OUTLOUD, VOIDNAUT LIVE REPORT ATHENS

Βράδυ Σαββάτου και το ραντεβού μας με τους Virtual Heroes Outloud έχει κλείσει εδώ και μήνες. Πολλοί φίλοι της σκηνής βέβαια θα έλεγαν ότι υπήρχε το ετήσιο ραντεβού με τους Paradise Lost λίγο πιο πάνω στο Γκάζι όμως για εμάς που λατρέψαμε τη νέα κυκλοφορία των Outloud από το πρώτο άκουσμα δεν υπήρχε καν δίλημμα για το που θα προτιμούσαμε να παρευρεθούμε. Ειδικά μετά την προσθήκη των μοντέρνων Voidnaut των οποίων το ντεμπούτο περιμένουμε πως και πως το Φλεβάρη του 2019.

Λίγο μετά τις 21.30 φτάσαμε στο χώρο που ήδη είχε μαζευτεί ένας ικανός αριθμός φίλων των συγκροτημάτων έξω από το Black Box Methodia. Έχω παρευρεθεί περίπου 5 φορές σε συναυλία στο συγκεκριμένο venue και όλες ήταν απογοητευτικές για αυτό και ευελπιστούσα ότι αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που θα έσπαγε η «γκίνια».

Ένα τέταρτο μετά τις δέκα οι Voidnaut ανέβηκαν στη σκηνή του Black Box με το ορχηστρικό θέμα που ανοίγει το ντεμπούτο τους Nadir και αμέσως μετά το πρώτο τραγούδι που επέλεξαν να οπτικοποιήσουν, Back From The Grave. Με πολύ δεμένο παίξιμο και ήχο που πλημμύρισε το χώρο μπήκαν πολύ ορμητικά όπως είναι και το Back from the grave. Τα απίστευτά τύμπανα του Αλεξάκη ήταν αυτά που κυριαρχούσαν στον ήχο που έφτανε σε εμάς ενώ η κιθάρα του Κρίκου ήταν «θαμμένη». Η φωνή του Σταύρου ακουγόταν αρκετά χαμηλά και ειδικά για εμένα που έχω εξοικειωθεί με τα τραγούδια ήταν αρκετά ενοχλητικό που δεν μπορούσα να τα απολαύσω. Γιατί η μπάντα έπαιζε ακριβώς όπως στην ηχογράφηση και το αποτέλεσμα που έβγαινε ήταν ανομοιόμορφο. Πάμε για το δεύτερο τραγούδι ο Σταύρος μας καλησπερίζει με ένα παιδικό αγορίστικο χαμόγελο και το κοινό ανταποκρίνεται με χειροκρότημα, «Ελπίζω να είστε όλοι καλά, το επόμενο τραγούδι γράφτηκε για αυτούς που δεν είναι, This Pain Of Mine»! Αυτό το τραγούδι στάζει οργή και αγανάκτηση, σε αρπάζει κατευθείαν από το λαιμό και σε τινάζει σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν ήθελα τίποτα να μου χαλάσει την ζωντανή εμπειρία αυτού του τραγουδιού, αλλά τα είπαμε για τον ήχο μη τα ξαναλέμε. Η μπάντα συνέχισε ακάθεκτη παίζοντας πολύ καλά παρόλο που πρόκειται για τη δεύτερη ζωντανή τους εμφάνιση και την πρώτη με την παρούσα σύνθεση και το άλμπουμ ολοκληρωμένο. Porcelain Lady, Scared For Life, Road To Nowhere και Control και οι Voidnaut αποχώρησαν από τη σκηνή για τους headliners της βραδιάς Outloud. Ελπίζω σύντομα να έχω την ευκαιρία να τους δω live με καλύτερο ήχο.

