Rockwave festival Day I -Judas Priest, Sabaton, Saxon, Accept and more

Ξεκινώντας ένα κείμενο για το φετινό Rockwave θα ήθελα να γνωστοποιήσω ότι: Κανένας από τους συντάκτες του metalzone.gr δεν μπήκε με δωρεάν πρόσκληση στο φεστιβάλ προκειμένου να το καλύψει είτε ως χορηγός επικοινωνίας είτε απλά δημοσιογραφικά. Ο λόγος που όλοι οι συντάκτες της σελίδας ασχολούμαστε με αυτή είναι γιατί είμαστε οπαδοί και δεν έχουμε κανένα οικονομικό όφελος. Ως οπαδοί λοιπόν πήγαμε στο Rockwave και ως οπαδοί θα γράψουμε τη γνώμη μας παρόλο που ειδικά την ημέρα των Maiden αυτοί που δεν παρευρέθηκαν πρέπει να ήταν ελάχιστοι. Όπως ξεκαθαρίσαμε και πιο πάνω το Metalzone.gr δεν είναι βιοποριστικό μέσο για κανέναν μας οπότε σε καθημερινές που όλοι μας εργαζόμαστε για τον επιούσιο θα μας ήταν δύσκολο να είμαστε εκεί από τη 15.00 που ήταν η πρώτη μπάντα στη σκηνή.

Την Πέμπτη 19 Ιουλίου φτάσαμε στο χώρο λίγο πριν ξεκινήσουν οι Accept. Δεν θα γράψουμε τίποτα για το μη μουσικό μέρος της συναυλίας σε αυτό το σημείο. Περίπου στην ώρα τους ανέβηκαν στη σκηνή με Die By The Sword μέσα από την πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους The Rise Of Chaos. Ήδη από τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή το κοινό τους υποδέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό παρόλο που ο ήλιος έκαιγε ακόμη αδυσώπητα. Κάποια ψιλοπροβληματάκια στον ήχο υπήρχαν τουλάχιστον εκεί που στεκόμασταν στην αριστερή πλευρά του ηχολήπτη ωστόσο υπάρχει σημαντική πιθανότητα ο λόγος να ήταν ο αέρας που δημιουργούσε κάποιες ριπές. Συνέχεια με Restless and wild και το κοινό ανεβάζει ακόμη περισσότερο τη θερμοκρασία στη Μαλακάσα. Κάποιο θέμα ωστόσο πρέπει να υπήρχε καθώς ο τεχνικός των drums τριγύριζε τον Christopher Williams σα μέλισσα και όλο και κάτι βίδωνε. Όπως μας ανέφερε μετά το τέλος της συναυλίας ο Christopher σε αυτή την περιοδεία είχαν μαζί τους δύο σετ drums και το συγκεκριμένο δεν είχε χρησιμοποιηθεί εδώ και αρκετές μέρες για αυτό είχε και τα θέματα.

Συνέχεια με Pandemic, Koolaid επίσης από το νέο άλμπουμ το οποίο ακούγαμε πρώτη φορά Live και αμέσως μετά η πριγκίπισσα που ξεσηκώνει με μαθηματική ακρίβεια κάθε φορά το κοινό. Princess Of The Dawn! Ο Hoffmann αγανακτισμένος με γερμανική ψυχραιμία όμως γιατί δεν ακούγεται. Τον είδε ο Lullis του έδωσε την δικιά του κιθάρα και καθόταν ο Lullis και ξεσήκωνε το κοινό ,(θεϊκό) μέχρι που βγήκε ο τεχνικός με την κιθάρα και ξανά αντάλλαξαν και το σόου συνεχίστηκε. Up to the Limit, Analog Man από την κυκλοφορία του 2018, Metal Heart και κάπου εδώ έλιωσαν όλες οι μεταλικές καρδιές και ο κόσμος τραγουδά συγχρονισμένα τη μελωδία με ανατριχιαστικό συγχρονισμό. Οι απαραίτητοι κιθαριστικοί ακροβατισμοί  από τον Hoffman στο σόλο και Τευτονικός Τρόμος! Και μετα τον τρόμο ο όλεθρος του Fast As A Shark όπου γίνεται και ένα κατέβασμα του backdrop με το εξώφυλλο του The Rise Of Chaos που παραλίγο να προσγειωθεί στα ντραμς. Δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο το κατέβασαν αλλά κρίνοντας από το γεγονός ότι και το Backdrop των Saxon με το εξώφυλλο του Thunderbolt ανέβηκε και κατέβηκε μάλλον έφταιγε ο αέρας. Balls to the wall και πάλι το κοινό τραγουδάει μαζί με το συγκρότημα και το σόλο του Hoffman, I’M A Rebel και όλοι αρχίζουν να χορεύουν και τελικό ολοκαύτωμα με το Burning. Μας χαιρέτησαν αγκαλιασμένοι με υπόκλιση και μας άφησαν στα χέρια των Saxon. Συνολικά κρίνοντας από την προηγούμενη εμφάνιση τους πέρσι όταν είχαν εμφανιστεί με τους Sabaton θα έλεγα ότι δεν με ενθουσίασαν εξίσου, ίσως η δομή του setlist και όχι τόσο το περιεχόμενο αλλά σίγουρα όταν έχεις νέο άλμπουμ να προωθήσεις θα του δώσεις περισσότερο χώρο.

Επόμενοι στη σκηνή οι Saxon που ανέβηκαν με το ιντερλούδιο Olympus Rising. Ξεκίνησαν με το ομότιτλο του άλμπουμ πραγματικά σαν Thunderbolt και οι ίδιοι. Όμως ο άνεμος δημιουργούσε μεγάλο θέμα στον ήχο σε σημείο που νομίζω ότι αποσυντόνιζε λίγο και τη μπάντα. Sacrifice, Motorcycle man και ο Biff ακούγεται σαν να μην έχει περάσει από πάνω του χρονιά! Strong Arm Of The Law και μετά μάλλον μπερδεύτηκε και μας λέει θα πούμε κάτι από το καινούριο μας άλμπουμ και παίζουν το Battering Ram, κανείς δεν ενοχλήθηκε και το κοινό ανταποκρινόταν με θέρμη στους Άγγλους που έδειχναν ότι δεν έχει σημασία ο χρόνος. Αρχιζει να πειράζει τον κόσμο για το αν θέλουμε να παίξουν το Ride Like The Wind, κοροϊδεύει ότι δεν είναι μεταλ τραγούδι, κάποιος από πίσω φωνάζει εσείς όμως το κάνατε! Και μέσα στο πνεύμα του να παίξουν αληθινό μέταλ Power And The Glory. The Secret of Flight από το Thunderbolt και αμέσως μετά Ride like the wind με τα απαραίτητα πειράγματα ότι δεν έχουμε τίποτα προηχογραφημένα εδώ πάνω και το παίζαμε πριν 2 χρόνια οπότε “If we fuck up don’t go complaining on facebook”. Επόμενο τραγούδι μια σπονδή στους Motorhead, το Lemmy, "Fast" Eddie Clarke, Phil "Philthy” Taylor και η συγκίνηση χτυπάει κόκκινο καθώς το κοινό φωνάζει το όνομα του Lemmy. They played Rock N Roll…και αμέσως μετά Crusader και δονείται το Terra Vibe!! Αμέσως μετά η άλλη πριγκίπισσα που συγκινεί τους metalάδες Princess Of The Night και γίνεται πανδαιμόνιο. Δεν αφήνουν καθόλου το γκάζι και συνεχίζουν με Ηeavy Metal Thunder, Wheels Of Steel και για το τέλος παίρνει το τζιν γιλέκο ενός θεατή με ραφτά το φοράει και λέει ότι δεν έχει σημασία αν είστε νέοι και όμορφοι, αν είστε γέροι και άσχημοι, ή γέροι και όμορφοι σαν και μένα, ένα πράγμα έχει σημασία και νομίζω ξέρετε τι είναι… Denim And Leather. Πόσο live μπάντα; Πόσο τα «παπούδια» δείχνουν πως γίνεται; Μετά το τέλος του τραγουδιού βγάζει το γιλέκο και ένα στυλό από την τσέπη του, το υπογράφει και το επιστρέφει στον ιδιοκτήτη του. Χρειάζεται να γράψουμε κάτι περισσότερο;

Επόμενοι οι headliners της μικρής σκηνής Sabaton. Κάποιοι είχαν ήδη στηθεί από πριν μπροστά στη σκηνή περιμένοντάς τους. Έχουμε ακούσει άπειρα σχόλια για τους Sabaton, έχουμε υπερασπιστεί άπειρες φορές την μπάντα και την επιτυχία της, δεν θα γράψουμε κάτι σχετικό εδώ πάρα μόνο ότι ο χρόνος θα δείξει. Όπως πάντα εντυπωσιακοί με το τανκ τους πάνω στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη πίσω τους να δείχνει ουσιαστικά ένα lyric video. Ακούγεται η διασκευή τους In The Army Now, The march to war και βγήκαν με τον κλασσικό εκκωφαντικό και πορωτικό, We are Sabaton and this is Ghost Division! Και από κάτω γίνεται του χοροπηδητού και του χτυπήματος το κάγκελο. Winged Husars, Blood Of Bannockburn, Swedish Pagans, Carolus Rex, The Last Stand, Into The Fire, Sparta, Resist And Bite, Night Witches, Primo Victoria, Coat Of Arms, Shiroyama, To Hell And Back. Δεν πλησιάσαμε στη σκηνή για να έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες αλλά το θέμα του ήχου με τον αέρα ήταν και εκεί παρών. Λόγω του στενού φεστιβαλικού προγράμματος δεν έκαναν πολλές από τις πλάκες που κάνουν συνήθως όμως λόγω του ανοιχτού χώρου είχαν τις φωτιές τους επί σκηνής και στο τελευταίο τραγούδι πέταξαν κάτι τεράστιες γαλάζιες και λευκές κορδέλες που με τον αέρα έφτασαν μέχρι τη μεγάλη σκηνή. Είδα αρκετούς που δεν κουνήθηκαν από τη θέση τους για να μην την χάσουν για τους Priest να κάνουν την καμηλοπάρδαλη και να έχουν ξελαιμιαστεί για να βλέπουν τους Σουηδούς και το μόνο σίγουρο είναι ότι ως νέα μπάντα έχουν χτίσει το όνομα τους πολύ καλά.

