Bulldozer - The Day of Wrath

Οι Venom υπήρξαν προπάτορες και οδηγοί στα ακραία ήδη του metal που ακολούθησαν. Δοθάστηκαν και τιμήθηκαν όπως τους αξίζει και αντιγράφτηκαν από εκατοντάδες άλλες νεότερες μπάντες. Υπάρχει και μια μπάντα που θυμίζει έντονα τους Venom, είναι σχεδόν συνομίλικη της, δισκογραφικά καταπληκτική και όμως δεν είχαν την ίδια απήχηση. Ο λόγος για τους Ιταλούς Bulldozer που αν και οι ίδιοι ξεκίνησαν σαν power trio το 1980 δεν κατάφεραν να προχωρήσουν γρήγορα και άμεσα. Η αρχική σύνθεση συμπεριλάμβανε τους Carria (μπάσο), Galli (drums) και Panigada (κιθάρες) και μάλιστα έβγαλαν και ένα demo 2 τραγουδιών που όμως δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Μιλάμε για την ίδια περίοδο που οι Venom κυκλοφορούσαν και αυτοί τα πρώτα τους demo. Βέβαια μέχρι το 1981 αυτοί έβγαλαν το Welcome To Hell δίσκο και οι Bulldozer ήταν μεταξύ διάλυσης και απραξίας λόγω στρατιωτικής θητείας και εσωτερικών προβλημάτων. Το 1983 γίνεται νέα προσπάθεια από τη μπάντα ενώ ένα χρόνο αργότερα εισέρχεται στη μπάντα ο AC Wild για τη θέση του τραγουδιστή.Κυκλοφορεί και το μοναδικό τους demo σαν τετράδα πριν τα δυο ιδρυτικά μέλη αποχωρήσουν (Carria/Galli).O AC Wild αναλαμβάνει και το μπάσο αφού τελικά το νέο μέλος Andras πήρε τη θέση του drummer και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι γνωστοί Bulldozer οι οποίοι μάλιστα υπέγραψαν με την  Roadrunner Records. Το ντεμπούτο ''The Day of Wrath΄΄ κυκλοφόρησε το 1985, εποχές που οι Venom ήδη είχαν δημιουργήσει Ιστορία. Μέσα σε τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησαν ισάριθμους δίσκους, όλοι τους να τους πιεις στο ποτήρι (με ουίσκι κατά προτίμηση). Να σημειωθεί ότι ο Don Andras παίζει μόνο στους δυο πρώτους δίσκους μιας και το 1987 εκδιώχθηκε και την θέση του πήρε ο παλιός φίλος τους, Cabrini. Το 1990 κυκλοφορεί το live album ''Alive....in Poland'' και μετέπειτα η μπάντα διαλύεται (ο Cabrini φεύγει για Αμερική, Ο AC Wild και ο Panigada  δεν εμπνέονται από τη metal μουσική και ασχολούνται με τον ηλεκτρονικό ήχο, το συμβόλαιο με την Roadrunner είχε χαθεί από το 1987-88 κτλ). Το 2008 οι Bulldozer επανασυνδέονται από τους AC Wild/Panigada και ένα χρόνο αργότερα ακούμε το πολύ καλό ''Unexpected Fate '' με υλικό που χρονολογείται πίσω στο 1989-90. Μοναδικό νέο τραγούδι το Heretic!  του 2021 που με κάνει να θέλω να ακούσω νέο δίσκο τους οπωσδήποτε.

Όταν λέμε ότι θυμίζουν έντονα Venom δεν εννοούμε μόνο σε ένα τομέα. Εδώ έχουμε κοινά χαρακτηριστικά στη φωνή, στον ήχο, στη θεματολογία στην ακραιότητα, βρώμικη παραγωγή,με κοινές επιρροές από το παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι ο δίσκος ξεκινά με μια περιγραφική απαγγελία εξορκισμού από τον Adriano Bosone στα  λατινικά, έτσι για να μπεις κατευθείαν στη σωστή ατμόσφαιρα. Το ''Cut-Throat '' βρωμάει Venom και Motohead και πως να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν παραγωγό του δίσκου έχεις τον Algy Ward των Tank, μεγάλο λάτρη των δυο προαναφερθέντων συγκροτημάτων ο οποίος και από τη μεριά του ανάδευσε τον συγκεριμένο ήχο και  στην δική του μπάντα.Φορτσάτο metal, γκρουβάτο, με απλοικό αλλά μοχθηρό ήχο από τους τρεις τυπάδες. Σκοτεινή στιχουργία και σαδιστικές μελωδίες εν έτει 1985 που ακόμα ο μουσικός οπαδός μπορούσε να σοκαριστεί και σίγουρα κάτι τέτοιο θα μπορούσαν να το καταφέρουν οι Bulldozer. Κραυγές πόνου και αγωνίας, αμαρτωλά σολαρίσματα, κακιασμένοι ρυθμοί και σατανικοί στίχοι. Τα πάντα ρολάρουν γρήγορα και άμεσα αφήνοντας τη σφραγίδα τους πάνω στον ακροατή. Κάθε σύνθεση λειτουργεί σαν μια εκρηκτική κεφαλή που σκάει μέσα σε λίγα λεπτά ακριβώς δίπλα σου και σε παραλύει ολοκληρωτικά.

Το ''Fallen Angel'' είναι από τα πιο παλιά τραγούδια τους, σάπια Motorheadίλα με το μπάσο να είναι παιγμένο από τα χέρια του τραμπούκου Carria. Αιρετικά riffs ξεπετάγονται και μαυρίζουν το αγνό rock 'n' roll τους με πισσαλέο σκοτάδι. Εδώ να σημειώσω ότι όσο και να λατρεύω την αμεσότητα τραγουδιών σαν το ''The Great Deceiver'' όπως και τα περισσότερα του δίσκου, προτιμώ μεταγενέστερους δίσκους τους που μου ακούγονται σημαντικότατα βελτιωμένοι σαν μουσικοί αλλά και σαν συνθέτες. Απλά εδώ (στο ντεμπούτο) η μούχλα βαράει...πράσινο. Και εσωτερική οργή που εξωτερικεύεται μέσω ήχων. Και τι ήχων....Ακατέργαστο, ανήλιαγο, βασανιστικό metal που σε αναζωογονεί. Ακόμα και όταν παραμένει ορχηστρικό και επιτηδευμένα κατακλύζεται από εκτελεστική αψεγαδασιά και τεχνική, με όγκο αντίστοιχου του ονόματος της. Υλικό που θα ανταμείψει όσους λάτρεψαν τους αρχαίους Venom και αρέσκονται στην ηχητική αμεσότητα των Motorhead. Δηλαδή πάρα πολύ κόσμος που για κάποιο λόγο αγνοεί την ύπαρξη των Ιταλών.