Flowing Tears & Withered Flowers - Swansongs

Εάν σας αρέσει το επονομαζόμενο goth metal με γυναικεία φωνητικά, πιθανότατα να ξέρετε τους Flowing Tears οι οποίοι από το 1999 εώς το 2013 έβγαλαν τέσσερα εξαιρικά άλμπουμς. Παλιότερα όμως ήταν μια διαφορετική ιστορία. Ξεκίνησαν το 1994 και το πλήρες όνομα της μπάντας ήταν Flowing Tears & Withered Flowers ενώ ηχητικά κινούνταν σε πιο μεταλλικά κύματα, πάντοτε πλήρως ατμοσφαιρικά. Το συγκρότημα στην αρχή ήταν εξαμελής και έτσι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo ‘’Bijou’’ το 1995 ενώ την ίδια χρονιά ακολούθησε και ένα δεύτερο με τίτλο ‘’Flowers In The Rain’’.  O Benjamin Buss μένει πλέον ως μοναδικός κιθαρίστας της μπάντας ενώ αναλαμβάνει και τα πλήκτρα και το συγκρότημα πλέον γίνεται τετραμελές. Το 1996 κυκλοφορεί το ντεμπούτο ‘’Swansongs’’ που περιλαμβάνει συνθέσεις των demos μαζί με κάποια καινούρια. Νέες αλλαγές στην σύνθεση της μπάντας. Η Stefanie Duchêne αναλαμβάνει τα φωνητικά ενώ ο μέχρι πρότινος τραγουδιστής της μπάντας, Manfred Bersin γίνεται ο δεύτερος κιθαρίστας της μπάντας. Αποχωρεί και ο drummer Christian Zimmer ο οποίος μαζί με τον Björn Lorson (κιθαρίστα της μπάντας εποχής ‘’bijou’’) θα σκοτωθούν το 2004 σε τροχαίο. Η νέα σύνθεση των Flowing Tears & Withered Flowers θα κυκλοφορήσει τον δεύτερο τους δίσκο ‘’Joy Parade’’ (τίγκα ειρωνικό) το 1998 και πάλι από την μικρή Seven Art Music. Προλάβανε και ένα ep, το ‘’Swallow’’ to 1999 πριν συντομέψουν το όνομα τους αλλά και γοτθίσουν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους. Ο Benjamin Buss κράτησε την μπάντα μέχρι το τέλος τους ενώ παράλληλα έγινε μέλος των πολύ επιτυχημένων Powerwolf στους οποίους είναι ακόμα και σήμερα (ως κιθαρίστας).

Δεν χρειάζονται πολλά για να σου δημιουργηθούν κατηφή συναισθήματα.. Κάποια ερεθίσματα είναι υπεραρκετά. Ήχος πιάνου βουτηγμένου σε πόνο, κύματα που σιγοτρώνε την σάρκα σου, μια φωνή που χρησιμοποιεί τις κατάλληλες λέξεις για να σκοτεινιάσει τα πάντα γύρω του. Και ας είναι και μέτρια η φωνή του. Όταν τέσσερις νεαρές καρδιές είναι πληγωμένες, δεν σταματούν εύκολα να αιμορραγούν. Και αν τους τελιώσει το αίμα, υπάρχει το δάκρυ. Και αν τελειώσει και αυτό, υπάρχει η μουσική. Και με αυτό πορεύονται οι Γερμανοί. Γκρίζα πανούκλα απλώνεται μέσα από βαρύρυθμες αρμονίες που συγχωνεύονται μέχρι να καταρεύσει ο ακροατής. Υπερβολές. Όμως σίγουρα θα νιώσει ένα σφίξιμο μέσα του, ένα κόμπο ο οποίος δεν υπήρχε πριν ξεκινήσει την ακρόαση του ‘’ Flowers in the Rain’’. Το ‘’ Waterbride’’ συνεχίζει με πλήκτρα, πράες κιθάρες και εσωστρεφή φωνητικά. Ο πόνος γίνεται οργή και η μουσική σκληραίνει θυμίζοντας μουσικά αρχαίους Lake Of Tears. To ίδιο ισχύει και για τα φωνητικά που βαραίνουν, ελαφρώς παραμορφώνονται αλλά πάντοτε στα όρια του κατανοητού. Μου θύμισαν επίσης Cemetary μεσαίας περιόδου. Σκιώδεις μελωδίες που ενώνονται και πυροδοτούν ένα εσωτερικό σχέδιο που ίσως να μην γνώριζες καν την ύπαρξη του. Ατμοσφαιρικό και μελαγχολικό σε όλη τη διάρκεια του, το ‘’Swamsongs’’  χρησιμοποιεί το πρόσωπο σου σαν καμβά και τα δάκρυα σαν μπογιά πάνω σε αυτό. Το αρχαίο ‘’ Fallen Leaves’’ έχει παντοδύναμη μελωδία από το βασικό του riff ενώ ακούς μια οργισμένη φωνή η οποία μέσα της σπαρταρά.

Το φθινοπωρινό δέντρο του εξωφύλλου (που υποδηλώνει την  παρακμή) είναι η ίδια η ψυχή του ακροατή και χρησιμοποιείται σαν σφραγίδα πάνω στους στίχους σε κάθε τραγούδι. Στενόχωρες μελωδίες που θα γίνουν αντικείμενα λατρείας από αντίστοιχους οπαδούς. Μοναδικό αρνητικό τα ουδέτερα φωνητικά, ειδικα όταν καθαρίζουν πράγμα που κατάλαβαν άμεσα και οι ίδιοι γι αυτό και στον επόμενο δίσκο προσαρτήθηκε η Στέφανυ. Ακούγοντας το ορχηστρικό ‘’ Arion’’ δεν σου λείπουν τόσο τα φωνητικά αλλά οι κιθάρες. Το ‘’ Crystal Dance’’ είναι ένα από τα δυο νέα τραγούδια που γράφτηκαν για το ντεμπούτο. Ατμόσφαιρα σαν το ‘’Clouds’’ των Tiamat, σκοτάδι στις ηχητικές τους σήραγγες, αβυσαλλέο το βάθος που μπορούν να πιάσουν λίγες ακουστικές κιθάρες οι οποίες ωστόσο είναι βουτηγμένες σε καθαρό εφηβικό πόνο. Οι ενδείξεις για το πως θα ακούγοντας μελλοντικά ήταν εκεί, δηλαδή πιο μελωδικά/γοτθικά. Μια σύγκριση με το επόμενο τραγούδι, ‘’ Flowing Tears & Withered Flowers’’ θα σας πείσει. Το παρελθόν της μπάντας ήταν σίγουρα βουτηγμένο και στο death metal σαν επιρροές, χτίζοντας βέβαια πάνω στη θλίψη και όχι στο θυμό. Το επικό ‘’...Along a Dreaming Ocean...’’ σε παραπλανεί και σε βυθίζει σε ένα μέρος χωρίς γυρισμό. Έγχορδα ξελογιάσματα α λα Saturnus. To ‘’ Swansongs’’  κλείνει με το δεύτερο καινούριο καινούριο τραγούδι που δυστυχώς κουράζει λιγάκι αλλά έχει προηγηθεί ήδη μια ώρα για να χορτάσεις.