Cloven Hoof - A Sultan's Ransom

Μια από τις πιο θεατρικές μπάντες του n.w.o.b.h.m. κινήματος ήταν οι Cloven Hoof.  Ονόματα-ψευδώνυμα τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και με μακιγιάζ α λα Kiss. Μιλάμε για τις  αρχές των 80ς όπου και δημιουργήθηκαν. Μετά την κυκλοφορία κάποιων demos αποφάσισαν να δώσουν στους οπαδούς του ένα 12’’ ep τεσσάρων συνθέσεων μέσω της δικής τους εταιρίας.Η Neat Records, η εταιρία που προώθησε όσο καμιά άλλη το Αγγλικό αυτό μουσικό κύμα, τους υπογράφει και το ομώνυμο άλμπουμ κυκλοφορεί καλοκαίρι του 1984, αρκετά αργοπορημένα αν σκεφτείτε ότι η μπάντα υπήρχε ήδη πέντε χρόνια. Ο τραγουδιστής της μπάντας, David Potter, γνωστός και ως ‘’Ύδωρ’’ αποχωρεί για να πάει στους Γάλλους H-Bomb που έψαχναν Αγγλόφωνο τραγουδιστή, πράγμα που μάλλο θα μετανιώσει αργότερα μιας και δεν έκατσε πάνω από ένα χρόνο με αυτούς.Αφού αντικαταστάθηκε για λίγο από τον τραγουδιστή των Trapeze και βγήκε και το live της εποχής ‘’Fighting Back’’ το οποίο περιείχε καινούρια τραγούδια, κάποια από τα οποία μπήκαν στο δεύτερο δίσκο τους, ‘’Dominator’’ του 1998. Όλη η μπάντα πλην του μπασίστα Lee Payne έχει αλλάξει πλέον. Με την ίδια ακριβώς σύνθεση, δεμένη σαν γροθιά και πλέον χωρίς άλλες καθυστερήσεις συνεχίζουν με το τρίτο δίσκο ‘’A Sultan’s Ransom’’. Οι καιροί έχουν αλλάξει, η μπάντα δεν συνεχίζει. Μια δεκαετία μετά το συγκρότημα ανασταίνεται  από τον Lee, είναι ενεργοί όσο ποτέ ενώ ο τελευταίος τους δίσκος  ‘’Age of Steel’’ του 2020 είναι χάρμα αυτιών.

Μια φωτογραγία της Emma (έτσι λέγεται το μοντέλο), τσιγάρα, χάπια, ναρκωτικα, χρήματα. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Άγνωστο.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι το περιεχόμενο του είναι συμπαγές Power Metal και μάλιστα Αμερικάνικης κοπής αν και Άγγλοι nwobhmers. Είμαστε στον τρίτο δίσκο τους, ένα χρόνο πριν κλείσει η δεκαετία και η μουσική έχει σκληρύνει κατά πολύ, το ίδιο και οι Cloven Hoof. Το ‘’Astral Rider’’ έχει όλα τα προσόντα για να σε αρπάξει από το λαιμό και να τραβήξει το ενδιαφέρον. Γρήγορο, επιβλητικό, δυναμικό. Εξαιρετικά φωνητικά, ακτινοβολούν με το μεγαλείο τους. Επιτακτικοί και δραστήριοι ρυθμοί, ρευστές έγχορδες μελωδίες. Χωρίς στιγμής στατικότητας, αρμονίες από όλες τις γωνιές ξεπροβάλλουν και εισβάλλουν στα αυτιά σου. HEAVY METAL χωρίς εκπτώσεις, χωρίς προσμίξεις, χωρίς πειραματισμούς. Το ‘’Forgotten Heroes’’  ακούγεται πιο επικό. Οι χορδές δουλεύουν σαν μέλισσες, όλες μαζί και με ένα μοναδικό σκοπό. Δύναμη. Όχι όμως με σαματά αλλά με μελωδίες/ Κάποια διακριτικά πλήκτρα από τον μηχανικό ήχου Paul Hodson ο οποίος μαζί με τον παραγωγό Mark Stuart και την ίδια τη μπάντα προσέφεραν ένα ζεστό και φιλικό ήχο στο δίσκο. Εδώ είναι πιο διακριτό το παρελθόν της μπάντας, δηλαδή ότι προέρχεται από το πρώιμο Βρετανικό metal κίνημα αλλά με επιπλέον τσιρίδες και με πιο έντονα ωστικά κύματα. Εξαιρετικό το σολάρισμα με backround πλήκτρα που μαγεύει από το πρώτο άκουσμα.

Το πιο άμεσο και σύντομο τραγούδι ονομάζεται ‘’D.V.R.’’ θυμίζοντας Jag Panzer  και Vicious Rumors. Κινητικότατοι ρυθμοί και κραυγές που ανεβοκατεβάζουν οκτάβες χωρίς δειλία. Η πρώτη μεριά του δίσκου θα συνεχίστεί να εκρίνει αδρεναλίνη άκοπα με δεσποτικό riffing. Οι απότομες αλλαγές του ‘’1001 Nights’’ θα σας ξενίσουν την πρώτη φορά αλλά θα μεταμορφωθούν σε κάτι μαγικό τις επόμενες φορές. Τρομερό drumming που διακατάχεται από έμπνευση και τεχνική με έναν κιθαρίστα που διαπρέπει με τις αρμονίες που σκαλίζει πάνω στο μεταλλικό σχήμα του ‘’A Sultan’s Ransom’’.

Δεύτερη μερια, χωρίς διαφοροποιήσεις. Το τρομερό λαρρύγι του Russ North διαφεντεύει το μυαλό σου, οι συγχορδίες του Andy Wood διοχετεύουν δύναμη, το μπάσο του Lee Payne ογκοποιεί τον ήχο. Καταρράκτης συναισθημάτων στο ‘’Notre Dame’’ ο οποίος ρέει και παρασέρνει. Έντονες Maidenικές επιρροές  επί της ευκαιρίας. Παραμένει καταπληκτικό σε κάθε σημείο του, όπως και να χει. Για την ακρίβεια είναι από τα αγαπημένα μου του δίσκου.  Τα επόμενα τραγούδια επιλέχτηκαν και για τα βίντεοκλιπς της εποχής. Το ‘’Mad, Mad World’’ είναι μια μουσική πηγή ενέργειας, ανόθευτης, όπως το κέφι που βγαίνει από τα μέλη της μπάντας στις σκηνές του βίντεο. Το επόμενο, ‘’Highlander’’, είναι πιο περίτεχνο και επικό. Με βομβαρδιστικούς ρυθμούς και φωνή από τα υψίπεδα της Σκωτίας, οι κιθάρες γράφουν ποίηση που δεν μπορεί να σβήσει ο χρόνος. Από τα καλύτερα τραγούδια των Cloven Hoof, ύμνος που μεταφέρεται από (μεταλλική) γενιά σε γενιά. Ο δίσκος κλείνει με το ‘’Mistress of the Forest’’ αρκετά περίεργα. Μια folkish εισαγωγή, ακουστικές κιθάρες και πλήκτρα με γαλήνια φωνητικά. Δεν θα αργήσει να διογκωθεί σαν σύνθεση με όλα τα όργανα να πάρουν το φυσιολογικό τους τόνο, να καταθέσουν τις ικανότητες τους και όλα μαζί να δημιουργήσουν έναν πριμοδοτούμενο ήχο γεμάτο βαθύπλουτες αρμονίες.  Play this album  ‘til your ears blast!!!