- Home
- Nightwish - Endless Forms Most Beautiful
Nightwish - Endless Forms Most Beautiful
Nightwish - Endless Forms Most Beautiful
Νέο άλμπουμ με νέα τραγουδίστρια... Πάλι! Θα μας γίνει συνήθεια στο τέλος και θα παραξενευτουμε αν βγει δεύτερο άλμπουμ με την ίδια τραγουδίστρια από τους Nightwish. Αν και, για να μην είμαι άδικη, αυτή η τραγουδίστρια ελπίζω να μείνει γιατί μου αρέσει και από τις προηγούμενες δουλειές της. Πρόκειται για την Floor Jansen, πρώην τραγουδίστρια των After Forever, των Re-Vamp κ.α. Και ενώ μιλάμε για μια πολύ καλή τραγουδίστρια, στο καινούριο άλμπουμ των Nightwish είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν έχει δώσει το 100% των δυνατοτήτων της.
\r\n\r\n
Συνολικά το δισκάκι δεν είναι κακό χωρίς όμως να δίνει το κάτι παραπάνω ή διαφορετικό που θα περιμέναμε ίσως από τη μπάντα. Το "élan" βέβαια, το ep που είχε κυκλοφορήσει πριν ενάμιση μήνα περίπου, ακουγόταν πολλά υποσχόμενο αλλά, απ’ό,τι φάνηκε, ήταν ίσως η πιο δυνατή στιγμή στο άλμπουμ μαζί με το "Υours Ιn Αn Εmpty Ηope".
\r\n\r\n
\r\n\r\n
Δεν μπορεί να μη σου τραβήξει την προσοχή βέβαια το "The Eyes Of Sharbat Gula", ένα εξ’ολοκλήρου instrumental κομμάτι. Και, για όσους δεν το γνωρίζουν, η Sharbat Gula είναι εκείνη η 12χρονη (το 1985) Αφγανή πρόσφυγας, το πρόσωπο της οποίας έκανε το γύρο του κόσμου μέσω του εξωφύλλου του περιοδικού National Geographic. Εξ’ολοκλήρου instrumental κομμάτι ντυμένο με ατμοσφαιρικά φωνητικά το οποίο ακολουθείται από το The Greatest Show On Earth, ένα ακόμα κομμάτι που κινείται η εισαγωγή του σε παρόμοιους ρυθμούς με το προηγούμενο, με κάποια ίσως λίγο πιο "native america" στοιχεία στην αρχή του. Το τελευταίο αυτό κομμάτι του δίσκου διαρκεί 24 -παρακαλώ- λεπτά, στα πρώτα 3,5 λεπτά του είναι ορχηστρικό, κατά βάση, με ελάχιστους στίχους ενώ η ένταση ξεκινάει περίπου στο έκτο λεπτό. Από εκεί και μετά φαίνεται να ασχολείται με το ότι ερχόμαστε στη γη για λίγα χρόνια και οφείλουμε να την απολαύσουμε -προφανώς αντί να την καταστρέφουμε. Κι εκεί γύρω στο 11 ξεκινάει το τρίτο μέρος του κομματιού στο οποίο αποτυπώνεται όλη η ανθρώπινη ματαιοδοξία και αυτοκαταστροφή. Το τραγούδι έχει αλλά δυο μέρη , σαν επιλόγους της προηγούμενης αφήγησης, ολοκληρώνοντας έτσι την ιστορία. Προσωπικά θεωρώ οτι θα μπορούσε να σταθεί ολομόναχο επάξια σε ένα όμορφο "7ιντσο" αντι να συμπληρώνει ένα καλό αλλά μάλλον ελαφρώς αδιάφορο δισκάκι. Τελικά, πιστεύω οτι από όλο το εγχείρημα λείπει το ξέσπασμα, ένα κομμάτι που θα ήταν το αποκορύφωμα του δίσκου και θα του έδινε την ώθηση που του λείπει.
\r\n\r\n
\r\n