Voices Of The Mist III
Voices Of The Mist Vol. 3 λοιπόν. Ένα festival με female fronted εγχώρια συγκροτήματα, που μετά από ένα χρόνο απουσίας επέστρεψε φέτος με ένα πολύ δυνατό lineup. Προσωπικά, έχω παρευρεθεί και στα δύο προηγούμενα και το θεωρώ μια προσπάθεια που πρέπει να στηριχτεί και να συνεχιστεί.
7:20 που μπήκα στο Temple, οι Upon Revival ήταν ήδη στη σκηνή και αυτή η πιστή ακολουθία του προγράμματος ήταν κάτι που θα συνεχιζόταν όλη τη βραδιά παρά τα απρόοπτα που θα συνέβαιναν και θα αναλύσουμε παρακάτω.
Upon Revival λοιπόν. Τους έχασα το καλοκαίρι στο Chania Rock Fest λόγω της υπερβολικής ζέστης, ευτυχώς τους είδα τώρα. Νεανική μπάντα, που απέδωσε άψογα το υλικό από το 1ο της ep “Epiphany”. Έχουν την τύχη να κρατάει το μικρόφωνο μια τραγουδίστρια που έχει και φωνάρα αλλά και το τσαγανό που απαιτείται για τη μουσική τους. Η Αναστασία Παπαδοπούλου, δε μασάει στη σκηνή, αποδίδει τα τραγούδια βγάζοντας τσαμπουκά και πάθος στη φωνή αλλά και την παρουσία της, και ανεβάζει επίπεδο τις ήδη πολύ καλές συνθέσεις των Upon Revival. Πολύ ευχάριστη μισή ώρα σε alternative/modern metal ρυθμούς και σαφέστατη ελπίδα για ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Από τους Upon Revival ακούσαμε τα Blindfold, I get off (Halestorm cover), Never Enough, Senses Relapse, Change και Erase The Fears.
Offtopic αλλά να κλαφτώ και λίγο; Μετά την εμφάνιση των Upon Revival και μέχρι να δούμε τους Sede Vacante, απαραίτητο πέρασμα από το merch. Λοιπόν, θα γίνω λίγο γύφτος αλλά 10€ τα full length των Meden Agan, Sede Vacante, 12€ των Chrysilia που όλα είναι σε εταιρίες (2 εξωτερικού μάλιστα) και 10€ για το self released ep; Δε θυμάμαι να έχω πληρώσει για ep σε merch ποτέ πάνω από 5€-6€. Να ζητάμε τη στήριξη αλλά να είμαστε και λογικοί στις απαιτήσεις μας. Αποκτήθηκαν Meden Agan, Sede Vacante, Chrysilia και πάμε παρακάτω.
Ομολογώ ότι την 1η φορά, που είχα δει Sede Vacante support στους Delain, δε μου είχαν κάνει καλή εντύπωση. Ήταν νομίζω 1ο live τους, η σκηνική παρουσία ήταν άνευρη, τα προβλήματα αρκετά. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Πιο ενεργή παρουσία, καλή διάθεση, ικανοποιητικός ήχος , η Constantine σε καλή βραδιά το ίδιο και ο mainman του σχήματος Michael Tiko. Απέδωσαν μια χαρά το υλικό του Skies Infernal καθώς και τη διασκευή του Enjoy The Silence. Αν θα άλλαζα κάτι, θα ήθελα πληκτρά στη σκηνή γιατί αυτό το goth metal που βασίζεται τόσο στα πλήκτρα, θεωρώ ότι σε δεσμεύει με τα τόσα προηχογραφημένα, καθώς και θα έδινα περισσότερο χώρο και ρόλο στην Constantine στα τραγούδια.
Chrysilia, και για τον υπογράφοντα το most wanted group της βραδιάς καθότι θα τους έβλεπα 1η φορά αλλά και γιατί το ‘Et In Arcadia Ego” είναι ένας πραγματικά top class δίσκος. Τα πράγματα όμως δεν έμελε να κυλήσουν ομαλά. Και δυστυχώς δε μιλάω μόνο μουσικά-τεχνικά. Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την εισαγωγή. Το πομπώδες intro έπρεπε να οδηγήσει σε μουσική έκρηξη αλλά οδήγησε σε σχεδόν 1’-2’ σιωπή. Ξανά mini intro για να μπει σωστά το group. Όμως αυτό το ξεχνούσες γρήγορα. Με πληκτρά στη σκηνή και το βιολί μαζί με τη φωνάρα της Χρυσώς να κλέβουν την παράσταση, οι Chrysilia έδειχναν να το έχουν «γυρίσει» με το μέρος τους. Συγκροτηματάρα για μεγάλα πράγματα, κάποια λαθάκια που ξανασυνέβησαν ειδικά σε ρυθμούς έμοιαζαν να μην έχουν λογική. Και κάπου εκεί πάνε να παίξουν τη διασκευή στο “King Of A Stellar War” (τι θα πει ποιών;) και το Temple θα παγώσει. H Χρυσώ θα χάσει τις αισθήσεις της και θα βρεθεί στο πάτωμα της σκηνής και στο χώρο δεν ακούγεται ούτε ψίθυρος. Τα φώτα θα σβήσουν και τα γέλια, οι ομιλίες, οι υπέροχες μουσικές θα αφήσουν τη θέση τους στο απόλυτο τίποτα για να θυμίσουν σε όλους ότι η υγεία είναι πάνω από όλα. Ο κιθαρίστας του σχήματος Teo Ross θα βγει 5’ μετά να μας ενημερώσει ότι όλα είναι καλά και η Χρυσώ ένιωσε μια αδιαθεσία, μια ανακοίνωση που ο κόσμος υποδέχθηκε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Εγώ θα πω μια κουβέντα. Όταν καταφέρνεις να εντυπωσιάσεις ακόμα και σε βραδιά που σου έχουν πάει όλα στραβά, μιλάμε ότι είσαι πραγματικά σε άλλο επίπεδο. Περαστικά Χρυσώ και δυνατή!
Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι για τους Medan Agan να βγουν και να παίξουν στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί; Πόσο δύσκολο είναι για την τραγουδίστρια τους που έχει ζήσει ότι έχει ζήσει στα καμαρίνια να βγει σα να μη συμβαίνει τίποτα και να δώσει αυτό που ο κόσμος απαιτεί; Και όμως η Δήμητρα Παναρίτη ξεπέρασε γρήγορα το αρχικό μούδιασμα, με τη φωνάρα της έδωσε ξεχωριστή υπόσταση ακόμα και στο προηγούμενο υλικό των Meden Agan και απέδειξε ότι το γαϊτανάκι των διαφορετικών τραγουδιστριών ανά album κάπου εδώ πρέπει να τερματιστεί. Για τους υπόλοιπους δε θα μιλήσω γιατί ήδη έχουν δώσει πολλά live και υπάρχει η ανάλογη εμπειρία. Άλλωστε τόσο οι συνθετικές όσο και οι εκτελεστικές ικανότητες του mainman τους Diman Κουτσογιαννόπουλου έχουν αποδειχθεί σε όλη τη δισκογραφική πορεία του σχήματος. Μετά το into του Catharsis, ακούσαμε τα The Purge, Veil Of Faith, Cleanse their sins, Shrine Of Wisdom, Whispers In The Dark, No Escape, Everlasting Pain, Embrace The Sorrow, Salvation, LustFull Desires και οι Meden Agan έκλεισαν με το Weaver Of Destiny. Τηρουμένων των δύσκολων συνθηκών, παρακολουθήσαμε μια πολύ πειστική εμφάνιση ενός από τα πιο δουλευταράδικα group της ελληνικής σκηνής. Εις το επανιδείν.
Και η ώρα για τους headliners είχε φτάσει. Τι να γράψω τώρα για τους Elysion που τους έχω δει 5 φορές ζωντανά, περισσότερες από όσες έχω δει και την ομάδα μου στο γήπεδο, τα τελευταία χρόνια. Είναι εδώ που είναι γιατί το αξίζουν. Είναι απόλυτα επαγγελματίες σε αυτό που κάνουν, δίνουν τεράστια live και καταφέρνουν να έχουν στη φαρέτρα τους ένα σωρό τραγούδια, καταδικασμένα hits. Ότι και να παίξουν, είναι κομματάρα. Έχουν βρει ένα μπούσουλα στη σύνθεση, που χωρίς να επαναλαμβάνονται, τους δίνει τη δυνατότητα να γράφουν τραγούδια τα οποία άπαξ και τα ακούσεις δε βγαίνουν από τον εγκέφαλο ούτε με εγχείρηση. Για την επιβλητική παρουσία της Χριστιάννας, εντάξει, τι να πω. Όποιος την έχει δει έστω μια φορά ξέρει. Να ζητήσω μόνο μια χάρη;;; Αλλάξτε ρε παιδιά τη διασκευή!!! Φτάνει! Τόσα τραγούδια μπορείτε να τα κάνετε δικά σας να γουστάρουμε! Παίξτε κάποιο άλλο! Τι ακούσαμε; Και τι δεν ακούσαμε…Dreamer, Never Forever, Walk Away, Made Of Lies, Someplace Better, Fairytale, What Lies Beneath κτλ και κλείσιμο με Killing My Dreams.
Στο τέλος της βραδιάς δεν έμενε παρά να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι. Ο κόσμος θα μπορούσε να ήταν και περισσότερος αλλά έπαιζαν και οι Therion το ίδιο βράδυ. Ήταν όμως ικανοποιητική η προσέλευση και μάλιστα ήταν και από νωρίς. Η διοργάνωση εύχομαι να έχει συνέχεια και αναμένουμε του χρόνου ένα ακόμα Voices Of The Mist. Τις θερμότερες ευχές μας στη Χρυσώ για ταχεία ανάρρωση και τις ευχαριστίες μας σε όλα τα group της βραδιάς που με προσωπικό χρόνο και κόστος, ομορφαίνουν τις ζωές μας.
LIVE REPORT Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
Φωτογραφίες από τη σελίδα του John Zachariakis
