Evil - Possessed by Evil

Evil. Ένα όνομα που ταιριάζει απόλυτα σαν όνομα στον ακραίο ήχο του metal. Το ξέρουμε και σαν οπαδοί αλλά και σαν μουσικοί. Όμως δεν είναι πολλοί αυτοί που το διάλεξαν στο πέρασμα του χρόνου. Άσε που κανένας δεν καταφερε να διαπρέψει ή να κάνει το όνομα του (πολύ) γνωστό. Μια από τις τελευταίες περιπτώσεις μας έρχεται από την Ιαπωνία. Η τετραμελής παρέα από το Τόκυο επέλεξε να επιδoθεί σε black/thrash ταχύτητες και τριβές έχοντας το συγκεκριμένο όνομα. Ιδρύθηκαν τον Ιούνη του 2011. Πρώτα demos ‘’τραγουδισμένα’’ στα Ιαπωνικά με το 2014 να κλείνει ένας κύκλος με ένα σπλιτ με τους Ιάπωνες Lurking Fear (πιο κάφροι) από την επίσης Ιαπωνική Obliteration Records. Τελικά υπογράφουν στην Nuclear War Now! Productions για το ντεμπούτο τους ‘’ 邪悪を讃えよ-Rites of Evil’’ το 2017. Επιρροές από τον ακραίο χώρο της Ιαπωνίας έχοντας βαθιά εντρυφήσει γενικότερα στον σάπιο ήχο του υπόλοιπου πλανήτη. Προσθήκη δεύτερου κιθαρίστα, νέα demo, live, split και πριν το κλείσιμο του 2020 με νέο δεύτερο δίσκο από την ίδια εταιρία. Το ‘’ Possessed by Evil’’ ακούγεται ακόμα καλύτερα στα αυτιά μου από τον προκάτοχο του, έχει καλύτερο ήχο και συνθέσεις, εξωφυλλάρα (don’t break the oath σε πιο ακραία έκδοση) όπως πάντα  και είναι διαθέσιμο σε όλα τα φορμάτς με τελευταίο αυτό του picture disc βινυλίου από την Dying Victims Productions, διαθέσιμο όμως από τις 26 Μαρτίου και μετά (250 τεμάχια).

Black/Thrash ή Thrash/Black; Αναλόγως τραγουδιού. Πάντως παρόλη την ταχύτητα, την καφρίλα και τις ηχητικές καταιγίδες, τα (heavy) σόλος δεν θα σας λείψουνε. Και αυτό κάνει τους Evil ένα σκαλί ανώτερους και πιο ενδιαφέροντες από αντίστοιχες μπάντες που αυτοπεριορίζονται. Οι Evil δεν ενδιαφερόνται για όρια. Ούτε για πρωτοτυπίες. Όνομα Evil, δίσκος ‘’Possessed By Evil’’,  τραγούδια με τίτλους ‘’ Paramount Evil’’, ‘’Hell's Evil Bells’’, ‘’Evil Way of Live’’ και το ομώνυμο το αποδεικνύουν αυτό. Λατρεύουν Slayer, αγαπάνε Venom και Bulldozer, προσθέτουν και την απαραίτητη βρωμιά και κακοτοπιά ενός ελαφρά σπηλαιώδη ήχου και είναι έτοιμο. Επίθεση κατά βούληση, riffοριπές, ρυθμική εκδίκηση, δαιμονισμένα φωνητικά. Ντάξει, τα ουρλιαχτά είναι εντελώς Araya και αυτό μας αρέσει (και μας έχει λείψει). Τα δάκτυλα γλιστράνε πάνω στη ταστιέρα αλλά συγχρόνως ματώνουν εκεί πάνω. Μπορεί να είναι καταιγιστικές οι συνθέσεις αλλά παντοτε υπάρχει χώρος για μελωδικές κιθάρες και σόλος (惡鼻達磨 -Evil Way of Live), λες και γράφτηκαν για άλλη μουσική. Οι κιθάρες ηγούνται, βρίσκονται μπροστά και πετσοκόβουν ασταμάτητα. Μελωδίες Τρόμου. Μικρά τραγούδια, αμείλικτα αλλά με πολλές δωρεές δανεισμένες. Μέχρι και Maiden ανακάλυψα στο ‘’ 雷神 -Raizin’’ , τσεκάρετε. Αυτό βέβαια δεν το κάνει υποδεέστερο, εξακολουθεί να είναι πορωτικό και ενθουσιώδες σε όλη τη διάρκεια του. Απλά δεν μπορώ να θεοποιήσω και ένα δίσκο που δανείζεται-τιμά ή και κλέβει από δεξιά αριστερά.