CANNIBAL CORPSE LIVE Piraeus 117 Academy

Ζέστη στα μέσα του Ιουνίου. Συναυλιακός καύσωνας, με τσουνάμι πληθωρικών και λαχταριστών event κυρίως στην Αθήνα. Και αυτό το Κυριακάτικο απόγευμα στο όμορφο και άνετο στέκι στην Πειραιώς,  Piraeus 117 Academy, εμφανιζόντουσαν οι Cannibal Corpse. Μαζί τους, στην πρώτη τους εδώ εμφάνιση, οι Dr Living Dead! και οι Ancient.

Dr Living Dead!

Σε ένα Piraeus 117 Academy που μόλις άρχιζε να έχει αξιοπρεπή αριθμό σε κόσμο και ακριβώς στην ώρα τους μέσα από σειρήνες πολέμου και φυσικά  φορώντας τις μάσκες τους έσκασαν στην σκηνή οι Dr Living Dead!. Και έσκασαν φουριόζοι, φασαριώζοι και με διάθεση να πάρουν κεφάλια. Και φυσικά, πέρα από το να ικανοποιήσουν όσους ήδη τους ξέρουν και γουστάρουν αυτό το crossover metal τους, που αγαπά σε εμφανή και εμφατικό τρόπο τους Suicidal Tendencies. Έβγαλαν, λες και την είχαν στην τσέπη τους, πάρα πολύ ενέργεια με τρομερά τύμπανα δυναμική αν και αρκετά κοινότυπη κιθάρα, απίστευτο μπάσο καθώς οι δυο τους έχυσαν πολύ ιδρώτα, οργώνοντας αμφότεροι την σκηνή. Του κιθαρίστα δεν του έφτασε και μας έκανε και μια τρελή επίσκεψη κάτω σε εμάς, την οποία χαρήκαμε με το παραπάνω. Μια μικρή ένσταση έχω για την φωνή και για τον τρόπο που τραγουδούσε, αλλά και στην σκηνική του παρουσία έχοντας έντονα το ραπ στοιχείο στις κινήσεις του. Όπως και να έχει, όσοι είμασταν εκείνη την ώρα στον χώρο καραγουστάραμε στο μίας περίπου ώρας σετ τους. Έτσι στο τρίτο - τέταρτο κομμάτι άρχισαν και τα πρώτα mosh pit. Αλλά και εμείς οι πιο παππούδες και τους σβέρκους τους κουνήσαμε και μια χαρά περάσαμε. Είχαμε και παιχνιδάκια με εισαγωγές από Metallica, Judas Priest, Iron Maiden, κάπου πήρε το αυτί μου και το αρχικό μπάσο από ‘’Another One Bide The Dust’’? Και λίγο a capella , Alexaaander The Greeeat. xa xa xa. Να σου και μια καρέκλα και περιποιήσεις, ακόμα και τον σφυγμό τον πήραν. Αχ τι παιχνιδιάρικα αγόρια είναι αυτοί οι Σουηδοί. Έπιασε τόπο και η βερμούδα!

Ancient

Στην ώρα τους και με τρομακτικό ήχο, intro, και με μπόλικη κάπνα μπαίνουν στην σκηνή οι Ancient. Το κάπως σαν Dimmu Borgir ή λίγο σαν Cradle Of Filth ύφος τους δεν μετουσιώνεται σε αντίστοιχα τόσο καλό ηχητικό, αλλά και οπτικό αποτέλεσμα, αλλά οκ γούστα είναι αυτά. Αγέρωχοι και ακούνητοι στα δυο άκρα οι κιθαρίστες, δυναμικός ο ντράμερ, που έβαλαν και οι τρεις τα δυνατά τους, και με το γεμάτο καρφιά στεφάνι στο κεφάλι ο Aphazel στη φωνή και το μπάσο. Ο χαοτικός και σε σημεία μπουκωμένος  ήχος, το χάλαγε κάπως το σύνολο, αλλά βελτιώθηκε στην πορεία. Πάντως κάπως καλύτερα ακουγόντουσαν στα πιο μελωδικά - ακουστικά μέρη. “Out in the haunted woods”, “Ponderous” “Prophecy of Gehenna”, “On blackest wings”, “Rape the children of Abel”, “Det glemte riket”, “Lilith’s embrace” και ‘’13 Candles’’ των Bathory, κάποιες από τις δυνατές στιγμές τους. Όσο και να το πάλεψαν και το πάλεψαν τίμια οφείλω να πω και μέσα στα περίπου 70΄ του σετ τους, έπαιξαν ψυχωμένα, ειδικά οι δυο sessionάδες κιθαρίστες, αλλά  δεν βρήκαν μπροστά τους και ένα ιδιαίτερα ενθουσιώδες κοινό. Στο τέλος μπήκε και μια αναμμένη δάδα και ο Aphazel έβγαλε φωτιά από τον στόμα του,  δίνοντας ένα κάπως πιο εντυπωσιακό φινάλε.

