Lucifer's Hammer - The Trip

Οι Χιλιανιοί Heavy Metallers με τα ελληνικά παρατσούκλια (οκ, ο νέος τους μπασίστας διάλεξε Σκανδιναυική μυθολογία, δεν θα μείνει για πολύ,χαχα) επέστρεψαν με τον τρύο τους δίσκο, τρία χρόνια μετά τον προηγούμενο. Τολμώ να γράψω οτι το νέο τους δημιούργημα, ‘’The Trip’’ είναι καλύτερο (τουλάχιστον) του προηγούμενου άλμπουμ τους χλαρη στις πιο μσεστές συνθέσεις και την καλύτερη παραγωγή. Η παρέα από το Santiago ίδρυσε τη μπάντα το 2012 και την ονόμασε Lucifer’s Hammer από την ομώνυμη νουβέλα (1977) των Larry Niven και Jerry Pournelle. Κάθε δίσκος τους και από διαφορετική εταιρία και μπασίστα. Έτσι έχουμε το ντεμπούτο ‘’ Beyond the Omens’’ του 2016 από την Shadow Kingdom Records, το ‘’ Time Is Death’’ του 2018 από την Stormspell Records (σε cd, από την High Roller Records σε βινύλιο) και το φετινό ‘’The Trip’’ από την High Roller Records σε όλα τα φορματς (cd με slipcase, βινύλιο  σε 150 x black, 150 x beer coloured + 200 x grimace purple vinyl, lyric sheet) για κάθε γουστο, διαθέσιμα εδώ και μια βδομάδα.

Καλωσορίζουμε το νέο μπασίστα Tyr,απολαμβάνουμε το δια χερός εξώφυλλο του Juan Pablo Villalobos, παραδεχόμαστε τη σημαντική βελτίωση στον ήχο χάρη σε τύπους σαν τον Sebastián Puente και Juan Pablo Herrera. Το πρώτο τραγούδι του δίσκου, ‘’ The Opression’’, εμπεριέχει ότι έχω αγαπήσει στο heavy metal όλη μου τη ζωή. Εντεταμένος ρυθμός, ηδονιστικές συγχορδίες, φωνητικές εξάψεις.  Το τραγούδι φλέγεται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Η παραγωγή θυμίζει παλιότερες εποχές, αγνότερες. Άρτιο μουσικά, δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα περισσότερο. Από τα καλύτερα τραγούδια των Lucifers Hammer αλλά και γενικότερα της φετινής παγκόσμιας σκηνής. Συνεχίζουν  γρήγορα και ορμητικά με το ‘’ The Forest Of Tar Tac’’ με το νέο μπασίστα να αποδεικνύει ότι έγινε σωστή κίνηση της πρόσληψης του στην μπάντα. Οι επιρροές έρχονται από τα 80ς αλλά τις έχουν φιλτράρει πολύ όμορφα. Υπάρχουν βέβαια περάσματα που σου φέρνουν άμεσα σε Iron Maiden . Σιδερένια γροθιά κάθε σόλο τους, φωτιά στον αέρα κάθε κραυγή τους, βομβαρδισμός πόλης κάθε ρυθμός. Πολύ πιο μελωδικό το ‘’ Land Of Fire’’ φέροντας τους παλιούς Enforcer στο μυαλό (δηλαδή ΟΛΟ το n.w.o.b.h.m.). Εκρηκτικά εθιστικές οι φωνητικές αρμονίες, πνευματικός οργασμός στην παρέλαση των riffs. Maidenικό ρυθμικό καβαλίκεμα στο ‘’ All Stories Come To An End’’ με αρκετά διακριτικά πλήκτρα.

Περιστρεφόμενες μελωδίες υψηλών ταχυτήτων (με άφθονες τσιρίδες να γουσταρουμε ακόμα παραπάνω) στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου (μόνο το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το ‘’I Believe In You ‘’ είναι σε μια πιο mid tempo διάθεση και σε ρυθμό αλλά και πιο μαλακή/ευαίσθητη φωνή) προκαλούν ενθουσιώδη κύματα μεταλλικής αποκόμισης. Κακώς πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν χρειάζεται το άγγιγμα του Μίδα για να γίνει κάτι χρυσό. Μικρές, δουλεμένες συνθέσεις βασισμένες στα βασικά όργανα της rock, πλούσιο σε οργανικό ήχο, γεμάτο αγνότητα και αγάπη για την μουσική που υποστηρίζουν. Λίγο να ξέρουν να χειρίζονται τα όργανα τους, βγαίνουν θαυματάκια. Και οι Lucifers Hammer μας χαρίζουν επτά τέτοια, συνολικής διάρκειας κάτι παραπάνω από μισή ώρα.