Neoplasmah - Auguring the Dusk of a New Era

                Η Πορτογαλλία δεν έχει μεγάλη παράδοση ούτε δυνατή σκηνή στον μεταλλικό κόσμο. Λιγοστές μπάντες από τις οποίες ακομα λιγότερες αξίζουν. Ξεκίνησαν ως Systematic Collision (πιτσιρικάδες ακόμα) και γρήγορα μετονομάστηκαν σε Neoplasmah. Στο ντεμπούτο ’’Sidereal Passage’’ του 2004 έδωσαν τα πρώτα καλά δείγματα τεχνικού μαυροφορεμένου death metal.H διαφορά ήταν ότι στο μικρόφωνο ούρλιαζε μια μελαχρινή Μεσόγεια κοπέλα που καθιστούσε τους Neoplasmah την πρώτη female-fronted death metal μπάντας της Πρτογαλίας και από τις πρώτες παγκοσμίως. Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια μέχρει πρότινως (2012) και φτάνουμε φέτος με τον επακόλουθο δεύτερο τους δίσκο ’’Auguring the Dusk of a New Era’’. Κυκλοφορεί μέσω της Hellprod Records σε digipak cds (500 τεμάχια).
\r\n                  Παίζουν γρήγορα, τεχνικά και με μέτρο (εννοώ δεν το ξεφτιλίζουν στην επίδειξη). Τα φωνητικά της Σοφία δεν ξεχωρίζουν καλά καλά ότι ανήκουν σε θηλυκό. Διπλές κιθάρες εμπλουτίζουν τον ήχο τους με αντιπαράθεση μελωδίας και βαναυσότητας ενώ το μπάσο βάζει και αυτό ένα χερα...ίκακο τόνο ώστε να ανθίσουν καλύτερα οι συνθέσεις. Λατρεύω να οκούω ορμητικές καταιγίδες σαν το ’’Ravishing Theatre of Chaos’’ που ρημάζουν τα πάντα στο διάβα τους. Τα 8 τραγούδια διάρκειας 35 λεπτών θα ικανοποιήσουν τους λάτρεις του σύγχρονου death metal αλλά και αυτούς που θα θέλαν μια πιο σκληρή εκδοση των Arch Enemy. Παρόλη την ενεργητικότητα και το ακατάπαυστο blastbeating (που προσωπικά με κουράζει), έχουν αφήσει χώρο για μελωδίες μέσω της ρυθμικής κιθάρας που αλωνίζει στα χωράφια του έτερου κιθαρίστα. Ειδικά πολλά σόλος ειναι δικά του και αφομοιώνονται με μεγάλη ευχαρίστηση. Δυστυχώς το μπουρίνι τους διαρκεί στιγμές παραπάνω από όσο πρέπει και εξουθενώνει τον ακροατή. Κάπου στην μέση του δίσκου αρχίζει και κατηφορίζει συνθετικά ενώ μοιάζει και ηχητικά. Κακομεταχειρίζονται τις τεχνικές τους δεξιότητες εις βάρος πιο ισορρπημένων συνθέσεων. Ευτυχώς επανορθώνουν ΄καπως στο τελεταίο κομμάτι του δίσκου ’’Absorbed in Perpetual Torture’’ αλλά είναι πλέον αργά για να (με) κερδίσουν. Τόσες μπαντάρες υπάρχουν εκεί έξω, δεν τους βλέπω να επιβιώνουν αυτές τις ανταγωνιστικές εποχές που ζούμε.
\r\n                 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n