- Home
- Deus Vult - Look upon Your Master: The Demo Anthology
Deus Vult - Look upon Your Master: The Demo Anthology
Deus Vult-Look upon Your Master: The Demo Anthology
Καλοκαίρι του 1986, διαλύεται η μπάντα διασκευών Ozias και οι δυο κιθαρίστες της, Brent Chasteen και Mark Engel αποφασίζουν να γράψουν το δικό τους υλικό. Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Deus Vult. Μέχρι το 1987, στη μπάντα έχει προστεθεί ο drummer Virgil D.B, ο μπασίστας Tom Mangan και ο τραγουδιστής Duane Harmon. Με αυτή τη σύνθεση ηχογράφούν το πρώτο τους demo (τριών συνθέσεων) το 1988. Πριν το τέλος της ίδιας χρονιάς, αντικαθιστάται ο τραγουδιστής από τον Aaron Thomas και μπαίνουν στα Group Effort Sound Studios στο Kentucky και ηχογραφούν 13 τραγούδια power/thrash metal. Την επόμενη χρονιά επανηχογραφούν το "Twilight's Last Gleaming’’ για τη συλλογή Heavy Artillery (Auburn Records) ενώ το 1990 ηχογραφούν στο Queen City Music το ep ‘’Soul Assault’’ (πιθανότατα μόνο 150 κόπιες) με τα χρήματα που κέρδισαν από τοπικό διαγωνισμό Battle of the Bands. Φθάνοντας στο 1991, ο Aaron εκτός των φωνητικών αναλαμβάνει και το μπάσο και έτσι ηχογραφούν το τελευταίο τους demo (έξι συνθέσεων) σε πιο μελωδικούς τόνους. Τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ μιας και κάποια στιγμή εγκατέλειψε και ο Aaron και οι Deus Vult έσβησαν μια και για πάντα. Κάθε χρονιά και από μια κυκλοφορία αλλά χωρίς συμβόλαιο και φράγκα, δεν πας πουθενά. Τριάντα χρόνια μετά, η Divebomb Records κυκλοφορεί (σχεδόν) τα άπαντα της μπάντας σε διπλό cd (500 κόπιες) με ρεμάστερ ήχο (Jamie King Audio) με βιβλιαράκι που περιέχει αρκετές πληροφορίες, στίχους και μια συνέντευξη.
Το πρώτο cd δεν είναι παρά το demo του 1988, το ‘’ Group Effort Studios Session’’. Ο Aaron Thomas έχει ήδη το μικρόφωνο, οι υπόλοιποι μουσικοί είναι ήδη δεμένοι μεταξύ τους και παίζουν σκληρό, επιθετικό power/thrash metal. Όπως καταλαβαίνετε, ο ήχος έχει τα όρια του μιας και μιλάμε για demo αλλά η δύναμη του υλικού μπορεί και δραπετεύει. Και τεχνική. Υπάρχουν τραγούδια-αποδείξεις. Το ‘’ Let It Be Known’’ είναι ένα από αυτά. Ακούς τα γυρίσματα στους ρυθμούς, τις μελωδίες των riffs που δραπετεύουν νευριασμένα από κάθε ηχητικό κελί που τα συγκρατούσε. Το αποτύπωμα του Αμερικάνικου US power που επηρεασμένο από τα σκληρότερα είδη της μουσικής, θρασάρει όσο αναφορά τις ταχύτητες και την τραχύτητα, είναι εδώ. Αν σας αρέσουν οι Heathen, Heretic, Toxik,Destructor,Forbidden,Flotsam and Jetsam και γενικότερα ότι έπαιξε ανάμεσα στα δυο είδη επιτυχήμενα, τσεκάρει και αυτό, περιμένοντας όμως χειρότερο ήχο (λόγω φτωχής παραγωγής). Τραγούδια σαν το ομώνυμο δεν γράφονται από τον καθένα. Μετασεισμικές δονήσεις, συνεχόμενες και αλλεπάλληλες αφήνοντας σε έντρομο πότε και από που θα επέλθει η επόμενη. Ένα ηχητικό παιχνίδι που συνεργάνται όλοι τους, ειδικά οι απειλητικές κιθάρες σε αντίθεση με τις πιο μελωδικές φωνητικές γραμμές. Στο ‘’ Instrumental Case’’ δείχνουν τα δόντια μαζί με τις ικανότητες τους. Ή το νευρικό ‘’ Silent Spell’’ που σκοτώνει. (75)
Πρώτο τραγούδι στο δεύτερο cd είναι το ‘’Twilight's Last Gleaming ‘ από το προηγούμενο demo αλλά με καλύτερο ήχο για την συλλογή ‘’Heavy Artillery’’. Slayer riffολογία σε πιο power metal ηχοτόπια. Μετά έχουμε όλο το ep ‘’Soul Assault’’ που έχουν σκληρύνει αρκετά τον ήχο τους πηγαίνοντας πιο βαθιά στο thrash ήχος. Κάποιες Power Metal μελωδίες υπάρχουν αλλά οι ρυθμοί έχουν αυξήσει ταχύτητα και ένταση. Πιο τεχνικοί, πιο προοδευτικοί, πιο ξεχωριστοί. Μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις αλλά με τραγούδια σαν το ‘’ In the Rain’’ μπορείς να περηφανεύεσαι ακόμα και τριάντα χρόνια μετά για το τι μουσικάρες δημιούργησες. Τα φωνητικά είναι σαφέστατα βελτιωμένα και γι αυτό ευθύνεται και η παραγωγή (ανέκαθεν είχε φωνάρα ο τύπος). Το ‘’Waiting For White’’ ξεκινά πιο γλυκά μόνο και μόνο για να μετατραπεί σε ένα μεσαίων ταχυτήτων ηχητική εμπλοκή. Όμορφες και απρόσμενες αλλαγές, μελωδικές φωνητικές γραμμές, παγοθραυστικοί ρυθμοί όμως. Ακόμα και τα ίδια τραγούδια από παλιότερες εποχές, εδώ ακούγονται καλύτερα. Τα τελευταία έξι τραγούδια είναι και από το τελεύταιο τους ντέμο του 1991. Πιο μελωδικά, τα πάντα. Τα φωνητικά πιο καθαρά, πιο μελωδικά τα riffs, λιγότερα (μην φανταστείτε τεράστιεςδιαφορές) τσαμπουκαλεμένοι οι ρυθμοί. Τα ‘’ Absolute Truth’’ και ‘’ One True Artist’’ είναι λες και ανακάλυψαν τους αρχαίους Iced Earth ένα βαθμό σκληρότερα όμως. Δεν με χαλάει καθόλου που απλούστευσαν τις συνθέσεις τους ή που τις έκαναν πιο μελωδικές αρκεί να είχε περισσότερα τραγούδια σαν το ‘’ Transformation’’. (85% χάρη στο ‘’Soul Assault’’).