Mist - Free Me of the Sun

All Female(πλέον κατά 80%) συγκρότημα που παίζει doom metal. Ενδιαφέρον. Πόσο μάλιστα όταν μας έρχονται από τη Σλοβενία που έχουμε ακούσει ελάχιστα πράγματα από τη χώρα τους. Το καλό με τους MIST είναι ότι δεν έχουνε μπερδέψει τα μπούτια τους με stoner. Μιλάμε για επιρροές από  Black Sabbath, Pentagram, Candlemass, Coven, Saint Vitus και ανάλογες μπάντες. Με γυναικεία φωνητικά πάντοτε, έτσι; Η ιστορία τους ξεκινά το 2012 και ένα χρόνο αργότερα ακούμε την πρώτη τους προσπάθεια- ντέμο. Το 2014 υπογράφουν με την Soulseller records, αντικαθιστούν την κιθαρίστρια τους με άνδρα, κυκλοφορούν το ep ‘’ Inan' ‘’ σε cd  καθώς και το εξαντλημένο ντέμος τους (σε digipak με τον τίτλο ‘’mist’’) και ξεκινούν να δίνουν συναυλίες (πολλές και σαν support σε σημαντικά ονόματα όπως Manilla Road, Jex Thoth, Uncle Acid & The Deadbeats). Η μπάντα έχει δουλέψει σκληρά τα τελευταία χρόνια και πλέον μας προσφέρει το ντεμπούτο της ‘’ Free Me of the Sun’’ με 10 ολοκαίνουριες συνθέσεις. Κυκλοφόρησε εντός του μηνός από την Soulseller records σε cd αλλά και 300 κόπιες βινυλίου.

Ένα είναι το σίγουρο. Οι κοπελίτσες έχουν σπάσει να ακούνε δισκογραφία Candlemass. Τι καλύτερο; Ανόθευτο, Ευρωπαικό Doom Metal. Δεν μιλάμε για κλώνους αλλά είναι πολύ μακριά από το να θεωρήσουμε τη μουσική τους αυθεντική. Τα φωνητικά της Nina ακούγονται σφιχτά και δραστικά, χωρίς βέβαια να διαθέτει καμιά φωνάρα. Μου θυμίζει πολλές του είδους, Jex Thoth για παράδειγμα. Οι μελωδίες τους συστέλλονται και διαστέλλονται αναλόγων συναισθημάτων. Αργό, βαρύ,σκοτεινό. Ένας μοχθηρός κύκλος από σκιερά  τύμπανα, βαρύψυχα riffs και κακόθυμα φωνητικά. Ο σκοπός επετεύχθη. Με φυσικό ήχο, με χορταστικά οργανικά μέρη, με βαθιές αρμονίες. Θα βρείτε και λίγο ψυχεδέλεια α λα Coven/Pentagram αλλά ποτέ δεν σε αποσυγκεντρώνει. Η παρέλαση επιθανάτιων και καταδικασμένων riffs δεν σταματά, όλο και απομακρύνεσαι από τον ήλιο. Ένα φθινοπωρινό όνειρο περικυκλωμένο από παγωμένους, υποταγμένους στη ‘’άλλη’’ πλευρά ήχους που εξαυλώνουν οτιδήποτε θετικό. Ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός, αναμφισβήτητα.  Με λίγη βελτίωση στα φωνητικά και λίγες ενέσεις προσωπικότητας, το μέλλον τις ανήκει. Δεν θα διαλέξω τραγούδι, μου άρεσαν σχεδόν όλα (εκτός του ‘’Demonized’’). Πάντως την σπουδαιότερη δουλεία την κάνει η Ema στις ρυθμικές κιθάρες.