Vintersorg - Naturbål

Vintersorg.Μια μπάντα που έχει πειραματιστεί αρκετά στο παρελθόν της, σε κάθε της κυκλοφορία. Folk ,Viking (εννοώντας το φολκ με κάποια black στοιχεια), Prog, Epic, πάντοτε METAL και πάντοτε επιτυχημένα .Η πιο κοντινή μπάντα που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου είναι οι Borknagar, όχι μόνο γιατί πλέον ο τραγουδιστής και των 2 μπαντών είναι κοινός αλλά επειδή είχαν την ίδια μουσική εξέλιξη. Ναι, οι Borknagar έιναι ότι πιο κοντινό μπορείτε να φέρετε στο μυαλό σας. Και στον ’’Naturbal’’ εξισώνουν όλα τα παραπάνω με το αποτέλεσμα να είναι με θετικό πρόσημο.

\r\n\r\n

Το πρώτο που ξεχωρίζει, είναι μια οπισθοδρόμηση προς το παρελθόν τους. Αυτό σημαίνει μια πιο black metal οπτική γωνία σε σχέση με το έντονο παραδοσιακό ύφος των τελευταίων δυο-τριών δίσκων. "Ur aska och sot" και εν αρχή γεννήθηκε η Πύρινη Ηλιαχτίδα. Πολεμικά blastbeats, αχαλίνωτη κραυγή και έφλεκτα ριφς. Όχι για πολύ μιας και το γυρνάνε σύντομα στον γνωστό τους πακέτο-ήχο που περιλαμβάνει καθαρά φωνητικά και μελωδικές γραμμές, ακουστικές συγχορδίες, γυναικεία φωνή Χ 2 (αν δεν απατώμαι,για πρώτη φορά), ασημόχρωμες πελώριες ενορχηστρώσεις. Βροντερά κιθαριστικά ριφς ξερνιούνται μέσα στο κατασκόταδο της ατμόσφαιρας τους. Αυτή η αντίφαση υπάρχει σε όλη την διαδρομή. Την μια στιγμή νιώθεις δονήσεις και την άλλη καμουτσίκι. Στον ΕΝΑΤΟ δίσκο τους οι Vintersorg ξέρουν τι χρειάζεται για την δημιουργία μιας ενδιαφέρουσας τραγουδοποιίας. Και το έχουνε.Η φωνή του Vintersorg είναι μοναδική. Ευκίνητη, μπορεί να διαστέλεται ή να συστελλεται όποτε θελήσει. Ακούγεται ματωμένη,εκδικητική. Άκουγεται ταπεινή,στενάχωρη. Και τα τρέμολος των κιθάρων να λειτουργούν ως τηλεγραφικά σύρματα και το αυτί σου να δέχεται όλα αυτά τα κύματα. Κύματα ζωηρόχρωμα, έντονα,κραυγόμορφα. Σε περιστοιχίζουν και σε εξαυλώνουν σαν να είσαι παγιδευμένος γύρω από ένα πύρινο κλοιό. Μετέωρες τυμπανοκρουσίες κατεδαφίζουν και σταχτοποιούν ότι προσπαθεί να γλυτώσει.

\r\n\r\n

Αυτή την φορά το στοιχείο που ασχολούνται είναι η φωτιά αφού προηγήθηκαν τα περί γης και αέρα. Η φωτιά από μόνη της έχει κάτι τι επικίνδυνο, κάτι τρομακτικό αλλά προκαλεί και δέος. Σαν τη μουσική τους. Σαν τα ’’Överallt och ingenstans ’’,’’En blixt från klar himmel ’’ και ’’Rymdens brinnande öar ’’. Θα ανυπομονώ για το Υδάτινο Κόσμο τους. ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ τα κατάφεραν και πάλι.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n