MACHINE HEAD - Bloodstone And Diamonds

\r\nΉταν το 2007 όταν σε μια Σαββατιάτική βόλτα στο Rock City βρίσκω μεταχειρησμένο το The Blackening των Machine Head. Μια μπάντα που δεν είχα ασχοληθεί τόσο πέρα απ’το ντεπούτο τους το 1994 Burn My Eyes και το Through the Ashes of Empires που ήταν το προηγούμενο τους το 2003, χωρίς να με έχουν ενθουσιάσει και πάρα πολύ. Το The Blackening το πήρα το άκουσα σπίτι και έπαθα την πλάκα μου, με αυτή την δισκάρα. Πραγματικός όλεθρος από riifs solos, οργισμένα στο έπακρο φωνητικά, και στίχους που μπορούσαν από μόνοι τους να ξεκινήσουν πόλεμο ή επανάσταση. Το 2011 κυκλοφόρησαν το συμπαθητικό Unto The Locust και τώρα το 2014 τον όγδοο δίσκο τους με τίτλο Bloodstone And Diamonds \r\nΑπ’τις πρώτες ακροάσεις του Bloodstone And Diamonds δεν αντιλήφθηκα αυτήν την πολεμική ατμόσφαιρα του, αυτό το πάθος, αυτήν την αντισυμβατική ματιά, που υπήρχε στο The Blackening. Αλλά ούτε και αυτές τις συνθέσεις και την εμπρηστική απόδοση της μπάντας. Αν και από ότι λέει η μπάντα, και κυρίως ο αρχηγός Robb Flynn , θά’θελαν να κάνουν ένα δίσκο με δυνατά κομμάτια που να αγαπηθούν και να τραγουδιώνται. Εν μέρη το κατάφεραν, μόνο όμως για τους die - hard fans. \r\n Υπάρχουν κάποια τραγούδια που ξεχώρισα όπως το εναρκτήριο Now We Die με την όμορφη εισαγωγή και το δυνατό ξέσπασμα, και το Beneath The Silt με την βαλτώδη ατμόσφαιρα, κάτι που θυμίζει Down,κάτι που είναι μια έκπληξη, όπως και τα μελωδικά φωνητικά του Robb Flynn. \r\nΈχουμε λοιπόν έναν δίσκο που δεν τον λες κακό, αλλά δεν σε κερδίζει, εμένα δεν με κέρδισε, τουλάχιστον στις πρώτες ακροάσεις. Ακούστε το και τα συμπεράσματα δικά σας.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n