Black Alice - Endangered Species

Τους Black Alice τους θυμάστε; Ή τέλοσπάντων τους ξέρετε; Ώρα για μάθημα ιστορίας λοιπόν με αφορμή την επανακυκλοφορία από την Karthago Records (και για πρώτη φορά σε CD) του ντεμπούτου της μπάντας απο το Perth της Αυστραλίας. Η μπάντα δημιουργήθηκε γύρω στο 1982 και έδρασε διακεκομμένα μέχρι το 1988 κυκλοφορώντας 2 full length, το Endangered Species του 1983 και το Sons Of Steel του 1988, ενώ ενδιάμεσα το 1984 υπήρξε και το No Warning EP, για να κλείσουν την δισκογραφία τους το 1988 με το single Fighting For You. Για την ιστορία, ο κιθαρίστας τους Jamie Page βρέθηκε για μια περίοδο μετά στους ντόπιους Trilogy ενώ από το 2000 ηχογράφησε με τους Black Steel, επίσης μπάντα από το Perth.

Αφού είπαμε την ιστορία ας πούμε και για την μουσική. Σε μια εποχή λοιπόν που το NWOBHM προσφέρει ακόμα τις τελευταίες του μπάντες, οι Black Alice φαίνονται να έχουν το βλέμμα στραμμένο προς τις Η.Π.Α. Προφανώς και υπάρχουν και NWOBHM επιρροές στον ήχο τους, ωστόσο οι Black Alive δείχνουν να ομοιάζουν περισσότερο με αμερικάνικα συγκροτήματα που δρούσαν εκείνη την περίοδο ή και αργότερα. Από τη μία ο αμερικάνικος hard rock ήχος των αρχών του ’80 και από την άλλη κλσσικομεταλλικές επιρροές που θυμίζουν μπάντες όπως οι Valhalla ή ακόμα και οι Glacier οι οποίοι βέβαια ηχογράφησαν 2 χρόνια μετά. Είτε μιλάμε για αργόσυρτα κομμάτια σαν το σχεδόν επικό εναρκτήριο No Warning είτε για NWOBHM σφηνάκια σαν το Power Crazy, η μπάντα καταφέρνει να δείχνει χαρακτήρα και να διεκδικεί δάφνες όχι πρωτοτυπίας αλλά τουλάχιστον μιας δικής της ταυτότητας, κάτι στο οποίο βοηθάνε πολύ και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Rob Hartley.

Η παραγωγή είναι αξιοπρεπής (δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια μεγάλη διαφορά στην επανακυκλοφορία σε σχέση με το πρωτότυπο) και γενικά το Endangered Species δεν έχει την εικόνα ενός δίσκου που θα μας απασχολήσει ντε και καλά λόγω παλαιότητας και σπανιότητας αλλά μιας δουλειάς η οποία ακόμα και σήμερα έχει κάτι να πεί στους φίλους του κλασσικού heavy metal ήχου. Στην επανακυκλοφορία αυτή θα βρούμε και 3 bonus κομμάτια που προέρχονται από έτερες κυκλοφορίες τους ενώ να σημειωθεί πως όσοι παρ’ ελπίδα έχουν την αυθεντική ηχογράφηση ίσως μπερδευτούν καθώς το tracklisting για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχει ανακατευτεί.

Ξεχασμένο διαμάντι; Ίσως όχι διαμάντι, σίγουρα όμως μια κυκλοφορία η οποία ίσως να μην πήρε αυτά που της αναλογούσαν όταν κυκλοφόρησε, κάτι που δεν θα ήταν απίθανο όταν μιλάμε για μπάντες από την Αυστραλία, οι οποίες και λόγω αποστάσεως ήταν πάντα ελαφρώς περιθωριοποιημένες. Σε κάθε περίπτωση ο δίσκος αξίζει οπωσδήποτε μιας δεύτερης ευκαιρίας και μπορεί εύκολα να πάρει την θέση του δίπλα σε άλλες underground αγαπημένες μας μπάντες της δεκαετίας του ’80.

Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας