Blind Guardian - Beyond The Red Mirror

Πέντε χρόνια αναμονής ήταν υπέρ αρκετά για τους οπαδούς τους και με τον ερχομό του 2015 οι Blind Guardian κυκλοφορούν το 10ο studio album τους και διάδοχο του αρκούντως επιτυχημένου At The Edge Of Time. Πολλά ακούστηκαν για το Beyond The Red Mirror. Μέχρι και ότι θα είναι sequel του λατρεμένου Imaginations From The Other Side. Δυστυχώς για μένα, ευτυχώ (ίσως) για τους νεότερους οπαδούς τους, δεν είναι. Σε καμία των περιπτώσεων. Να δούμε όμως αν άξιζε αυτή η αναμονή?

\r\n\r\n

Οι Guardian είναι δεδομένο ότι αν δεν είχαν κάτι να πουν δε θα το έλεγαν. Και όσο και αν οι συγκρίσεις με το ένδοξο παρελθόν είναι τελείως ατυχείς, αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο στο να κυκλοφορεί το συγκρότημα ποιοτικότατες και πολύ προσεγμένες δουλειές. Δε χρειάζονται παραπάνω από δύο προσεκτικές ακροάσεις για να καταλάβει κανείς πόση δουλειά έχει πέσει σε αυτό το album. Είναι δεδομένο ότι και η παραμικρή λεπτομέρεια έχει προσεχθεί. Αρκεί όμως αυτό? Για μένα όχι. Μεγάλο μειονέκτημα νούμερο 1? Οι Blind Guardian έχουν ξεχάσει να γράφουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ρεφρέν. Από αυτά που σου κολλάνε σα βδέλλες στο μυαλό. Που τα ακούς μία φορά και τα σιγοτραγουδάς μία ζωή. Μεγάλο μειονέκτημα νούμερο 2? Η προσπάθεια του group να μπουκώνει πολύ τα τραγούδια. Αλλαγές επί αλλαγών, συνεχόμενα ορχηστρικά  σημεία, απλότητα μηδέν. Μπουκωμένος και ο ήχος. Τόσα πράγματα μαζί που δε ξέρεις που να σταθείς και τι να προσέξεις. Δύσκολο άκουσμα. Ξετυλίγεται όμορφα στις πολλές ακροάσεις αλλά θέλουμε αυτό από τους Blind Guardian? Δε μας λείπει η αμεσότητα, όχι του Battalions, αλλά του Somewhere Far Beyond και του Imaginations? Δε ξέρω για σας… Εμένα πολύ.  Έχει καλά κομμάτια ο δίσκος. Έχει το Prophecies, έχει το αριστουργηματικό The Throne, έχει το υπέροχο λυρικότατο Miracle Machine (μια μπαλάντα διαφορετική απ’ ότι μας έχουν συνηθίσει). Έχει και άλλα που καταστρέφονται από τα σχεδόν χαζοχαρούμενα (χοντρή έκφραση αλλά έτσι τα νιώθω) ρεφρέν τους όπως το εναρκτήριο The Ninth Wave με την επική εισαγωγή και τη δυνατή εκκίνηση που μένει μισή ή το ήδη γνωστό σε όλους Twilight Of The Gods. Έχει και πιο μέτρια κομμάτια όπως το Ashes Of Eternity.

\r\n\r\n

Όχι, δεν είναι κακό το Beyond The Red Mirror. Είναι από τα albums που τιμούν τους δημιουργούς τους. Από τα albums που λίγα groups μπορούν να δημιουργήσουν. Αλλά από την άλλη, όταν αυτά τα groups έχουν το παρελθόν που έχουν, πάντα ελπίζεις να καταφέρουν ξανά να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Όπως το έκαναν μία και δύο και τρεις φορές. Δυστυχώς έχουν χρόνια να το κάνουν. Εγώ θα ευχαριστηθώ το νέο τους album αλλά θα συνεχίσω να ελπίζω για την υπέρβαση. Όποτε αν έρθει και εαν έρθει. Κυκλοφορεί στις 30/1 από τη Nuclear Blast σε CD και LP διαφόρων μορφών και εκδόσεων.

\r\n\r\n

Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος

\r\n