ENDLESS - Beauty, Tears and the Setting Sun

Endless - Beauty, Tears And The Setting Sun (1999) Full Album

METALΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ

  Στην θάλασσα υπάρχουν οι σκόπελοι και οι βραχονησίδες που φαίνονται – στέκονται αγέρωχες και οι ύφαλοι που υποθαλασσίως στέκουν πότε υποχθόνια, πότε απλά περιμένουν κάποιος να τους προσέξει, και να δει την ομορφιά τους, πολλές φορές κρύβουν ομορφιές, να αφουγκραστούν τα μυστικά τους. Στην καλλιτεχνική δημιουργία αντιστοίχως υπάρχουν σκόπελοι, έως και βράχοι θεόρατοι, που οι δημιουργοί τους στέκουν πάνω τους, σαν τον θρόνο τους, δικαίως, και για αυτούς πόσα πολλά έχουν ειπωθεί – γραφτεί ως διθυράμβους. Εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα τέτοιο ύφαλο, ένα σχεδόν άγνωστο δημιούργημα τριών φίλων, από το Toronto του Καναδά, που μαζεύτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 90 με σκοπό να παίξουν την αγαπημένη τους μουσική και να πραγματώσουν το όνειρο τους, να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο. Το σχήμα τους ήταν οι Endless, και το 1995 κυκλοφόρησαν το ep Life Drawning, και το 1999 τον τιμώμενο στο κείμενο αυτό δίσκο, Beauty Tears And  The Setting Sun. Ψάχνω τα thanks στο τετρασέλιδο, παλιά συνήθεια αυτή, και βρίσκω ότι ευχαριστούν σχήματα, από Obituary, και Entombed, μέχρι Infernal Majesty, Καναδοί thrashers, αλλά ακόμα και τους επίσης συμπατριώτες τους doom/death Tchort.

  Οι Endless πάντως, ήταν ένα doom/death σχήμα, και πατούν δημιουργικά, στο death των πρώιμων Entombed αλλά και στο πιο μελαγχολικό ύφος πρώιμων Anathema, Paradise Lost και κάπως λιγότερο στους My Dying Bride. Προσθέτει σε αυτό και το ανάλογου ύφους εξώφυλλο. Ο τρόπος που εναλλάσσονται οι ακουστικές κιθάρες με τις μελιστάλακτες μελωδίες, κυρίως στις αρχές των κομματιών, με death metal riffs, και κάποια στοιχεία industrial εδώ και εκεί, και λίγο grooveάρισμα, αλλά και με τα βαριά και τραχιά φωνητικά, δείχνει την μουσική ταυτότητα, την καλλιτεχνική μοναδικότητα, που είχαν αυτοί οι τρεις τύποι εκείνη την περίοδο. Ο Shawn στο μπάσο, και στα φωνητικά, δίνει τέτοια μεγάλη ένταση, σαν να ξέρει ότι δεν θα ξανά τραγουδήσει, και μεταδίδει συναισθήματα οργής και απόγνωσης. Άκου τα Defeat και Doomed κυρίως για αυτό. Ο Kevin στα ντραμς, πότε γεμίζει απλά τον ήχο, πότε φτιάχνει και κινεί αυτός τα μουσικά νήματα. Άκου το μέσον του Shame Of Deeds Past, είναι σαν να φτιάχνει μια δική του σύνθεση. Το κλειδί αυτού του εγχειρήματος όμως για μένα, είναι ο κιθαρίστας Justin, που ρίχνει και κάποια δεύτερα φωνητικά, και προσθέτει με διακριτικό τρόπο και τα πλήκτρα. Οι κιθάρες εδώ όμως είναι το ζουμί, και για τον ήχο, και τις μελωδίες, αλλά και όσα αναβλύζουν από εκεί και κάνουν τον ακροατή να νιώθει και να βιώνει όσα ακούει. Ακουστικές βάζοντας την μελαγχολία, και heavy και σε σημεία death βάζοντας την οργή και την απόγνωση με την σειρά του.

  Πέρα από το Children, που παιδιά παίζουν φωνάζουν, και τα όργανα ουρλιάζουν, τα Defeat και Doomed, επιτομές doom/death καταστάσεων, το A Weeping Mist Reveals, με καθαρά και βάρβαρα φωνητικά, σε ένα καταπληκτικό solo, το In Stone He Creeps με το κιθαριστικό κρεσέντο να συνεχίζει ακατάπαυστο, ξεχωρίζουν σε ένα δυνατό σύνολο, που κρατά το καλύτερο για το τέλος. Και έρχεται το τερματικό Everlasting Dream. Και ξεκινάει με την έκπληξη του δίσκου. Με μαγευτική μελωδία από τσέλο που παίζει ο guest Bart Mirczewski. Έτσι μια πολύ όμορφη σύνθεση γίνεται έτι ομορφότερη, στο οκτλαλεπτο που διαρκεί.

  Το Beauty Tears And The Setting Sun δεν είναι ο δίσκος μνημείο, ο βράχος που τον βλέπουν και μιλούν όλοι για αυτόν. Πρέπει ο νεφεληγερέτης της ψυχής, να προσαράξει σε αυτόν τον καλά κρυμμένο ύφαλο, και να ακούσει βιώσει νιώσει, όσα αυτός θέλει να του πει. Ψάχτε το, αφουγκραστείτε το, βιώστε το.

                                                                                                                            

 

Copyright 2024. All Right Reserved.