While Heaven Wept - Sorrow of the Angels

~~Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που δεν απογοητεύουν ποτέ. Ακόμα και όταν αλλάζουν μουσική κατεύθυνση. Και αυτό γιατί ότι κάνουν, το κάνουν από εσωτερική ανάγκη και για κανένα άλλο λόγο. Οι While Heaven Wept τιμούσαν ανέκαθεν το όνομα τους και τον ήχο τους.  Αν και πλέον θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει ένα πολύπλοκος χαρακτηρισμός, στα πρώτα τους βήματα τα πράγματα ήταν πιο απλά και ένα Doom Metal θα ήταν αρκετό.
\r\n                            Το πρώτο τους βήμα, ‘’Sorrow Of The Angels’’ αποτελούνταν από τέσσερις συνθέσεις εκ των οποίων οι τρεις ήτο επικών χρονικών διατάσεων. Όλες οι συνθέσεις είναι δημιούργμα του αρχηγού Tom Phillips που τότε εκτός της κιθάρας και πλήκτρων, ήταν και ο τραγουδιστής της μπάντας. Τα άλλα δυο μέλη που συμπλήρωναν την μέχρι τότε ομάδα των While Heaven Wept, αποχώρησαν στο επόμενο θαυματούργημα τους.
\r\n                Το ‘’Sorrow Of The Angels’’ κυκλοφόρησε το 1998 αλλά οι συνθέσεις του είναι αρκετά παλιότερες. Το ‘’Thus With A Kiss I Die’’ πήρε την πρώτη του, πρώιμη μορφή το 1990, ήδη πριν δημιουργηθούν οι While Heaven Wept ένα χρόνο αργότερα. Βέβαια η τελική του μορφή δόθηκε μεταξύ 1994.-1996. Τα δεκαεπτά λεπτά που διαρκεί, επιτρέπει την αργόσυρτη σύνθεση να συστρέφεται ξανά και ξανά γύρω από τον doom άξονα του και να παρασέρνει μαζί του διάφορα άλλα στοιχεία.  Αγγελικά φτερά ταξιδεύουν τις λέξεις από το στόμα του Tom και τις μεταφέρουν σαν χιονονιφάδες  που πέφτουν πάνω στην μουσική και την κρυώνουν ακόμα περισσότερο, προκαλώντας περισσότερη θλίψη και οδύνη. 
\r\n                  Τα έγχορδα, ακουστικά ή μη, μέρη εγκολπώνονται οποιαδήποτε συγκεκαλυμμένη απειλή μπορούν να προκαλέσουν , φορώντας πάντοτε το μεταλλικό προσωπείο του ήρεμου και τραγικού. Το ‘’Into The Veils Of Sorrow’’ (1991) και ‘’The Death Of Love’’ (1992) αντιπροσωπεύουν και υιοθετούν τα παραπάνω. Νοητική και ψυχική εγκατάλειψη των εγκόσμιων  για όσα  λεπτά  διαρκεί η απορρόφηση του νου. Τα τύμπανα/κρουστά αναπνέουν το λιγοστό οξυγόνο και το μετατρέπουν σε διοξείδιο με τον τυραννικό τους παίξιμο αναγκάζοντας τον ακροατή να ασφυκτιά για κάποιο ίχνος ελπίδας.  Η περιπλάνηση στα σκοτεινά μουσικά τους σοκάκια είναι ανηλεής και βαθιά. Η εξιλέωση φτάνει με το πέρας του ορχηστρικού ‘’September’’ (1996) που και χωρίς το βροντερό παρόν των ψυχόπονων φωνητικών καταφέρνει να στρίψει ακόμα πιο πολύ το μαχαίρι στο κόκκαλο.

\r\n\r\n

Υ.Γ. ‘’Sadness, Unlike Love,  is Eternal’’

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n