Satyricon - Nemesis Divina

Πόσοι και πόσοι μεταλλάδες ή και μη, ασπάστηκαν το black metal χάρη στο Nemesis Divina’’ των Satyricon; Σίγουρα χιλιάδς. Πέρασαν γενεές και γενεές τα τελευταία 20 χρόνια, δηλαδή από το 1996 που πρωτοκυκλοφόρησε ο δίσκος. Ο δίσκος υπήρξε το μεγάλο breakthrough τους που τους έκανε γνωστούς στο ευρύ κοινό, ξεκίνησαν να δίνουν τις πρώτες τους συναυλίες τότε, γενικότερα οφείλουν τα πάντα σε αυτόν τον δίσκο. Ακόμα και τώρα, παίζουν αρκετά τραγούδια από αυτό τον δίσκο,μόνο από αυτόν από τα παλιά τους, Και πήραν την απόφαση να γιορτάσουν αυτά τα 20 χρόνια, επανακυκλοφορώντας το πριν λίγες μέρες από την Napalm Records και κάνοντας κάποιες λιγοστές συγκεκριμένες συναυλίες παίζοντας ολοκληρωτικά τον δίσκο. Στην επανακυκλοφορία έχει γίνει ρεμάστερ από τον ίδιο τον Satyr καθώς επίσης και το πακέτο του cd ;h βινυλίου είναι πιο αναβαθμισμένο. Πάντως επιπλέον μουσικό υλικό δεν υπάρχει. Οι εκδόσεις έρχονται να μαγέψουν, είτε σε mediabook, σε βινύλια διαφόρων χρωμάτων και σε ένα box set που περιέχει και το cd και το βινύλιο και σλιπματ, και αφίσα, και..και… αλλά μόνο με Mailorder.

This is Armageddon…. Και η κόλαση γίνεται επίγεια. Τι να προσθέσω ο καημένος γι αυτό το μαυρομεταλλικό θαύμα που δεν έχει ήδη ειπωθεί, γραφτεί, λατρευτεί. Τα riffs κόβουν σαν πολύ ψιλές λεπίδες παντού και το τσούξιμο το καταλαβαίνεις αργότερα. Σεβούμενο το δεύτερο κύμα του Black metal, αλλά προσθέτοντας ύπουλες μελωδίες που σε καθιστούν ανίκανο να αντισταθείς. Οι ρυθμοί ανεβοκατεβαίνουν σαν το αίμα που βράζει και χύνεται, τα riffs είναι απίστευτα διεισδυτικά, η φωνή ξερνάει χολή. Και το ξαναγράφω, με μελωδίες να το πλαισιώνουν σε κάθε στιγμή. Αυτή η ισορροπία είναι που το ανέβασε στους Ουρανούς (και μετά στην Άβυσσο). Από τα 6 τραγούδια με στίχους, μόνο τα μισά είναι τραγουδισμένα στα Αγγλικά, τα υπόλοιπα στην μητρική τους γλώσσα, τα Νορβηγικά. Για την ακρίβεια το πάει εναλλάξ.

Εκεί που ακούς την όξινη ατμόσφαιρα του ‘’Forhekset’’, σου πετάει και ένα folk πέρασμα. Τι να πείς για το ‘’Immortality Passion’’  με την επίδραση που έχουν τα τύμπανα πάνω σου, με την παγωμένη ανάσα να σου κρυώνει το πρόσωπο χειμώνα-καλοκαιρι. Έχεις τον ύμνο “’Mother North’’ με την επική ατμόσφαιρα, ικανή να σου προκαλέσει ντελίριο.Το ομώνυμο που λειτουργεί σαν το απαρέμφατο του δίσκου, αρκετά γυμνό με μοναδική του δύναμη τις συνθετικές τους ιδέες. Τα ‘’The Dawn Of The New Age’’ και ‘’Du Som Hater Gud’’  με την μαυρομεταλλική καταιγίδα που τα διακρίνει και δεν αφήνει τίποτα στο πέρασμα της. Με την χλωμάδα του παγωμένου συναισθήματος και τις ταχύτητες του ανέμου. Το αβυσσαλέο ολοκαύτωμα με τις δαιμονικές ιστορίες  και τον ίδιο τον Διάβολο να μιλά με την Γλώσσα του grand piano και να κερδίζει την ψυχή σου. Και στο τέλος ένα ορχηστρικό που δίνει μια νύξη για το μέλλον τους, έναν υπαινιγμό ότι δεν είναι η μέση black metal μπάντα και ούτε έχει σκοπό να μείνει έτσι. Το Σκοτάδι όμως θα  ρέει πάντοτε στις φλέβες τους με όποια μορφή και να είναι.