Ακολουθούν τσιτάτες φιλοσοφίες. Η μουσική είναι για διασκέδαση Το metal είναι χαβαλές και διασκέδαση Όχι το metal είναι προβληματισμός και επανάσταση. Στα 80ς βγήκε πραγματικό true metal. Μάλλον στους Battle Beast, δεν μοιάζουν να πολύσκοτίζονται με τέτοια. Και πολύ καλά κάνουν. Από το 2005 στην σκηνή του heavy metal από την Φιλανδία προερχόμενοι, αυτές τις μέρες κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο Unholy Savior. Από τον τίτλο και το εξώφυλλο, σου μεταδίδουν αρκετά εύκολα την αγάπη τους για το heavy metal, και όπως αυτό άνθισε στην δεκαετία του 80. Καλοπαιγμένα riffs κουμπλέ – ρεφρέν που τα θυμάσαι εύκολα, και τα τραγουδάς ασυναίσθητα. Φωνητικά από μια κυρία που νιώθει, Noora Louhimo, ακατάπαυστο ντράμινγκ, γρήγοροι ρυθμοί και μελωδίες που σε σημεία πλησιάζουν αρκετά την pop, αλλά και αγαπησιάρικες μπαλάντες, συνθέτουν ένα σκηνικό τιμής στην αγαπημένη τους δεκαετία. Αν αυτός ο δίσκος παίξει ολόκληρος σε ένα κλαμπ, όλοι θα λένε ότι αυτό το τραγούδι ανήκει σε αυτούς, το άλλο στους άλλους, και γενικά όλο και κάτι θα θυμίζουν σχεδόν όλα τα τραγούδια. Και αυτήν την στιγμή που ακούω τον δίσκο, δεν μου φαίνεται καθόλου κακό. Τραγούδια όπως το Lionheart, Madness, Spead And Danger, Touch In The Night, Sea Of Dreams, Angel Cry, οι δύο μπαλάντες του δίσκου, δίνουν άφθονη ικανοποίηση στον οπαδό του απλού αγνού ήχου. Δίσκος που θα ξανακούσω, και νομίζω ότι όποιος ακούσει αυτόν τον δίσκο, θα τον ανασύρει κάθε φορά που θα θέλει να ακούσει κάτι απλό τίμιο διακεδαστικό.
\r\n\r\n
\r\n
