- Home
- Entrench - Through the Walls of Flesh
Entrench - Through the Walls of Flesh
Thrash μάθημα
Το γεγονός πια ότι το thrash metal ξαναζεί τις δόξες του το ξέρουμε και το ζούμε με τα καλά και τα στραβά του. Πολλά σχήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και την Αμερική μαζί με τους παλιούς, δημιουργούν πάνω στον thrash καμβά εκφράζοντας τη οργή, την πώρωση, αλλά και την λατρεία που έχουν σε αυτήν την μουσική.
Οι Entrench από την Σουηδία βάζουν την αγάπη τους για τους ήρωες τους, κυρίως από το τευτονικό thrash, (Kreator, Sodom), αλλά και στο Αμερικάνικο (Overkill, Slayer). Το κανουν πάνω από δε χρόνια, και τώρα κυκλοφορούν μέσω της Hate Records τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο Through the Walls of Flesh.
Το Through the Walls of Flesh ξεκινάει με το intro/εναρκτήριο The Coming Storm/Dawn Of War, που σαν χωροχρονομηχανή με μεταφέρει στα μέρη των παραπάνω ηρώων τους, Γερμανία, Bay area στα 80ς, και μου δεικνύει με κάθε λεπτομέρεια και αγνό μεράκι το πώς έφτιαχναν τότε σε εκείνα τα μέρη το thrash metal.
Το μάθημα αυτό διαρκεί τριανταοκτώ λεπτά και σε επτά κομμάτια που είναι καμωμένα σύμφωνα με το μαύρο και σκληροτράχηλο βιβλίο των thrashers. Όλα καλά εώς εδώ και άγια. Απλά δεν βγαίνει μέσα από την ακρόαση του δίσκου, τίποτα το καινοτόμο, τίποτα που να ξεχωρίζει, τίποτα που τουλάχιστον θα με έκανε να σκεφτόμουνα, ότι αν κυκλοφορούσε τότε αυτός ο δίσκος θα ξεχώριζε μέσα στους πολλούς ανάλογης μουσικής κατεύθυνσης. Δεν έχουμε εδώ ένα κακό δίσκο, αλλά κάτι που το έχουμε ξανακούσει πολύ καλύτερα και αυθεντικά. Προφανώς δεν είναι κακό όταν ξεκινάς να θες να ακουλουθήσεις τα χνάρια από τους metal ήρωες σου, αλλά κάπου πρέπει να βρεις και να δώσεις και το δικό σου στίγμα. Εδώ χάνουν οι Entrench. Γιατί κομμάτια όπως το Iron Coffin ή το Dead End βγάζουν και μεταδίδουν όλα τα thrash συναισθήματα, αλλά δεν παύουν να είναι χιλιοακουσμένα. Ο δίσκος τελειώνει όπως άρχισε. Με τελευταίο/outro Fragments / Shadow of Death που θα ήθελε να δώσει επική διάσταση στο φινάλε, αλλά μάλλον είναι απλά φλύαρο.
Ο θετικός βαθμός για την αγάπη και προσήλωση στο αγνό thrash, που όμως θα πρέπει να διανθίσουν και με την καλλιτεχνική μαγκιά την δική τους.