Els Focs Negres - Els Focs Negres

H Rafchild Records είναι μια ανερχόμενη Γερμανική εταιρία που έχει κάνει προσεκτικές κινήσεις στις πρώτες κυκλοφορίες της. Έχει διαλέξει μπάντες από διάφορες χώρες και με διαφορετικό μουσικό υπόβαθρο και ήχο, πάντοτε όμως με επιτυχημένες επιλογές. Η επίθεση που δέκτηκα από την εταιρία με κάποιες όμορφες της κυκλοφορίες στα τέλη του 2020 κλείνει με τους Πορτογαλέζους Els Focs Negres και τον ομώνυμο, πρώτο τους δίσκο.  Το συγκρότημα αποτελούν έμπειροι μουσικοί της Πορτογαλικής σκηνής (όπως ο Rick El Regni των Ironsword/Ravenshire και ο Hugo "Serp de Cascavell" C των Dawnrider/Dragon’s Kiss) και το όνομα Els Focs Negres σημαίνει ‘’ Η Μαύρη Φωτιά’’ στα Καταλανικά, γλώσσα την οποία προτιμούν να εφαρμόσουν και στο τραγούδι τους. Ηχητικά, παίζουν heavy metal με παραμορφωμένα φωνητικά και λίγο πιο πριμαριστές κιθάρες ενώ στιχουργικά τα ‘’χώνουν’’ στη Ρωμαική εκκλησία για την διαφθορά της. Το ντεμπούτο τους περιλαμβάνει και δυο διασκευές έτσι ώστε να φτάσει στη διάρκεια των σαράντα λεπτών και να κυκλοφορήσει ως full legth, σε digipak cd και βινύλιο (300 κόπιες) με πιθανή κυκλοφορία και σε κασέτα στο μέλλον. Τσεκάρετε!!

Με το καλημέρα, δώσε σόλο στο λαό. Το ίδιο θα συμβεί αργότερα και στο ορχηστρικό  ‘’ Tenebres - Nostra Senyora de Montserrat''. Μια χαρά. Μας αρέσουν οι κιθάρες, heavy metal ακούμε, θέλουμε όσο περισσότερη οργανική μουσική γίνεται. Η παραγωγή κάπως μουντή αλλά μου θυμίζει μπάντες που επιλέγουν πιο επικό ήχο και ακούγεται ευχάριστα, ειδικά μετά από λίγα λεπτά που την συνηθίζεις. Η Καταλανική γλώσσα (όχι, δεν θυμίζουν ισπανικά και ας μιλούνται αρκετά σε κάποια Ισπανικά μέρη, όπως και στην Ανδόρα) δεν ενοχλεί. Ίσως επειδή ακούγεται ελαφρώς παραμορφωμένη, ίσως απλά να μου αρέσει η φωνή του τραγουδιστή που ξεστομίζει επιμεταλλωμένες λέξεις, αδιάφορο της γλώσσας είναι. Ρυθμικό κάλπασμα, χορταστικές κιθάρες, μια σύζευξη του παλιού και του νέου. Στις πιο σύντομες συνθέσεις σπιντάρουν ακόμα περισσότερο αλλά η αλήθεια είναι ότι προτίμησα τις πιο αργές και χρονοβόρες από αυτές όπως το ‘’ Flux malèfic’’ που φέρνει Ironsword στο μυαλό, δηλαδή Manilla Road και Omen. Βασίζουν τον ήχο τους σε 80ς metal μπάντες, βάζοντας τις επιρροές αυτές στο πιο γρήγορο και παραμορφωμένο και κάνοντας τον ήχο πιο δικό τους. Όπως και να χει, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και στο συνθετικό αλλά και στο εκτελεστικό κομμάτι. Υπάρχει αναμφίβολα πάθος αλλά χρειάζεται προσοχή σε λεπτομέρειες και δεν μιλάω μόνο για τεχνικά θέματα. Ακούμε συχνά να επαναλαμβάνεται το ίδιο riff και δίνουν αρκετή ώρα στα ρεφραιν. Στα πολύ θετικά, εξαιρετικά σόλος όπως αυτό του ‘’Les nits grotesques’’ που σε συνεπαίρνει ενώ στο τέλος του ακούμε μερικά επικά φωνητικά, απόλυτα ταιριαστά με την κιθαριστική επίθεση που δεχθήκαμε. Το Venomικό ‘’ Consagració de l'infern’’ θα τιμήσει μια από τις μεγαλύτερες επιρροές τους πριν το διαδεχθεί μια από τις δυο διασκευές. Και αν αυτή στους Tank πριν κλείσει ο δίσκος μπορεί να το είχες και ως πιθανό, η διασκευή σε Ruthless σίγουρα δεν θα σου περνούσε από το μυαλό.