Γρήγορη αλλαγή και οι Outloud ανεβαίνουν στη σκηνή με 80s διάθεση. Ορεξάτοι και επαγγελματίες ανέβηκαν στη σκηνή και κατευνθουσίασαν το κοινό των περισσότερων των 200 ατόμων που είχε συγκεντρωθεί. Ήμουν εκεί πριν 3 χρόνια περίπου όταν τους είχα δει στο Remedy και ήξερα ότι το αποτέλεσμα θα ήταν από τα καλύτερα του είδους. Ο Chandler είναι από τους καλύτερους τραγουδιστές του είδους αλλά και εξαιρετικός στο να βρίσκεται μπροστά στο μικρόφωνο μιας μπάντας ακόμα και όταν συμβαίνουν απρόοπτα. Και δυστυχώς επειδή το Black Box είναι απογοητευτικό για τον όγκο και τον ήχο των συγκροτημάτων του χώρου μας δεν έλειψαν οι στιγμές που αυτή ακριβώς η ποιότητα του χρειάστηκε, για να μην κατεβάσει τον "ακάθιστο ύμνο σε καντήλια" ο Bob, αλλά και για να μην παγώσει ο κόσμος. Επικεντρώθηκαν στα τραγούδια του νέου άλμπουμ Virtual Hero Society. Η μπάντα όπως και στην περίπτωση των Voidnaut έπαιζε εξαιρετικά και ο Chandler δεν έχει την παραμικρή απόκλιση από τις ηχογραφήσεις του (ναι είναι τόσο καλός) όμως ο μικροφωνισμός του έκλεβε τη δόξα. Δε όταν ο Bob πήγε να παίξει πλήκτρα ένας απίστευτος βόμβος (σα να ξεκινούσε πλοίο) έπνιξε τα πάντα σε σημείο που ο Bob είπε στο μικρόφωνο, «Ναι να το φτιάξουμε; Εμείς προετοιμαζόμαστε 3 μήνες απόψε θα δούμε αν εδώ είναι τελικά ταβέρνα». Και εκεί ένας τρισχαριτωμένος Chandler λέει σε σπαστά Ελληνικά “gamo to spiti” σπάζοντας την ένταση της στιγμής. Με τον Bob να συμπληρώνει, «Για stand up comedy καλό είναι». Το συγκρότημα συνέχισε το σετ του προφανώς αφήνοντας κατά μέρους το γεγονός ότι μάλλον δεν άκουγαν πάνω στη σκηνή και ως άψογοι επαγγελματίες σεβάστηκαν το κοινό τους και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Για εμάς που τους απολαμβάναμε από κάποιο σημείο και μετά ήταν λίγο καλύτερα. Κατά τη διάρκεια του σετ που είχε όλα τα αγαπημένα του νέου δίσκου, Virtual Heroes, I Am The One, And I Tried, έκαναν και κάποιες αναδρομές στη δισκογραφία τους όπως το Outloud! αλλά και ένα ορχηστρικό medley για όλα τα γούστα. Διασκευάσαν λίγο από Last Christmas για να καταλήξουν να μας μεταδώσουν χριστουγεννιάτικη μαγεία με το Last Days Of December. Μικρή παύση και ο Θάνος επιστρέφει στη σκηνή φορώντας χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και σκούφο του Άγιου Βασίλη. Αγαπημένο encore με το λατρεμένο I Was So Blind και μια πρόταση της τελευταίας στιγμής του Chandler πριν το We Run, Waiting For Your Love. Φυσικά δεν παρέλειψαν να τιμήσουν τις διασκευές τους στο Enola Gay και I’m So Excited. Θα είμαι ειλικρινής δεν τους ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα και το ίδιο είπε και ο Bob λίγο πριν την ολοκλήρωση του σετ όταν απευθύνθηκε στο κοινό, για να ευχαριστήσει τους παρευρισκόμενους και να ομολογήσει ότι αντιμετώπισαν προβλήματα με τον ήχο και για αυτό δεν το χάρηκαν όσο ήθελαν και οι ίδιοι ("δεν το πιστεύω μικροφωνίζει ακόμη και τώρα που μιλάω" ξέσπασε σε κάποια φάση). Ελπίζω να μην πραγματοποιήσει την απειλή του διαφημιστικού ο Bob και να τους ξαναδούμε σύντομα κάτω από καλύτερες συνθήκες.
 

Για το τέλος θέλω να δώσω μια συμβουλή σε όλα τα συγκροτήματα που  μπορεί να διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Αυτό το οίκημα που φιλοξένησε την συναυλία δεν κάνει για live του χώρου μας. Δεν ξέρω καν αν κάνει για οποιοδήποτε Live! Μια φορά πες κάτι πήγε στραβά, δεύτερη πες ήταν σύμπτωση, αλλά στο συγκεκριμένο δεν έχω ακούσει ποτέ αξιοπρεπή ήχο και πραγματικά δεν είναι θέμα ηχολήπτη. Ενώ για ακόμη μια φορά εντυπωσιάστηκα από την «οργάνωση» στην είσοδο που έδωσα 20 ευρώ για ένα εισιτήριο των 12 και με ρώτησαν αν έχω πιο ψιλά πράγμα που μου είχαν ζητήσει και την πρώτη φορά που είχα πάει πριν 3 χρόνια. Παρόλο που θεωρώ ότι όσο περισσότερες επιλογές έχουν τα συγκροτήματα τόσο καλύτερα αυτός ο χώρος πραγματικά δεν δείχνει τον παραμικρό σεβασμό στα συγκροτήματα και τον κόσμο που φιλοξενεί. Όταν έχεις τους Outloud πάνω στη σκηνή και δεν ανάβεις καν τους προβολείς να φωτίσεις το πανό τους και δεν χρησιμοποιείς ούτε στο ελάχιστο τα φώτα προφανώς δεν σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.

Live Report Έλενα Μιχαηλίδου