Stygian Fair - Equilibrium

Η ιστορία των Σουηδών Stygian Fair ξεκινά σε μια μικρή πόλη στα βόρεια της χώρας όπου ο ντράμερ Per-Olov Jonsson και ο κιθαρίστας Emil Holmqvist αποφασίζουν να αφήσουν τη μπάντα που έπαιζαν, τους Crave, και να βάλουν μια νέα.  Κάπως έτσι γεννιούνται το 2013 οι Stygian Fair και η τότε σύνθεση περιλάμβανε επίσης τους Erik Andersson στο μπάσο και Andreas Stoltz σε κιθάρες και φωνητικά. Η συγκεκριμένη τετράδα δεν κυκλοφόρησε τίποτα επίσημο μαζί και το φθινόπωρο του 2016 είχαμε νέες αλλαγές. O Erik φεύγει, ακολουθεί σύντομα και ο Andreas και σε αντίστοιχες θέσεις εισέρχονται οι Anders Hedman και Pontus Åkerlund (μόνο φωνή). Δημιουργούν δικό τους υλικό, το προβάρουν και το ηχογραφούν σαν demo/ep με τίτλο ‘’Into The Coven’’ (2017). Τοπικές συναυλίες για να δέσουν σαν μπάντα και ένα χρόνο αργότερα μπαίνουν στο στούντιο , ηχογραγούν 12 νέα τραγούδια και κυκλοφορούν το αυτοχρηματοδοτούμενο cd ‘’Panta Rei’’. Χωρίς να χάσουν πολύτιμο χρόνο, το 2019 ξαναμπαίνουν στο στούντιο και ετοιμάζουν το δεύτερο τους δίσκο που το βρίσκουμε στο νετ και όχι σε επίσημο φορμάτ. Αν είναι δυνατόν να κυκλοφορούνε τόσα σκουπίδια και οι Stygian Fair να μην βρίσκουν εταιρία. Και το κακό είναι ότι ακόμα δεν έχουν βρει ενώ προσφάτων ανέβασαν το υλικό από το νέο τους δίσκο ‘’ Equilibrium’’. Μην κάνετε το ίδιο λάθος με τις εταιρίες, ακούστε το και πείστε τους πάντες να το κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή και σε cd.

Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Μιλάμε για πολύ ωραίο heavy metal με στοιχεία που απλώνονται είτε προς hard rock φόρμες ή πλέουν και σε άλλα, φιλικά μεταλλικά ύδατα όπως αυτά του doom metal. Χωρίς να μιλάμε για παρθενογένεση, έχουν δικό τους, ξεχωριστό ήχο. Μαγικές συγχορδίες εξασφαλίζουν άμεσα την προσοχή σου. Εξαίρετη η φωνή του Pontus (θυμίζει λιγάκι αυτήν του Mathias Blad των Falconer ενώ υπάρχουν και κάποιες μουσικές ομοιότητες) ο οποίος έχει όλα τα γνωρίσματα μιας χαρισματικής φωνής. Πιασάρικες μελωδίες, επικoλυρική ατμόσφαιρα σε στιγμές, hard rock αμεσότητα σε άλλες. Αν έχετε ακούσει το προηγούμενο τους υλικό, να ξέρετε ότι έχουν βελτιωθεί σε όλους τους τομείς. Παίξιμο, φωνητικά, παραγαγωγή και πάνω από όλα οι ίδιες οι συνθέσεις...

Πόσο όμορφο ακούγεται το ‘’ Gorgons Eyes’’ που ανεβοκατεβάζει ταχύτητες έχοντας μαγευτικές μελωδίες και εθιστικό ρεφραίν. Το ‘’ Into the Light’’ αναπνέει doom metal, σέρνει τις αρμονίες του ρυθμικά και ακούγεται μοιραία αποφασιστικό. Και όταν λέμε doom metal, εννοούμε Candlemass και Solitude Aeternus, επικοψυχωμένο metal. Η φωνή έχει κάτι το δραματικό και το μεταφέρει αυτούσιο στον ακροατή. Ακόμα πιο βαριά και πένθιμα ξεκινά το ‘’ Initium et Finis’’ με το σκοτάδι να πλημμυρίζει την ενορχήστρωση. Εκπληκτικό το βασικό riff που ακολουθείται από αντίστοιχο φωνητικό κρεσέντο μέσα στη ρυθμική του έξαρση.  Εμπνευσμένο, τόσο που θα το ζήλευα αν είμουν μουσικός. Για τη συνέχεια έχουμε κάτι σε πιο hard ‘n’ heavy φάση, με εθιστικότατο refrain. Απλό σαν βάση, με ωραίο κιθαριστικό μέρος και ενδιαφέρον σόλο που ήδη από τη δεύτερη ακρόαση το αναζητούσα σαν άκουσμα. Γενικότερα, ακούω το δίσκο  δεύτερο μήνα τώρα, δεκάδες ακροάσεις χωρίς να βαρεθώ στιγμή, άσε που το επέλεγα σαν μουσική συνοδεία ξανά και ξανά ενώ είχα νεότερες κυκλοφορίες προς ακρόαση. Είτε σε πιο Hard Rock ϋφος (Test of Time), είτε πιο doomy (ομώνυμο), είτε σε πιο κλασσικές heavy metal φόρμες, το ‘’ Equilibrium’’ κλείνει την διάρκεια των 38 λεπτών γεμάτο αστείρευτης έμπνευσης και ιδεών.