστα μέλη από Ισπανία και Γερμανία δημιούργησαν μια death/doom metal μπάντα το πέρυσι το καλοκαίρι και κυκλοφόρησαν μια κασέτα σε 100 αντίτυπα με τέσσερα τραγούδια. Η ατμόσφαιρα  είναι το βασικό τους στοιχείο του ‘’Smoking Mirror’’, τα 20 λεπτά περνάνε νεράκι (δηλητήριο) και οι κασέτες έγιναν άμεσα ανάρπαστες.

Τετάρτη. Καθημερινή. Δουλειά και κούραση. Για όλους. Μοναδική ξεκούραση τέτοιες μέρες είναι η μουσική στο σπίτι. Ή σε μια συναυλία. Και έτσι, κινώντας προς το Fuzz να παρακολουθήσω τρεις μπάντες από τον Βορρά, περίμενα (αν και όχι με μεγάλες ελπίδες η αλήθεια) να δω και άλλους που θα έχουν σκεφτεί το ίδιο. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη και οι μπάντες που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πιθανότατα να είναι και η τελευταία τους.

Το Σάββατο στις πέντε του Οκτώβρη ένα φεστιβάλ, που μακάρι να γίνει μόνιμος θεσμός, άνοιξε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τα φτερά του στο Γκάζι στο Temple. Room Of Doom II. Οι Clouds, οι Inner Missing, οι Soul Dissolution και οι δικοί μας Shattered Hope και Selefice. Μπήκα στον χώρο λίγο πριν ξεκινήσει το event. Λιγοστός ο κόσμος και ήταν η ώρα  που θα ξεκινούσαν την εμφάνιση τους οι Selefice.

Δεν φτάνει που έχουμε μια πληθώρα νέων, Ελληνικών συγκροτημάτων που κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους, έχουμε και την επιστροφή βετεράνων που όχι μόνο προσέφεραν τρομερές δουλειές στα λίθινα χρόνια αλλά δείχνουν με άνεση ότι μπορούν να συνεχίσουν ανάλογα και στο σήμερα. Αφορμή για τον παραπάνω πρόλογο, οι Αθηναίοι On Thorns I Lay (με το καταπληκτικό όνομα για το ύφος τους, doom/death metal).  Η ιστορία τους ξεκινά πίσω στο 1992, σαν Paralysis έχοντας ένα demo και ένα split με τους Έλληνες blacksters, Legion Of Doom.

Oι Σουηδοί Runemagick πριν από ένα μήνα περίπου κυκλοφόρησαν το Evoked From Abysmal Sleep, Το νέο άλμπουμ της μπάντας ήρθε να προστεθεί στην πλούσια δισκογραφία τους (12^ο άλμπουμ) από το 1998 όταν έκαναν την πρώτη τους δισκογραφική εμφάνιση με το The Supreme Force of Eternity.