Between The Buried and Me - Come Ecliptic

\r\n\r\n

Το Coma Ecliptic, το έβδομο στούντιο άλμπουμ των Αμερικανών Between The Buried And Me και δεύτερο υπό τη στέγη της Metal Blade, που κυκλοφόρησε στις 10/7/2015, σε κάποια site έχει χαρακτηριστεί ως rock opera ενώ το άλμπουμ είναι concept και παρουσιάζει έναν ασθενή που έχει πέσει σε κώμα και, κατά τη διάρκειά του, ξαναζεί τις προηγούμενες ζωές του.

\r\n\r\n

Στο ξεκίνημά του ακούμε το Node, ένα πολύ μελωδικό αλλά και κάπως μελαγχολικό τραγούδι. Συνεχίζουμε κάπως πιο δυνατά με το The Coma Machine καθώς το τραγούδι ξεκινάει με τον ίδιο μελωδικό τρόπο αλλά η συνέχειά του έχει πιο σκληρές κιθάρες και harsh φωνητικά ενώ το τραγούδι είναι σχεδόν 8 λεπτά! Το τρίτο τραγούδι του άλμπουμ με τίτλο Dim Ignition είναι ένα μικρό τραγούδι και χωρίς κάτι ιδιαίτερο να έχει να πει αλλά μας περνάει στο Famine Wolf το οποίο ξεκινάει με κιθάρες, κάπου μετά τη μέση αλλάζει ύφος και ολοκληρώνει με progressive κιθάρες. 

\r\n\r\n

Γενικά όλο το άλμπουμ έχει πάρα πολλές ηχητικές εναλλαγές, πολλές ιδέες εκτελεσμένες ομοιόμορφα και βαλμένες σε σειρά, ο ήχος σε κάνει να κοιτάς κάθε τόσο το player σου για να δεις αν άλλαξε το track ή αν απλά το ίδιο κομμάτι που ακούς έχει τόσο μεγάλες διαφοροποιήσεις. Το επόμενο τραγούδι, το King Redeem - Queen Serene εκφράζει μια απόγνωση, τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά ενώ έχει κάποια στοιχεία λίγο πιο alternative. Το Turn on the Darkness είναι, ίσως, το αποκορύφωμα του δίσκου, εκτελεσμένο με επαγγελματισμό που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτερες μπάντες, εκπληκτικές κιθαριστικές συνθέσεις και λίγα θεατρικά στοιχεία.

\r\n\r\n

Κάποια από τα τραγούδια θα μπορούσαν να είναι ίσως και λίγο πιο μικρά, και αυτό το διαπιστώνει κανείς έυκολα αν λάβει υπόψη ότι η συνολική διάρκεια των 11 κομματιών που περιλαμβάνονται στην κυκλοφορία αγγίζουν τα 70 λεπτά! Το The Ectopic Stroll είναι ένα παράδειγμα, καθώς θεωρώ ότι είναι αδικαιολόγητα μεγάλο, τραβηγμένο επίτηδες για να ξεπεράσει με το ζόρι τα 7 λεπτά. Χορωδιακό ξεκίνημα ακούμε στο Rapid Calm για να πάρει σκυτάλη ο τραγουδιστής της μπάντας Tommy Giles Rogers με τη χαρακτηριστική του φωνή και να το γυρίσει σε harsh vocalsστη συνέχεια. Αν και σε κάποια τραγούδια μπορείς να είπες ότι αυτή η μέθοδος επιβάλλεται, υπάρχουν και κάποια σημεία που λες ότι θα μπορούσε ίσως να έχει αποφευχθεί ως μη απαραίτητη και αυτό μπορείς να το πεις ειδικά στο The Memory Palace το οποίο είναι και τεράστιο αγγίζοντας τα 10 λεπτά, πράγμα επίσης που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Τα Option Oblivion και Life in Velvet ολοκληρώνουν το άλμπουμ με το πρώτο να είναι πολύ δυνατό και το τελευταίο τραγούδι να κατεβάζει τους τόνους για κλείσιμο.

\r\n\r\n

Συνολικά το άλμπουμ λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές και όχι άδικα. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη και μεστή ίσως δουλειά του συγκροτήματος ενώ η μπάντα εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και βγαίνει σε ολοκληρωμένες περιοδείες οι οποίες της προσφέρουν την εμπειρία που απαιτείται για να καταφέρουν εξέλιξη τέτοιου  βαθμού.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Αναστασία Magica Κίτσιου

\r\n