GOJIRA - From Mars to Sirius

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα μεγαθηρία της Metal μουσικής όπως οι Black Sabbath, Metallica, Iron Maiden και δεκάδες άλλα είναι υπεύθυνα για την αγάπη μας για τη συγκεκριμένη μουσική. Αλλά οι καιροί αλλάζουνε, το ίδιο και ο κόσμος που ακούει αυτή τη μουσική. Ήδη κάποια θεωρούνται απαρχαιωμένα. Κάθε γενιά θέλει τους δικούς της ήρωες. Και θα ήταν αδικια και αναληθές να πούμε ότι δεν έχουν βγει μπαντάρες την τελευταία εικοσαετία. Χωρίς συγκρίσεις με τους παλιότερους για το αν θα καταφέρνουν να γεμίζουν αρένες, να πουλάνε εξαιρετικά μεγάλους αριθμούς σε φυσικές κόπιες και άλλα τέτοια διότι μιλάμε για εντελώς ανομοιόμορφα πράγματα. Οι Gojira (παλιότερα ως Godzilla με κάποια demos στο ενεργητικό τους, αναγκάστηκαν και άλλαξαν το όνομα τους με το σωστότερο όνομα του γνωστού πλάσματος) υπάρχουν από το 2001, είκοσι χρόνια δηλαδή, ενώ στις επόμενες μέρες περιμένουμε το νέο τους δίσκο ‘’ Fortitude’’. Από το 1998, η τετράδα παραμένεις ίδια και όλο και δυνατότερη. Βελτιώνεται από δίσκο σε δίσκο, πειραματίζεται, πλέει σε νέες θάλασσες μη επαναλαμβάνοντας τις ίδιες μουσικές που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Οι Γαλλοι ξεκίνησαν σαν καθαρότερη death metal μπάντα αλλά και πάλι βρίσκεις πειραματισμούς και δοκιμές από τις πρώτες τους μέρες. Ποτέ δεν θα τους κατέτασσες σαν μια κλασσική death metal μπάντα. Ο τρίτος τους δίσκος δεν ήταν απλά το επόμενο βήμα, ήταν άλμα εις μήκος πρωταθλητή. Το ‘’From Mars To Sirius’’  είναι ένας διαχρονικός δίσκος που αγαπήθηκε τότε από την πρώτη στιγή και φέρνει ακόμα νέους οπαδούς στις τάξεις των Gojira αλλά και της Metal γενικότερα. Και χρειαζόμαστε τέτοιες μπάντες και δίσκους. Εννοείται ότι οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει είναι θαυμάσιο (και το ‘’Magma’’ ΚΑΡΑΔΙΣΚΑΡΟΣ) και αναμένουμε να συνεχίσουν να ηγούνται με ανάλογες κυκλοφορίες.

Έτσι θα έπρεπε να ακούγεται το μοντέρνο Metal, σαν σημείο των καιρών μας. Δύστροπο, βιομηχανικό παγωμένο, τεχνικότατο, με τα αντίστοιχα θέματα που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο. Αλλαγές και γκρούβες που σε παραλύουν χάρη στη διορατικότητα τους.  Κάθε δευτερόλεπτο να σου δημιουργούνται ανώνυμοι φόβοι για το τι θα επακολουθήσει. Προοδευτικό, πειραματικό, φρέσκο.  Με ελαφρώς παραμορφωμένα φωνητικά που όμως είναι έκδηλος ο πόνος και η οργή τους. Άσε που πιάνεις και τι λέει με ευκολία και ταυτίζεται αν είσαι έλλογο ον. Ηχητικά οράματα προφητεύουν δύστροπες συνέχειες και ακολουθίες που όντως πραγματοποιούνται εκλεκτικά και σχεδόν ρομποτικά. Και όμως ανθρώπινος νους τα εμπνεύστηκε, τα δημιούργησε και τα εκτέλεσε. Νομαδικά ξεσπάσματα death metal παρελθόντος κάνουν που και που το πέρασμα τους όμως είναι κάτι το εντελώς παροδικό μιας και το τότε παρόν τους ζητούσε κάτι πιο μεταρρυθμικό και ελεύθερο από οποιοδήποτε όριο. Ανάμεσα στο σμήνος με τα riffs, όλο και κάποιο θα έρθει κατά πάνω σου με επιθετικές διαθέσεις.  Ο απολογισμός της ζημιάς που μπορεί να κάνει ένα ‘’ From the Sky’’ είναι τεράστιος και μόνιμος.

Το  ορχηστρικό ‘’ Unicorn’’ είναι ταξιδιάρικο, ονειρικό. Υπόσχομαι σε όποιον δώσει βάση να δει φάλαινες να πετάνε ενώ όποιος έχει και επιπλέον κάποια εξωτερική βοήθεια ίσως δει και μονόκερους.  Ο heavy ρυθμός του ‘’ Where Dragons Dwell’’ θα σε επαναφέρει στη γη και μετά θα τη βάλει να συγκρουστεί πανω σου. Μουσικό άσυλο με δεκάδες αλλαγές και κατευθύνσεις που καταδικάζουν οποιαδήποτε υποψία βαριεστημάρας. Τυμπανοκρουσίες που επιμένουν στη τεχνική και την ιδιοφυία, ελαφρώς σχιδοφρενικοί.  Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο αδερφός Duplantier τραγουδά σε άλλη κλίμακα, απομακρυσμένος. Και όμως το αίμα τους αναμιγνύεται όπως και οι ήχοι τους και η επίδραση είναι μαγευτική. Ο δίσκος συνεχίζει ακάθεκτος να μας ποδοπατά και να μας καταβροχθίζει με τα τερατώδη riffs του και τους φλογόγλωσσους στίχους του. Όσο πολύπλοκο να ακούγεται σε στιγμές, ποτέ δεν είναι χαώδες. Και αυτό γιατί τίποτα δεν ακούγεται αφύσικο ή προσποιητό. Οι Γάλλοι παίζουν όπως νιώθουν  και γι αυτό δεν εντοπίζονται αδυναμίες. Ακόμα και όταν χαλαρώνουν τα λουριά της τεχνικής τους όπως στο ‘’ World to Come’’ που ακούγεται λιγάκι πιο μελωδικό από τα υπόλοιπα. Εκρηκτικοί ρυθμοί και γυρίσματα μέχρι το τέλος και μέγιστη πρόκληση να μην αρχίσεις να χτυπιέσαι σαν μανιακός. Ο δίσκος κλείνει με το ‘’ Global Warming’’ με το βασικό riff να σου στροβιλίζει το μυαλό ενώ η χροιά της φωνής του Joe αφήνει στάχτες και αποκαίδια πίσω του, ακόμα και όταν τραγουδά με την κανονική φωνή του. Το ‘’From Mars To Sirius’’ είναι το απόσταγμα του παρελθόντος με του μέλλοντος  της μουσικής μας και μας το παρέδωσαν σε δώδεκα κορυφώσεις.