- Home
- Sacred Outcry - Damned For All Time
Sacred Outcry - Damned For All Time
Sacred Outcry: H Iερή Κραυγή που Σκεπάζει το Επικό Metal
Oι Sacred Outcry (πολύ ωραίο όνομα) δημιουργήθηκαν το 1998 στον Πειραιά, αλλά διαλύθηκαν πριν ολοκληρώσουν το πρώτο τους άλμπουμ "Damned for All Time". Έφτασε όμως το πλήρωμα του χρόνου, και έτσι τον Σεπτέμβρη που μας έρχεται η μπάντα θα κυκλοφορήσει επιτέλους το ντεμπούτο της με τον ίδιο τίτλο.
Το συγκρότημα παίζει επικό power metal με όμορφη χρήση πλήκτρων, και το στοιχείο που τους ξεχωρίζει σημαντικά είναι η δραματικότητα που βγάζουν. Υπάρχουν πια πολλές μπάντες στο είδος αυτό, αλλά σχεδόν όλες επιμένουν στην άγρια, βαρβαρική και ίσως λίγο μονοδιάστατη-μονοκόμματη πλευρά του epic, παραμερίζοντας τις μελωδίες. Οι Sacred Outcry έδωσαν μεγάλο βάρος στη μελωδικότητα των κομματιών, και πέτυχαν μια εξαίσια κυκλοφορία.
Φοβερές αλλαγές από γρήγορα μέρη τύπου Grave Digger σε πιο μελωδικά σημεία τύπου Virgin Steele, δίνουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, ενώ γενικά όλο το 90s epic/power μαζί με διάφορα θεατρικά σημεία, κάνουν την ακρόαση του άλμπουμ εξαιρετικά πλούσια και πολυσχιδή. Πολύ επίσης σημαντικό ότι η μουσική του άλμπουμ δε θυμίζει άλλη μπάντα (τα συγκροτήματα που αναφέραμε είναι για την ευκολία του αναγνώστη ώστε να καταλάβει περίπου τι θα συναντήσει), και έτσι η πρωτοτυπία παίζει μεγάλο ρόλο στην κυκλοφορία αυτή.
Εκεί που το γρήγορο κοπάνημα και η δίκαση ίσως αρχίζουν να κουράζουν, έρχονται κάτι εξαιρετικά κιθαριστικά σόλο και δίνουν νέα πνοή στο κομμάτι κάνοντας το να ακούγεται με ενδιαφέρον από την αρχή. Εκεί που τα φωνητικά είναι πιο άγρια, αλλάζει έξυπνα ο ρυθμός και ακολουθούν φοβερές ανατριχιαστικές μελωδίες που αναζωογονούν ουσιαστικά ολόκληρο το κομμάτι. Με λίγα λόγια, το συγκρότημα δεν επιμένει σε ένα στυλ “του δίνω και καταλαβαίνει”, αλλά έχει επίγνωση του πότε ο ακροατής πρέπει να ακούσει κάτι άλλο.
Το “Legion Of The Fallen” είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι, αδύνατο να μην το λατρέψει κάποιος, με το ρεφρέν του “Don’t try to escape from the legion of the fallen, don’t try to flee, you’ll never be free” να ανατριχιάζει με το λυρισμό του. Αλλά το αποκορύφωμα του άλμπουμ είναι το 14λεπτο ομώνυμο κομμάτι. Οι οπαδοί όλου του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου epic/power θα ανακαλύψουν ένα σύγχρονο μεγα-έπος. Καταπληκτικό επίσης το “Lonely Man” (πιο γρήγορο αλλά έντονα μελωδικό και αυτό), αλλά και το “Farewell”.
Έχουμε μια σπουδαία κυκλοφορία λοιπόν, με μερικά της τραγούδια που από τώρα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν όχι απλά φοβερά, αλλά κλασικά - και όλοι ξέρουν πόσο λείπει αυτό στις μέρες μας. Όσοι έχουν κουραστεί από το ευρωπαϊκό ή το σημερινό epic metal γενικότερα, και τους φαίνονται όλα τα ίδια, θα ανακαλύψουν μια μπάντα που έρχεται από το παρελθόν, για να αναστατώσει το σήμερα.
“Face your worst fears...”