Witherfall - The Curse of Autumn

Σε ποιον δεν έχουν λείψει οι Nevermore/Sanctuary και οι Control Denied;  Μάλλον σε ΟΛΟΥΣ μας. Φανταστείτε ότι υπάρχει μια μπάντα εκεί έξω που συνδυάζει και τα δυο αυτά συγκροτήματα. Σε περίπτωση που δεν έχεις ακούσει τους Αμερικανούς Witherfall, είναι η ώρα κάτι τέτοιο να συμβεί. Ο τρίτος τους δίσκος, ‘’The Curse of Autumn’’ είναι ακόμα καλύτερος από τους προηγούμενους. Οι Καλιφορνέζοι ξεκίνησαν το 2013 και μας συστήθηκαν το 2017 με το ντεμπούτο τους ‘’Nocturnes And Requiems’’. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.metalzone.gr/reviews/%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-control-denied. Με σεσσιονά drummer μιας και απεβίωσε ο δικός τους και δεύτερο κιθαρίστα για ενίσχυση, κυκλοφορούν το ‘’ A Prelude to Sorrow’’ το 2018, πάντοτε από την Century Media. Πολλοί το θεωρούν ελαφρώς κατώτερο του ντεμπούτου, μάλλον επειδή χάθηκε το στοιχείο του σοκαρίσματος που δεχθήκαμε στο ντεμπούτο. Όπως και να χει, δίσκαρος και αυτός. Εμ αν δεν τους πήρες μέχρι τώρα χαμπαρι, στις 5 Μαρτίου μας ‘’έστειλαν’’ με το νέο τους δίσκο. Σαν κουαρτέτο και πάλι, με νέο, σταθερό (ελπίζουμε) drummer, εξωφυλλάρα και πάλι από τον Kristian Wåhlin, παραγωγάρα από μέλη της μπάντας αλλά και τον έμπειρο Jon Schaffer (Iced Earth) στα Morrisound Studios με τα αδέρφια Morris να αναλαμβάνουν μίξη, mastering κτλ. Διαθέσιμο σε cd αλλά και διπλό βινύλιο σε πολλά χρώματα.

Δεν θεωρώ απλά καλύτερο δίσκο το ‘’The Curse of Autumn’’ από τα προηγούμενα Witherfall. Το θεωρώ και από τα καλύτερα της χρονιάς και όταν έρθει η ώρα θα πάρει αυτό που του αξίζει. Είναι ότι χρειάζομαι ότι το σύγχρονο power metal. Πατάει γερά στις βάσεις του παρελθόντος, δηλαδή τις μπάντες που προαναφέρθηκαν, αλλά το πάνε ακόμα πιο μπροστά. Από τις ακουστικές κιθάρες που ακούγονται μέχρι το περίεργο, προοδευτικό τρόπο σκέψεις που εφαρμόζουν την Τέχνη τους. Τεχνική α λα Control Denied, λυρισμός Sanctuary/αρχαίους Nevermore, προσθέστε και αρκετά από Iced Earth, λίγο στα φωνητικά και αρκετά στις κιθάρες. Δεν ξεχνάμε ότι ο Jake Dreyer έπαιξε στον καλύτερο δίσκο των Iced Earth τα τελευταία είκοσι χρόνια.Αν βάλετε ότι και η παραγωγή θυμίζει Iced Earth, έχετε μια αρκετά καλή περιγραφή του ήχου τους.

Δεν είναι όμως μόνο το ότι ταιριάζουν τα καλύτερα στοιχεία από αγαπημένες μπάντες. Οι συνθέσεις τους είναι πολύ εμπνευσμένες, με πλούτο ιδεών και πράξεων. Οι κιθάρες θερίζουν,κολασμένα ρυθμικά χτυπήματα και αλλαγές. Καμιά ανέχεια σε μετριότητες ή αχρείαστες προσθήκες. Όγκος και δύναμη,τεχνική και φαντασία. Μελωδίες που βάζουν φωτιά τα αυτάκια σου, κραυγές που σε δική σου προσπάθεια θα έχουν αποτέλεσμα να χάσεις τη φωνή σου για μέρες. Ένας ολοκληρωμένος δίσκος που θα ικετεύεις να μην τελειώσει. Λυσσασμένες συγχορδίες, εκτελεστικές υπερβάσεις, έμπειρες υπερβολές γνωρίζοντας που να σταματήσουν. Οι λάτρεις του τεχνικού παιξίματος θα τους λατρέψουν. Ίδια τύχη θα έχουν και αυτοί που λατρεύουν 90ς power metal. Μια ανάβρα μελωδίας. Αφήστε τους να σας ταξιδέψουν με ύμνους σαν το ‘’ Another Face’’. Εκφραστικότατα εξωγήινα φωνητικά με δομημένες ενορχηστρώσεις που συχνά-πυκνά ανατρέπονται για ένα ηχητικό πανδαιμόνιο που θα σας δαιμονίσει. Με τη τελευταία μαγευτικά εθιστική του στροφή να επαναλαμβάνεται και να σε μετατρέπει σε ένα άβουλο ον που άθελα του θα το τραγουδά σε άσχετες ώρες και στιγμές μόνο του. Από ακουστικές κιθάρες σε death metal ξέσπασμα στο ‘’Tempest’’ με φωνή από ψηλά που πέφτει πάνω στο πρόσωπο μας σαν μανιασμένο χαλάζι. Με μπάσο που αμαρτάνει πάνω στα κατακερματισμένα μας αυτιά και κιθάρες που θυμίζουν....Ισπανία. Κάθε σύνθεση, κάθε τραγούδι και μια ξεχωριστή ιστορία. Απίστευτο. Με πηγιαίο και αμοιβαίο συναίσθημα την ΟΡΓΗ, τα πράγματα παίρνουν τη θέση τους  σε κάθε στροφή, σε κάθε γύρισμα. Και ορχηστρική σύνθεση υπάρχει, και για μπαλάντα έχουν χώρο και επικό 15+λεπτο θα εσωκλείσουν στη φαρέτρα τους, και καφρίλες έχει το μενού. Ακούστε το ‘’The Curse of Autumn’’ και να βρείτε κάτι να σας χαλάει, οτιδήποτε, ενημερώστε με και μένα να το ανακαλύψω.  ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!!!