Cannibal Corpse

Και κάπου εδώ αρχίζουν οι προετοιμασίες για να υποδεχθούμε τους Cannibal Corpse. Κατά την διαδικασία αυτή ήρθε και άλλος κόσμος, αλλά συνολικά δεν ήταν αυτός που θα περίμενε κανείς για έναν τέτοιου status headliner. Για μια τέτοιου βεληνεκούς μπάντα. Πάντως κατά την διάρκεια της εμφάνισης των Cannibal Corpse, αυτοί που είσαν από κάτω έκαναν φασαρία και έριξαν ξύλο στα διάφορα κυκλικά mosh pits, τόσο πολύ, που θα έκαναν τετραπλάσιοι σε αριθμό τουλάχιστον. Στην αρχή οι Cannibal Corpse μου φάνηκαν κάπως πιο κουμπωμένοι, άψογοι στον τρόπο που απέδιδαν τα πρώτα κομμάτια, αλλά κάπως. Όσο περνούσε η ώρα, έπαιρναν τα πάνω τους και με εμπροσθοφυλακή  τον γίγαντα και απόλυτο BRUTAL frontman, τι ροχάλες ήταν αυτές αγόρι μου,  George "Corpsegrinder" Fisher που γινόταν όλο και πιο φιλικός, χαμογελαστός και με διάθεση για πλάκα, ανέβασαν την δική τους και συνάμα την δική μας αδρεναλίνη στο μέγιστο. Ο Rob Barrett, ΨΥΧΑΡΑ, και ο Erik Rutan, ΤΙΤΑΝΑΣ, (Hate Eternal, ex – Morbid Angel), ο οποίος αντικαθιστά για λίγο τον Pat O’ Brien, δυναμίτισαν με τις κιθάρες τους την ατμόσφαιρα. Ο Paul Mazurkiewicz στα τύμπανα, με τον απλούστερο τρόπο, γέμιζε τον ήχο και έβαζε φουρνέλα στον χώρο. ΆΠΑΙΚΤΟΣ. Αλλά φυσικά και ο αρκετά γκριζαρισμένος Alex Webster, στο μπάσο, δεν είναι πια ο αρχηγός. Είναι, φαίνεται, αλλά κυρίως πράττει, ως ΦΥΛΑΡΧΟΣ. Ως αυτός που καθοδηγεί τους πάντες και τα πάντα και χωρίς κόπο. Κάποιοι από τους death metal δυναμίτες της βραδιάς στην Πειραιώς: ‘’Code Of The Slashers’’, ‘’Red Before Black’’, ‘’Only One Will Die’’,  ‘’Staring Through the Eyes of the Dead’’, ‘’I Cum Blood’’, ‘’Unleashing the Bloodthirsty’’,  ‘’Make Them Suffer’’, ‘’Stripped, Raped and Strangled’’, ‘’Hammer Smashed Face’’ και αυτό ήταν. Και φυσικά θα θέλαμε και άλλο, αλλά και έτσι μια χαρά ήταν και χωρίς κανένα παράπονο, καθώς  μια χαρά περάσαμε, αναχωρήσαμε αρκετά χαρούμενοι από το  Piraeus 117 Academy.

Πάει και αυτή βραδιά. Θα είναι μια συναυλία που δεν θα την πάρει η νύχτα, αλλά θα μείνει στην μνήμη όλων των παραβρισκόμενων για πολύ καιρό.

Report Στέφανος Στεφανίδης
Photoreport Σπύρος Κούρκουλας