Εγγλέζοι στην ώρα τους οι Judas Priest κάνουν εισαγωγή με το WAR PIGS (Black Sabbath) η σκηνή βάφεται κόκκινη Firepower intro και βγαίνουν οι Μetal Gods με FirePower. Ο Richie Faulkner μετά την αποχώρησή και του Tipton έχει πάρει τη μπάντα πάνω του. Με την αγάπη που φαίνεται να έχει στη μπάντα αλλά και με το πηγαίο ταλέντο τόσο παικτικά όσο και συνθετικά είναι αδιαμφισβήτητα ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των Priest από μόνος του. Ολοκληρώνεται το Firepower και αμέσως ο Faulkner παίζει την εισαγωγή του Grinder… Ο κόσμος έχει πάρει φωτιά και δονείται.

Πίσω τους είναι μια κατασκευή σα τρίπτυχο με οθόνες που πριν παίξουν κάθε τραγούδι έβγαινε το εξώφυλλο του δίσκου από το οποίο προέρχεται. Ομολογουμένως από το σετ λιστ φάνηκε ότι έκαναν ανασκαφή και έφτιαξαν ένα σετ λιστ που θα άρεσε σε αυτούς που ξέρουν το σύνολο της δισκογραφίας της μπάντας και όχι στους λεγόμενους “painkillerάκηδες”. Sinner και καθώς στις οθόνες εμφανίζεται το Sad Wings Of Destiny και όλοι περιμένουμε το Victim Of Changes … πάρε The Ripper με ένα εξαιρετικό animation από πίσω για τον Jack The Ripper. Lightning Strike, Bloodstone και ο Metal God μας λέει ότι για το επόμενο σκάψαμε βαθιά στο παρελθόν μας σε αυτό το υπέροχο άλμπουμ και … Saints In Hell. Πάλι εκτός από την εξαιρετική σκηνική παρουσία του Faulkner και την ομολογουμένως στιβαρή του Andy Sneap στην άλλη κιθάρα και πάλι ένα εξαιρετικό Animation πλαισίωνε την εμφάνισή τους. Turbo Lover και αρχίζουμε να κουνάμε μέση να σπάμε γοφό…Tyrant και Night Comes Down… έρωτας, η φωνή του Halford, η ερμηνεία, οι κιθάρες; Ένας φίλος μου έχει δώσει την καλύτερη περιγραφή για τη φωνή και το τρόπο που ερμηνεύει ο Metal God. Σαν κάθε νότα να ήταν η τελευταία του. Πόσο αλήθεια και πόσο μαγικό το αποτέλεσμα που φτάνει στα αυτιά μας; Free Wheel Burning… Ακολουθεί το Rising From Ruins από το Firepower. Εδώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία The Faulkner Has Landed και τα έκανε όλα ίσωμα!

You’ve got another thing coming και η κάμερα της σκηνής παίζει με τον κόσμο που τραγουδάει. Η μηχανή παίρνει μπροστά το καμτσίκι στα δόντια το χαρακτηριστικό καπέλο και ο Halford στη σκηνή για Hell Bent For Leather… Αποχωρούν όλοι από τη σκηνή εκτός από τον Scot Travis. Αφού απευθύνεται στο κοινό και μας λέει πόσο καλοί είμαστε μας κάνει πλάκα ότι δεν δουλεύει το μικρόφωνο και αναρωτιέται ποιο τραγούδι θέλουμε να ακούσουμε… Painkiller!!!!αλαλαγμός από κάτω Ποιο; Painkiller!!!! Ποιο; Painkiller και ξεκινά η πιο heavy metal εισαγωγή που γράφτηκε ποτέ… Το σόλο του Tipton παίζει ο Faulkner και οι οθόνες δείχνουν των Tipton. Και αποχωρούν μόνο για να ξαναγυρίσουν με τα γνωστά people pleasers Metal Gods, Breaking The Law και Living After Midnight.

Ο Halford ενώ ήταν σε πολύ καλή φόρμα φωνητικά, μόνο λίγο στο Painkiller μου ακούστηκε καταβεβλημένος σκηνικά δεν είχε τη γνωστή ζωηράδα του. Τον θυμάμαι στην πλατεία Νερού όταν είχε πρωτομπεί ο Richie στη μπάντα και στην περιοδεία του Redeemer Of Souls να τραγουδάει και να γεμίζει τη σκηνή, τώρα φαινόταν κάπως διεκπεραιωτικός. Αυτό όμως είναι και θέμα οπτικής και για να μην τα λέμε όλα καλά και μας πείτε τίποτα προκατειλημμένους.

Report Έλενα Μιχαηλίδου