Hexx - Under the Spell

Το σύνηθες είναι κάποιες ακραίες, στο metal ήχο, μπάντες να μαλακώνουν με τα χρόνια. Υπήρξαν και υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις όπως αυτή των Αμερικανών Hexx. Ξεκίνησαν στα τέλη των 70ς-αρχές 80ς και κυκλοφόρησαν και ένα demo το 1983 όταν ακόμα χρησιμοποιούσαν το πολυφορεμένο Paradox για όνομα του συγκροτήματος τους. Την ίδια χρονιά αλλάζουν το όνομα τους (Hex είναι η κατάρα) με το καταπληκτικό ντεμπούτο ''No Escape'' να βγαίνει στα δισκοπωλεία χάρη στη Shrapnel Records. Power/Speed Metal πολλών μεγατόνων χωρίς καμιά περίπτωση διαφυγής. Το 1985 ο τραγουδιστής Dennis Manzo αλλά εμείς το μαθαίνουμε λίγο αργότερα όταν θα κυκλοφορήσουν το δεύτερο τους άλμπουμ ''Under the Spell'' με διαφορετικό τραγουδιστή (Dan Bryant). Ευτυχώς το ''Manzo R.I.P.'' που διαβάζουμε στην ευχαριστήρια λίστα αφορά τη σχέση του με τη μπάντα και όχι κάποιο ατυχές γεγονός. Εκτός της αλλαγής τραγουδιστή, η μπάντα ενισχύεται και με δεύτερο τραγουδιστή ενώ η Roadrunner Records αναλαμβάνει την διανομή και κυκλοφορία του νέου τους δίσκου στην Ευρώπη. Το ''Under The Spell'' ακούγεται σαν τη φυσική συνέχεια του ντεμπούτου, ακόμα πιο οξυμένη και βελτιωμένη. Δυστυχώς ούτε ο Dan Bryant στέριωσε στη μπάντα και τα φωνητικά αναλαμβάνει ο κιθαρίστας Clint Bower με το ύφος της μπάντας να αλλάζει σε πιο απογυμνωμένα thrashy  μονοπάτια με τα eps που ακολουθούν να το αποδεικνύουν. Η δεκαετία των 90ς έχει ξεκινήσει και το metal έχει σκληρύνει ακόμα περισσότερο (death metal). Ανάλογο ήχο και παίξιμο για τους Hexx στο πολύ καλό ''Morbid Reality'' πριν η αυλαία του πρώτου μέρους πέσει. Το 2013 οι Hexx επιστρέφουν (το ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας Dan Watson μαζί με τον drummer John Shafer μαζί με νέα μέλη) στο παλιό τους ύφος με το τελευταίο τους πόνημα (Entangled in Sin/2020) να κερδίζει παλιούς και νέους οπαδούς. Για να δούμε ''τι μέλλει γενέσθαι''...

Εάν σου αρέσουν οι πρώτοι δίσκοι των Metal Church, Overkill, Vicious Rumors και γενικότερα το σπινταριστό Αμερικάνικο Power Metal, κάνεις οπωσδήποτε μια στάση στους Hexx του ''Under The Spell''. Σε περίπτωση αμφισβήτησης, ακούς το σύντομο ''Hell Riders'' που ξεκινά ο δίσκος και νιώθεις την ένταση να διαπερνά το κορμί σου. Αμέσως περνάμε σε ακόμα καλύτερες συνθέσεις. ''A Time of War ''. Στυλωμένος ρυθμός, φωνή που αγγίζει τους ουρανούς,κραταιές μελωδίες από διπλές κιθάρες. Σεισμικές δονήσεις από μπάσο και κιθάρες με ωραίες εναλλαγές σε ρυθμούς, ολισθαίνουσες κιθάρες και λαρυγγικές συχνότητες που τα αυτιά δυσκολεύονται να συλλάβουν. Συνέχεια με το ''Edge of Death ''. Το τραγούδι στάζει, καβ(ά)λα  σε υψηλούς ρυθμούς. Τα πάντα καταρρέουν με το πέρασμα των συντριπτικών riffs που παραδίδουν οι Watson/Bower.  Χωρίς καμιά αδυναμία και φόβο, παίζουν αντισυμβατικά χαρίζοντας το χαρακτηριστικό του απρόσμενου σε πολλές στιγμές. Περίσσια τεχνική, εξιλέωση μέσω δύναμης. Απύθμενα λατρεμένο το ''The Victim '' , ένας κατεδαφιστικός ηχητικός κύκλος με ένα σόλο στη μέση που λειτουργεί σαν ουράνιος θόλος που προστατεύει από Αποκαλυπτική θεομηνία. Το ομώνυμο (μια σύνθεση του Manzo) θα κλείσει την πρώτη μεριά χωρίς να σε αφήσει να νιώσεις ηχητικό χαίδεμα παρά σφαλιάρες και κλωτσιές. Δελεαστικά επιθετικό και ζωηρό, ζωογόνα έκλυση ενέργειας προς και από.

Δεύτερος γύρος και όποιος αντέξει. Η φωνή του Dan Bryant δεν συνθηκολογεί για παύση πυρός και έτσι λεοντηδόν θα συνεχίσουν. Σχισμένα φωνητικά, αδιαπέραστοι από το πάχος ρυθμοί, συντονισμένες κιθαριστικές επιθέσεις. Γεμίζουν τις συνθέσεις τους με όγκο, ισχύ και πάθος και τις παραδίδουν, πάντοτε φυγοκεντρισμένες στο μέγιστο μέχρι την στιγμή που θα απελευθερώσουν το λυτρωτικό σε κάθε τραγούδι σολάρισμα. To ''Hexx'' είναι μια ηχητική δήλωση. Η μπάντα κορυβαντιεί, στέλνει τον παλμό και τη δράση της τροφοδοτώντας μας με πεταλωμένους ρυθμούς και εναρμόνιες καταδικαστικές riffάρες. Τυμπανιστικές προσκρούσεις στο ''Fever Dream'' που δεν συναντάς συχνά και σωματικό ξεβίδωμα μέχρι τελευταίας νότας στο ''Midnight Sun'', ίσως του αγαπημένου μου τραγουδιού στο συγκεκριμένο δίσκο. Αρκετά επικό, συναισθηματικό σε πιο αργές, υποτακτικές ταχύτητες. Εδώ ακούμε μπάσο που σφυροκοπά όσο από πίσω κεντάνε τις μελωδικές τους παγίδες οι κιθάρες. Πιο γήινα φωνητικά, πιο λαγαρά και μεταδοτικά τα οποία σε συνδυασμό με το οδυνοφόρο μουσικό πέτρωμα γίνονται θανατηφόρος συνδυασμός. ΥΜΝΟΣ σε ένα δίσκο που εμπεριέχει αρκετούς ακόμα στη φαρέτρα του.