Exoto - Carnival of Souls

                       Κάθε χώρα είχε και έχει την δική της δυναμική σε ποσότητα/ποιότητα στον μαγικό μουσικό κόσμο της metal μουσικής. Αν πάρουμε για παράδειγμα το Βέλγιο και το Death Metal δεν θα βρούμε πολλά παραδείγματα, ειδικά τις χρυσές εποχές του είδους. Όχι ότι έμειναν αμέτοχοι αλλά μικρός ο αριθμός και σχεδόν καμία δεν έγινε (πολύ) γνωστή. Από την άλλη υπάρχουν παραδείγματα όπως οι Chemical Breath, Exoto, Caducity, In Quest, The Darkening, Aborted κτλ. που με βασικό στοιχείο το Death Metal, κυκλοφόρησαν δίσκους άξιους ακρόασης και λατρείας. Οι Exoto αξίζουν περισσότερων αναφορών σε συζητήσεις και ακροάσεις. Γέννηση το 1989, πιτσιρικάδες που βρέθηκαν στην μέση του κυκεώνα του Death Metal. Αυτό άκουγαν ,αυτό αγάπησαν, αυτό αποφάσισαν να παίξουν και οι ίδιοι. Τραγούδι το τραγούδι, σύνθεση στη σύνθεση και πλέον υπάρχει μουσική των Exoto. Τρία demos μας το μαρτυρούν στην περίοδο 1990-1992 και μας κερδίζουν. Συμβόλαιο με την μικρή Βέλγικη Tessa Records και το ‘’Carnival Of Souls’’ περιέχει τραγούδια από τα demos τους αλλά και καινούριο υλικό. Παρότι ακολούθησε ένα άσχημο συμβάν, οι Exoto συνεχίζουν σύντομα με το δεύτερο τους δίσκο, με δυο κιθάρες πλέον αλλά συνθετικά ένα σκαλί κατώτερο. Σύντομα διαλύονται ενώ με την πρόσφατη επανασύνδεση τους, κυκλοφορούν ένα τρίτο δίσκο (μιλάμε πλέον για 2014) με την ίδια ακριβώς σύνθεση του 1995. Παρεάκι λέμε….
                   ……και το εννοούμ(ν)ε. Και μάλιστα, το άσχημο συμβάν που πήρε μέρος κατά την διάρκεια της κυκλοφορίας του Carnival Of Souls, ήταν ο θάνατος του Didier Martens, drummer της μπάντας, 22 χρονών τότε, από αυτοκινητιστικό ατύχημα. Άξιο αναφοράς είναι ότι όσοι αγοράσαμε τότε το cd της μπάντας, υπήρχε ένα σκληρό χαρτάκι, ξεχωριστό από το booklet, που η μπάντα ευχαριστούσε τον Didier, τους υπόσχοντας αιώνια μνήμη από μέρους τους, αλλά και παράκληση να μην στέλνουν οπαδοί συλλυπητήρια στους γονείς τους παρά στους ίδιους για να μην ενοχλούν. Πρώτη φορά έζησα ένα τέτοιας φύσης μνημόσυνο και έκτοτε δεν είδα να ξαναγίνεται σε άλλη μπάντα. Death Metal φιλία, με σημασία και στις τρεις λέξεις.
                  Περνώντας στο μουσικό κομμάτι, ετοιμαστείτε για παθιασμένο death metal με κάποιες thrash απολήξεις. Πολύ δυνατός ήχος, γεμάτος ενέργεια και ένταση. Τα φωνητικά φέρνουν ελαφρά προς Martin van Drunen (Pestilence/Asphyx) ενώ μουσικά ενώ κινούνται στα ακραία μονοπάτια, δεν θυμίζουν άμεσα κάποια άλλη μπάντα. Συνήθως μεσαίων ταχυτήτων με συχνές αυξήσεις, με το μπάσο να συσσωρεύει όγκο και να τον εκσφεντονίζει. Βάλτε ακουστικά στα αυτιά, επιλέξτε το ‘’ Disappearing Silence’’ και αφήστε να σας ηχοπατήσει μέχρι να νιώσετε αγαλλίαση. Τα thrash στοιχεία του δίνουνε μια κλωτσιά στα οπίσθια και τρέχει σε κατάσταση berserk χωρίς να αποπροσανατολίζεται. Εκεί που σου έχουν βάλει φωτιά με τα riffs τους υποσχόμενοι την εκδίκηση του death metal, να το και το ριφάκι από Iron Maiden (Escape the Eternal Sleep). Ακούστε σε κάθε τραγούδι τα κρουστικά κύματα που στέλνει ο Didier, την τεχνική που χρησιμοποιεί στα τύμπανα και τις δραστικές αλλαγές που επιφέρει στις συνθέσεις και δημιουργείστε επιχειρήματα για την επόμενη φορά που κάποιος θα αναφέρει ότι στο death metal οι drummers είναι απλά ξυλοκόποι (εννοείται ότι υπάρχουν και τέτοιοι). Αφήστε το ‘’Immortality as Defence’’ να σας καταβροχθίσει με το βάρβαρο του μπάσο και τα βόρβορα φωνητικά ή ακούστε την εκπυρσοκρότηση των riffs στο Necromantic Love-Affair (ίσως το καλύτερο του δίσκου). Και πριν τελειώσει ο δίσκος, σε ..αποτελειώνουν με το ‘’ Art of Butchery’’. Πανδαιμόνιων ήχων με τις κιθάρες (από ακουστικές μέχρι τσιριχτές) να έχουν την τιμητική τους ενώ το ρεφραλιν του είναι απίστευτα κολλητικό.
                      Όλη η μουσική είναι του Flip Boonen (κιθάρα) ενώ οι στίχοι του Chris Meynen (φωνή). Εξωφυλλάρα με σφραγίδα death metal από τον Pascal Hermans (υπεύθυνος και για τα Chemical Breath εξώφυλλα) και παραγωγάρα από τον Tony de Block (υπεύθυνο για παραγωγές στη μισή ακραία σκηνή του Βέλγιου). Το απίστευτο παίξιμο τεσσάρων πιτσιρικάδων γεμάτο όνειρα και όρεξη καθιστούν το ’Carnival Of Souls’’ σαν ένα από τα καλύτερα κρυμμένα διαμάντια της Βέλγικης σκηνής και όχι μόνο. Ένας δίσκος που ενώ είναι τίγκα Death Metal δεν είναι ούτε πολύ ανούσια άγρια και έχει δικό της μουσικό χαρακτήρα