Mania - Changing Times

Η Γερμανική Noise Records έχει αφήσει ιστορία στους μεταλλικούς κύκλους με τις κυκλοφορίες της. Πολλές από τις μπάντες που είχε στο ρόστερ της διαμαρτυρήθηκαν για πολλά σε σχέση με την εταιρία, ιδιαίτερα για τα οικονομικά θέματα αλλά αυτό δεν παύει να θεωρούμε  σφραγίδα ποιότητας π το λογότυπο της πάνω σε βινύλια,cds και κασέτες τις δεκαετίες του 80 και 90. Όπως με όλες τις εταιρίες, κάποιες τις είχε εμπροσθοφυλακή με καλύτερη διαχείριση και προώθηση (Helloween, Running Wild,Skyclad,Voivod και δεκάδες άλλες) και κάποιες δεν πήραν το απαιτούμενο ενδιαφερον που χρειάζονταν. Μια τέτοια μπάντα ήταν οι Mania. Από τις παλιότερες metal μπάντες του Αμβούργου, με το πρώτο demo να χρονολογείται πίσω στο 1983, πριν ακόμα και από τους Helloween δηλαδή. Το κουιντέτο  σάρωνε σε όποια πόλη έδινε συναυλίες ενώ τα demos ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο κάνοντας το όνομα τους να ακούγεται εντονότερα. Κάποια στιγμή, κάπου κοντά στο 1985 άλλαξαν τραγουδιστή και drummer συνεχίζοντας απτόητοι. Έπρεπε να φτάσουμε κοντά στο 1988 για να παραλάβει το μικρόφωνο το εκπληκτικό λαρύγγι του Chris Klauke. Σύντομα κατάφεραν να απόσπάσουν συμβόλαιο με την προαναφερόμενη εταιρία και να κυκλοφορήσουν το 12'' ''Wizard of the Lost Kingdom''. Το τραγούδι ''Break Out'' θα συμπεριληφθεί στη συλλογή της Noise,Doomsday News 2, και μάλλον απέσπασε καλές κριτικές από τους οπαδούς. Σύντομα οι Mania κλείνονται στο στούντιο (με τον ίδιο παραγωγό) και ηχογραφούν νέα τραγούδια που θα αποτελέσουν το ντεμπούτο τους ''Changing Times'' με εξώφυλλο του Andreas Marschall. Δυστυχώς μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου, τρία μέλη (Chris Klauke/φωνή, Frank Nottelmann/κιθάρες και Didy Mackel/μπάσο)  αποχωρούν από τη μπάντα και οι εναπομείναντες προσπαθούν με άλλα μέλη για λίγο ακόμα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Chris Klauke πήγε στους Abraxas ενώ το μπάσο του Didy Mackel  το ξανακούσαμε στους Non Fragile και τους Iron Angel.

To ''Changing Times'' διαρκεί μόνο μισή ώρα. Αυτό σημαίνει ότι με το που τελειώσει το πρελούδιο, τα πάντα παίρνουν φωτιά. Οι κοινές συνιστώσες με τους Scanner των πρώτων δυο δίσκων, των Angel Dust των δυο πρώτων δίσκων και του ντεμπούτου των Helloween είναι εμφανέστατες όσο και η χώρα καταγωγής. Από το παίξιμο, από την τραχύτητα του ήχου, από την βαριά προφορά... Δύναμη που συγκλονίζει, καυστικά φωνητικά, μανιώδη ρυθμοί, θεριεύουσες κιθαριστικές μελωδίες. Δεν μιλάμε για ακατάπαυστο speed metal εδώ. Πολλά ακουστικά περάσματα, κλασσικές ενορχηστρώσεις, αδρές αρμονίες. Μπορεί στο μεγαλύτερο  μέρος οι ρυθμοί να είναι αχαλίνωτοι αλλά αιφνίδιες αλλαγές και περάσματα κάνουν τη διαφορά. Το ''The Expulsion'' είναι μια σύνθεση των Nottelmann/Klauke και φαίνεται η συνεργασία αυτών των δυο να δημιουργεί αυτή την αντίθεση που χρειάζεται το τραγούδι. Οι συνθέσεις του Nottelmann (Turn Towards the Light/Be Strong) είναι πιο άγριες και τραχιές, θεριεύουν πιο γρήγορα αισθητικά, σε ταίζουν περισσότερο riffing και εμπεριέχουν θραυστικούς ρυθμούς. Σθενηρά τσιριχτά, εμφυτευμένη πόρωση στις τυμπανικρουσίες και όλα όσα ακούγονται είναι μάχιμα όσο δεν πάει.  Από την άλλη, οταν ο τραγουδιστής δίνει τη σύνθεση ολοκληρωμένη ατομικά, τα πράγματα είναι πιο μελωδικά και ήρεμα (No Way Back). Power ballad, αργόσυρτη, συναισθηματική, ισοταχής με τις φωνητικές μελωδίες. Λυσίπονες κιθαριστικές συγχορδίες προσφέρονται απλόχερα σε κάθε χωρισμένο αλλά ακόμα ερωτευμένο εκεί έξω. Οδυρώμενες, γήινες κραυγές που δεν φέρνουν τον λυτρωμό αλλά την μερική επούλωση.
 
Συνέχεια με το ''To the End of the World '', μια σύνθεση αλλά και στίχους του έτερου κιθαρίστα  Thies Bendixen. Ισορροπημένο, melodic power metal. Γαμψό παίξιμο που σε πληγώνει ελαφρά αλλά πολλαπλά. Σκιρτήματα στη φωνή, καλοδεχούμενα πολλαπλές ιαχές στο ρεφραιν, καρποφόρες συγχορδίες, συλλογική ηχητική κρούση (ακόμα και το υποβαθμισμένο μπάσο οργώνει). Από τα πιο πιασάρικα και καλύτερα τραγούδια του δίσκου για μένα. Εκρηκτικός ρυθμός στο ''The Vision'' με τσιρίδες ενός νεαρού Kai Hansen και ολισθιτική ηχητική συνέχεια πριν φτάσουμε στο ''Gambler'', μια ομαδική σύνθεση που δίνεται πίστωση και στα πέντε μέλη της μπάντας μα δυστυχώς είναι από τις πιο αδύναμες στιγμές του δίσκου. Άλλες δυο συνθέσεις θα κλείσουν το ''Changing Times'' θυμίζοντας μας γιατί αγαπήσαμε τόσο πολύ το Τευτονικό power/speed metal. Παντρεύει δύναμη και ταχύτητα, φορτώνει οργανικό ήχο που συμπεριφέρεται φιλικά και συντροφικά στη μελωδία, παίρνουμε και τη δόση μας με υψίφωνες κραυγές θυμίζοντας Αμερική. Χωρίς παικτικούς κομπασμούς, παραλαμβάνουμε χειρότεκτο, πολυδαίδαλο κράμα και δοκιμάζουμε τον μαγνήτη της καρδιάς μας πάνω του. Ο δικός μου κολλάει πολύ, ο δικός σας;