Sanctuaire - L'empreinte de Lucifer

Η γαλλική σκηνή πάντα είχε πληθώρα συγκροτημάτων για να ασχοληθεί κάποιος που θέλει να ξεφύγει από τα συνηθισμένα ακούσματα, αφού κάτι η γαλλική γλώσσα που επέλεγαν πολλές μπάντες αντί της αγγλικής, κάτι η διαφορετική αντίληψη και παραγωγή, της έδωσαν με τα χρόνια μεγάλη αίγλη και κύρος - ειδικά στα 80’s. Από τη δεκαετία του ‘90 και μετά, τα γαλλικά συγκροτήματα που έπαιζαν κλασικό heavy metal μειώθηκαν αισθητά, αλλά όποιος είχε ήδη εθιστεί σε αυτόν τον ξεχωριστό ήχο με αρκετό ψάξιμο και υπομονή, κατά καιρούς ήταν σίγουρο ότι θα ανακάλυπτε πραγματικούς metal θησαυρούς.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Sanctuaire από τη Grenoble. Δημιουργήθηκαν το 2008 όπου και ηχογράφησαν το πρώτο τους demo, “Un autre enfer”, και το 2011 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, “L'empreinte de Lucifer”. Αν κάποιος ακούσει το άλμπουμ χωρίς περισσότερες πληροφορίες, θα νομίζει ότι ακούει μια από τις καλύτερες γαλλικές μπάντες των 80’s. To συγκρότημα πιάνει με τον πιο υποδειγματικό τρόπο το συναίσθημα των 80’s, και βγάζει ένα δίσκο μνημείο του heavy metal.  Μέσα από ένα πολύ ιδιαίτερο, εντελώς δικό τους mid-tempo ύφος, ανατρέπουν όλα τα συνηθισμένα στυλ που ακολουθεί το 80% των συγκροτημάτων που ισχυρίζεται ότι παίζει heavy metal, και κάνουν τον ακροατή να χαίρεται σα μικρό παιδί που επιτέλους βρήκε μπάντα που κάνει το heavy metal να ακούγεται καινούργιο λες και βγήκε χθες.

Eίναι φοβερό αυτό που συμβαίνει καμμιά φορά με το underground στη μουσική αυτή. Βγαίνουν τέτοια αριστουργήματα, που αν μπορούσε με κάποιο τρόπο να τα μάθει περισσότερος κόσμος, ίσως και να μην ήθελε να ξανασχοληθεί με τις γνωστές μπάντες που με τα χίλια ζόρια προσπαθούν να κρατηθούν ακόμα ζωντανές – και αυτό χάρη στο όνομά τους, όχι τη μουσική που παίζουν πια. Οι μελωδίες, τα riff, τα σόλο, τα ξεσηκωτικά σημεία, τα φωνητικά, τα πάντα στους Sanctuaire δηλώνουν ανωτερότητα και όρεξη για σωστό παίξιμο αυτής της μουσικής.

Η μπάντα κυκλοφόρησε το 2014 το δεύτερο άλμπουμ της, και τελευταίο μέχρι σήμερα, “Sainte Μort”, που όμως ήταν λίγο κατώτερο από το ντεμπούτο της. Ήταν καλό βέβαια, πιο δυναμικό, αλλά αυτά τα ατμοσφαιρικά σημεία του πρώτου άλμπουμ που το έκαναν να λάμπει, δεν υπήρχαν σε τέτοια έκταση και ύφος στη δεύτερη προσπάθεια. Με το  “L'empreinte de Lucifer” κατάφεραν πάντως να μείνουν στην ιστορία για πάντα, αφού έβγαλαν το συναίσθημα των Sortilege, την ατμοσφαιρικότητα των Demon και τo εφιαλτικό ύφος των Mercyful Fate, με έναν τρόπο που δεν έχει ξανακουστεί και ξαναπαιχτεί σε ολόκληρες της δεκαετίες του ’80 και του ’90.