Sentenced - Amok

Οι Sentenced αν και έχουν τελειώσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια με εκείνο το ‘’The Funeral Album’’ του 2005 και το ‘’Buried Alive’’ cd/dvd που αποτύπωσε την επιθανάτια εμφάνιση τους στην χώρα τους, έχοντας δημιουργήσει σπουδαίους δίσκους, μπορούν και απασχολούν όμορφα τον χρόνο μας, ακούγοντας τους ή στην προκειμένη περίπτωση γράφοντας για αυτούς. Εδώ τώρα θα ασχοληθούμε με τον τρίτο τους δίσκο, ‘’Amok’’ που ήταν η προτελευταία τους κυκλοφορία της πρώτης τους εποχής. Μιας εποχής που το death δέσποζε ακόμα στον ήχο τους και ο Taneli Jarva κρατούσε το μικρόφωνο και το μπάσο της μπάντας. Το ‘’Amok’’ κυκλοφόρησε μέσω της Century Media Records στις 3 του Γενάρη του 1995 και το ακολούθησε το ‘’Love And Death’’ ep τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιά, που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα αυτής της σύνθεσης. Το τότε ακόμα κουαρτέτο συμπλήρωναν οι Miika Tenkula (R.I.P. 2009) και Sami Lopaka στις κιθάρες και ο Vesa Ranta στα τύμπανα. Και οι τρεις ως το τέλος ‘’καταδικασμένοι’’.

Το έντονο και παθιασμένο κόκκινο στο φόντο του εξωφύλλου, με το μάλλον ήσυχο λιοντάρι να το κοσμεί, μας βάζει κάπως στον κόσμο των Sentenced. Ο ήχος των Sentenced στο ‘’Amok’’ είχε ήδη αποκτήσει αυτή την μελαγχολική διάθεση, πάντα την είχαν, που μετά όμως θα κυριαρχούσε σαν μια μανιοκαταθλιπτική δημιουργία. Και εδώ υπάρχει έντονα αυτή και μπορεί να μην διακρίνεται εύκολα από την πολεμική – επική ατμόσφαιρα του ‘’The war ain't over!’’, αλλά όταν ακολουθούν τα ‘’Phenix’’, που παρά τον έντονο ρυθμό του και το πιο heavy ‘’New age Messiah’’ είναι εκεί που απαντάμε την μελαγχολία τους και όχι για πρώτη φορά. Εννοείται όχι και για τελευταία. Κάπως έτσι περνάμε στον πόνο του ‘’Forever Lost’’ ή στην απώλεια του ‘’Funeral Spring’’ που εκεί απαντάμε και τα πρώτα goth στοιχεία στον ήχο τους. Πάντα με τις στιβαρές κιθάρες που τους χαρακτήριζαν κυρίως στα πρώτα χρόνια τους από τους Miika και Sami, αλλά και με την εμφάνιση των πλήκτρων από τον πρώτο, που προσθέτουν μπόλικη σκοτεινιά, στον ήχο και στον χώρο. Έτσι προχωράει το ‘’Amok’’ σε ένα από τα μεγαλύτερα και σαφώς καλύτερα σημεία του, το αριστουργηματικό ‘’Nepenthe’’. Για λίγο στην αρχή, μια ακουστική κιθάρα, μετά μια ηλεκτρισμένη μελωδία, από κιθάρες που κεντούν και η φωνή πάνω σε αυτή, φτιάχνουν ένα όμορφο και σκοτεινό, ένα ονειρικό και μελαγχολικό τοπίο γύρω μου. Εύλογα μετά ‘’Dance on the Graves (Lil' Siztah')’’ με ένα ωραίο ρυθμό, πάλι από τις κιθάρες να το συνοδεύει και την φωνή να ξανά αγριεύει. Μετά με κάνουν να κοιτώ προς τα πάνω τον απέραντο ουρανό, ‘’Moon Magic’’, με το melodic death να δίνει ένα εμφατικό παρόν, αλλά και να με επαναφέρουν στην γη με την κιθαριστική, ορχηστρική μελωδία του ‘’The Golden Stream of Lapland’’. Ακόμα και στην γη, έτσι, μελωδικά, ταξιδεύεις μακρυά. Δίσκος, το ‘’Amok’’ που τους έδωσε μια σκοτεινή λάμψη. Παρόλο που τον θεωρό αδικημένο. Ακολούθησε το πολύ καλό ep ‘’Love And Death’’, με το ομώνυμο κομμάτι να είναι μια ακόμα υπέροχη στιγμή. Τους έδειξε ένα δρόμο, τον οποίο ακολούθησαν πιστά με τον νέο τους τραγουδιστή Ville Laihiala. Την 1η του Οκτώβρη του 2005 στο club Teatria, Oulu στην χώρα τους την Φιλανδία, έδωσαν το τελευταίο τους κονσέρτο, που ηχογραφήθηκε – κινηματογραφήθηκε για το ''Buried Alive'' cd και dvd. Εκεί στα μέσα του event εμφανίστηκε ο Taneli Jarva και είπε πέντε κομμάτια από την δική του εποχή.