Savatage - Dead Winter Dead

CHRISTMAS EVE AND MADNESS FOR SARAJEVO

Οι Savatage περνώντας τις συμπληγάδες της θλιβερής απώλειας τους Chris Oliva και των όποιων αλλαγών στο line up και μετά το πολύ καλό ‘’Handful Of Rain’’ με τον πολύ σπουδαίο κιθαρίστα Alex Skolnick και αφού είχαμε τον ερχομό του εξαιρετικού κιθαρίστα Chris Caffery καθώς και του Al Pitreli, στις 22 του Σεπτέμβρη του 1995 κυκλοφόρησαν το ‘’Dead Winter Dead’’. Ο Johnny Lee Middleton στο μπάσο, ο επίσης νέος τυμπανιστής Jeff Plate και φυσικά ο John Oliva στα πλήκτρα και στην φωνή ήταν το line up των Savatage τον καιρό εκείνο. Ο Paul O Neal (r.i.p.) στο γενικότερο κουμάντο της παραγωγής και ο Αμερικάνος εικαστικός Edgar Jerins φιλοτέχνησε το εξώφυλλο, πίνακα ζωγραφικής, που είναι και ανατριχιαστικά ταιριαστός με το θέμα του δίσκου. Τους έκανε και τα δυο επόμενα τους.

Το θέμα λοιπόν του δίσκου, που εκφράζεται σε σημαντικό βαθμό από το εξώφυλλο αυτό, έχει να κάνει με μια πλατεία στο Σεράγεβο της Βοσνίας με κτίρια από τον Μεσαίωνα όπως και μια εκκλησία χιλίων ετών εκεί με ένα τρομακτικό gargoyle, που ψάχνει, μάταια μάλλον, για το πως ο άνθρωπος έχει την μελαγχολία και την ευτυχία ταυτόχρονα μέσα του και πως την βγάζει μέσα από τον τρόπο που εκφράζεται. Σε μια περίοδο που οι αλλαγές στην Ευρώπη με την πτώση του Τείχους με τις ανακατατάξεις στην Ευρώπη η Γιουγκοσλαβία νιώθει ελεύθερη και έτσι στο μετά από ένα επικό ‘’Overture’’ στο ‘’Serajevo’’ νιώθουν ότι ‘’This Is The Time (1990)’’. Ο ήχος είναι κλασικός και αγαπημένος Savatage με πολλά ακουστικά – μελωδικά περάσματα, που εδώ όλα αυτά δένουν θαυμάσια. Οι γεροί δεσμοί, της καλλιτεχνικής φύσης των Savatage, με την συμφωνική μουσική, κάτι που έχουμε ξανά ακούσει από Savatage θα έρθουν αμέσως μετά. Πρώτα το ‘’I Am’’ και μετά το ‘’Starlight’’ που έχουν Savatage DNA αλλά αναπνέει το αέρα ελευθερίας που θέλει να δώσουν τα λόγια που μεταφέρουν την ιστορία και οι πρώτες συμφωνικές νότες που εμπλουτίζουν τον ήχο. Ο Serdjan και η Katrina μια Μουσουλμάνα, βασικοί ήρωες μπαίνουν σε ομάδες, απέναντι ο ένας από τον άλλο συνεχίζοντας την βία του εμφυλίου. Και η ιστορία συνεχίζεται πιο metalικά με το ‘’Doesn’t Matter Anyway’’. Τα χρόνια περνούν και η προσευχή ενός γέροντα, σε αυτήν την πολύπαθη από τους πολέμους πλατεία, "This Isn't What We Meant" και δίπλα στο παλιό συντριβάνι μπαίνει η μαγεία του "Mozart and Madness" παρέα με ένα βιολοντσέλο. Μαζί με το υπέροχο πληκτράτο ‘’Memory’’, που θυμίζει σπουδαία rock αριστουργήματα, που μας έχουν ξανά δώσει τέτοια οι Savatage. Πόλεμος, βία και ο χειμώνας να τα σκεπάζει όλα, ‘’Dead Winter Dead’’ σε μια ακόμα κλασική αγαπημένη Savatage στιγμή. Εκεί που βλέπει ο Serdjan αυτό το ομιχλώδες αδιέξοδο, μακρυά από αυτό που του υποσχέθηκαν οι μεγάλοι ηγέτες, αποφασίζει να τα εγκαταλείψει όλα, ‘’One Child’’. Και έτσι ερχόμαστε στην παραμονή, "Christmas Eve (Sarajevo 12/24)", ίσως ο βασικότερος λόγος που γράφω και μάλιστα τώρα αυτό το κείμενο. Μια έκρηξη πλήκτρων, τσέλο, ηλεκτρικής κιθάρας, μα πάνω από όλα μια έκρηξη συναισθημάτων και μουσικής μαγείας της σύμπραξης συμφωνικής και Savatage μουσικής μέσα σε τρισίμησι λεπτά. Όλα κλείνουν με τον Serdjan κοιτώντας πάνω στην εκκλησία το gargoyle, να φεύγει από αυτήν άσκοπη βία του πολέμου και προτρέποντας του μουσουλμάνου κοριτσιού να έρθει μαζί του, λέγοντας ότι αυτά τα στρατιωτικά που φορεί "Not What You See" δεν είναι η πραγματική του φύση.

Όλα όμορφα τελειώνουν, έτσι είναι άραγε?. Όλα πανέμορφα μας τα δίνουν οι Savatage και έτσι είναι, σε αυτό το Savatage υπέροχο μουσικό κόσμο. Δεν είναι ο πιο αγαπημένος, στους περισσότερους Savatage οπαδούς και όχι μόνο, δίσκος. Για μένα πάντως είναι στους πιο αγαπημένους. Προφανώς και έχουν καλύτερους δίσκους. Το ‘’Dead Winter Dead όμως είναι μια αντιπολεμική και βαθιά ανθρώπινη δήλωση τους. Μια απόδειξη του καλλιτεχνικού τους μεγαλείου και της ανθρώπινης ευαισθησίας. Είναι δίσκος πολλών μοναχικών ακροάσεων και μιας ιδιαίτερης απόλαυσης. Ειδικά αυτές τις μέρες.

 

 

Copyright 2024. All Right Reserved.