MOSH-PIT JUSTICE - The Fifth Of Doom

Μετά το «λοκνταουν» λόγω τεχνικών προβλημάτων που είχαμε, επιστρέφουμε, θέλω να πιστεύω, πιο δυνατοί από ποτέ. Η πρώτη μου παρουσίαση, λοιπόν, μετά από αυτή την περιπέτεια είναι η παρούσα κυκλοφορία που έρχεται από τους MOSH-PIT JUSTICE. Ένα συγκρότημα που προέρχεται από την Βαλκανική γειτονιά μας και συγκεκριμένα από την Βουλγαρία.

Το όνομα του συγκροτήματος, καθώς και ο τίτλος του δίσκου αφήνουν λίγα πράγματα στη φαντασία μας ως προς το που ακριβώς κινούνται μουσικά και πόσα άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα. Όπως, λοιπόν, είναι προφανές αυτή είναι η πέμπτη κυκλοφορία της μπάντας και το στυλ μουσική τους κινείται μεταξύ του thrash και speed metal ήχου με κάποια ελάχιστα ψήγματα κλασσικού heavy metal.

Από τα πρώτα σχεδόν λεπτά που ακούς την μουσική τους, αντιλαμβάνεσαι ότι οι MOSH-PIT JUSTICE είναι επηρεασμένοι πέραν κάθε αμφιβολίας από τον Αμερικάνικο ήχο. Ως προς τις thrash metal φόρμες που ακολουθούν αυτές ζέχνουν από χιλιόμετρα SLAYER και κυρίως την εποχή που κυκλοφορούσαν δίσκους σαν το «South of Heaven» και το «Seasons in the Abyss». Όταν δε αποφασίζουν να κινηθούν σε speed metal μοτίβα τότε οι επιρροές από τους HELSTAR και δη από τον δίσκο «Nosferatu» φωνάζουν ένα ηχηρότατο παρόν. Βεβαίως μια πιο προσεκτική ακρόαση πιθανόν να σας αποκαλύψει αναφορές σε συγκροτήματα όπως TESTAMENT και EXODUS. Δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω αναφορές γνωστών συγκροτημάτων, γιατί θεωρώ ότι πιάσατε το νόημα του τι θα ακούσετε σε αυτή την κυκλοφορία.

Τώρα ως προς την εκτελεστική ικανότητα του συγκροτήματος, αυτή κινείται σε υψηλά επίπεδα, αφού αποδίδουν τις συνθέσεις τους με επαγγελματική αρτιότητα και συνέπεια. Δυναμικά ρυθμικά μέρη εμπλουτισμένα με μελωδίες και καλοπαιγμένα σόλο μας δίνουν ένα σύνολο συνθέσεων, 8 τον αριθμό, που διαθέτουν την απαιτούμενη φρεσκάδα για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι συνθέσεις αλλά και όλη η κυκλοφορία είναι έτσι δομημένη που δεν κουράζει τον ακροατή σε κανένα απολύτως σημείο.

Οκ, το «The Fifth Of Doom» δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και ούτε πιστεύω ότι τις επιδιώκει, αυτό που θέλει και το πετυχαίνει είναι να προσφέρει στον ακροατή περί τα 40 λεπτά (λίγο παραπάνω) καλοπαιγμένου speed/thrash metal Αμερικάνικης νοοτροπίας.  Συνεπώς όσοι πιστοί προσέλθετε, διαφορετικά θα αμολήσω τον γορίλα του εξωφύλλου με το ζομποαλογό του να σας περιμαζέψει (επ’ ευκαιρία πολύ ωραίο εξώφυλλο που φέρνει στο νου ταινίες όπως ο Πλανήτης των Πιθήκων).