Sacrifice - Forward To Termination

\r\n \r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΠοτέ μου δεν κατάλαβα γιατί αυτή η γκρουπάρα από τον Καναδά δεν έλαβε\r\nτην αναγνώριση που της άξιζε. Όχι βέβαια ότι δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους...\r\nΚαι γνωστοί ήταν και τους οπαδούς τους είχαν, όμως οι SACRIFICE παρέμειναν ένα underground γκρουπ, χωρίς να λάβουν ποτέ την δημοσιότητα ή να\r\nγνωρίσουν την επιτυχία που είχαν άλλα συγκροτήματα του ίδιου βεληνεκούς, όπως\r\nας πούμε οι SEPULTURA. Δυστυχώς οι SACRIFICE πλήρωσαν όχι μόνο το\r\nγεγονός ότι εκείνη την εποχή υπήρχε πληθώρα από κορυφαία συγκροτήματα, με αποτέλεσμα\r\nόπως είναι φυσιολογικό κάποια να "χαθούν" άδοξα, αλλά κυρίως το γεγονός πως\r\nπαρά τις όποιες αλλαγές συνέβαιναν από κάποιο σημείο και μετά στην μουσική\r\nσκηνή, εκείνοι παρέμειναν μέχρι το τέλος πιστοί στα "Metal Thrashing Mad" πιστεύω τους, αγνοώντας\r\nτην κατακόρυφη πτώση του Thrash\r\nκαι "φτύνοντας" κατάμουτρα την άνοδο του Death Metal. Αυτό είναι ένα γεγονός που με έκανε να τους σέβομαι ακόμη\r\nπερισσότερο αλλά και οδήγησε τελικά στην διάλυση τους το 1994.\r\n

\r\n

\r\nΜέχρι να φτάσουν όμως στο τέλος της σύντομης σχετικά καριέρας τους, οι SACRIFICE είχαν κυκλοφορήσει τέσσερα\r\nκορυφαία άλμπουμ, με καλύτερο κατά την γνώμη μου το φοβερό Forward To Termination, το δεύτερο κατά σειρά LP τους, που κυκλοφόρησε το 1987.\r\nΜπορεί  και το ντεμπούτο τους με τίτλο Torment In Fire του 1986 να ήταν ένας πολύ\r\nκαλός δίσκος, όμως στην δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια είχαν βελτιωθεί\r\nαισθητά σε όλους τους τομείς και με "σύμμαχο" την καλύτερη παραγωγή\r\nδημιούργησαν έναν δίσκο πραγματικά κορυφαίο. Αν είστε οπαδοί του κλασικού\r\nαμερικάνικου Thrash, με\r\nμπάντες όπως οι παλιοί καλοί SLAYER και\r\nDARK ANGEL,\r\nτότε....τρέξτε στο πλησιέστερο δισκάδικο για να τον αποκτήσετε, γιατί αυτός ο\r\nδίσκος είναι για σας. Οι Rob Urbinati (κιθάρα και φωνητικά), Joey Rico (κιθάρα), Scott Watts (μπάσο) και Gas Pynn (drums) θα σας δείξουν με τον\r\nκαλύτερο τρόπο τι εστί "καφρίλα" σε συνδυασμό όμως με κορυφαία για το\r\nσυγκεκριμένο είδος τεχνική. Ειδικά στον πρώτο οφείλω να ομολογήσω ότι έχω\r\nιδιαίτερη αδυναμία γιατί η φωνή του είναι κάτι μεταξύ Don Doty από τους DARK ANGEL και\r\nSchmier από τους DESTRUCTION και μου αρέσει πάρα\r\nπολύ, ενώ και στην κιθάρα τα καταφέρνει περίφημα, έχοντας "πλημμυρίσει" τον\r\nδίσκο με "δολοφονικά" riffs\r\nκαι "δαιμονιώδη" solos,\r\nμαζί βεβαίως με τον επίσης πολύ καλό Joey Rico. \r\n

\r\n

\r\n

\r\n SACRIFICE - Re animation

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΑπό την άλλη, οι Watts και\r\nPynn συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους\r\nκαι συμβάλουν τα μέγιστα ώστε ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής\r\nτους, δηλαδή οι πολλές και θαυμάσιες κατά την γνώμη μου αλλαγές ρυθμού, να\r\nείναι όλες άκρως επιτυχημένες. Τρανή απόδειξη για αυτό είναι το καταπληκτικό\r\nοκτάλεπτο Thrash έπος Flames Of Armageddon, το οποίο με\r\nτην σειρά του χωρίζεται σε 4 υποενότητες, τις: I. Resurrection, II. Manipulated By Will, III. The Nazarene Awakes και IV. Armageddon, και για\r\nμένα είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Θαυμάσια είναι και τα Terror Strikes, Re-Animation και Afterlife, όμως και τα υπόλοιπα\r\nείναι πραγματικά κορυφαία και είμαι σίγουρος πως θα σας "φτιάξουν" κεφάλι.\r\nΕιδικά το... "πυραυλοκίνητο" Pyrokinesis,\r\nτο οποίο όμως διαφοροποιείτε από τα υπόλοιπα καθώς είναι "μονοδιάστατο" και\r\nφανερώνει τις Hardcore\r\nεπιρροές τους, τις οποίες άλλωστε ποτέ δεν έκρυψαν. \r\n

\r\n

\r\nΓια εσάς που θα αγοράσετε το Cd, το άλμπουμ δεν τελειώνει εδώ. Οι επανεκδόσεις όλων των δίσκων\r\nτων SACRIFICE είναι με την μορφή διπλού Cd και θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε πολλά (μα πάρα πολλά λέμε...)\r\nκομμάτια από live εμφανίσεις τους αλλά\r\nκαι demo. Έτσι, στο Forward To Termination θα βρείτε συνολικά 32 bonus tracks και θα ακούσετε πράγματα που εμείς, οι\r\n"εραστές" του βινυλίου, δεν ακούσαμε ποτέ. Με ή χωρίς τα bonus tracks όμως το \r\nForward To Termination είναι κατά την\r\nγνώμη μου ένας από τους καλύτερους Thrash δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ, "κομμένο" και "ραμμένο" από ένα από τα\r\nκαλύτερα και πιο αδικημένα συγκροτήματα του είδους. Μια τίμια μπάντα που ποτέ\r\nδεν ξεπουλήθηκε και μέχρι το τέλος έπαιξε αυτό που πραγματικά γούσταρε,\r\nαδιαφορώντας για τις "μόδες" και τις εφήμερες επιτυχίες. Έστω και\r\nκαθυστερημένα, 20 ολόκληρα χρόνια αργότερα, δώστε τους τα credits που τους αξίζουν και απολαύστε την\r\nαυθεντικότητα της μουσικής τους. Άντε και καλά... κοψολαιμιάσματα!!!\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΑντώνης "The Nightrider" Αλεξανδρόπουλος\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n